http://www.flonnet.com/fl1503/15031160.htm
India's National Magazine
From the publishers of THE HINDU
Vol. 15 :: No. 03 :: Feb. 7 - 20, 1998
--------------------------------------------------------------------------------
'This is my statement. I signed it.'
Atal Behari Vajpayee recounted the Bateshwar events of 1942 and his own role in them in a tape-recorded discussion with N. Ram in New Delhi on January 25. The transcript:
N. Ram: Could you tell me what happened in Bateshwar in 1942?
Atal Behari Vajpayee: I was a student at Gwalior. Because of my participation in the Quit India movement, to avoid police arrest I was sent to my ancestral village. My elder brother accompanied me, frankly speaking, to keep an eye on me and see that I did not do anything (laughs). We were new to the village because we had not been visiting very regularly.
Then the story is the same. Ala was going on and a number of people had collected and they decided to... I was a part of the crowd. And then the crowd was dispersed. The next day the police came and they were told that two students from outside had come and it was they who had fomented the disturbances. Some local people wanted to be absolved of all the responsibility for the events.
Our names were taken by the tehsildar and we were taken to the Bah police station. Then our statements were recorded and I related whatever I had seen. I did not speak against anybody - I did not claim that... whatever had happened was truly related by me. Then I was sent to Agra jail, but there was no case against me because there was no evidence. So we were released after 20 days.
This was under Section 169 of CrPC - for lack of evidence. Was the release unconditional... no surety or guarantee?
No, not at all. We would not have given any surety. And then there is no question of being an approver.
Yes, that is clear.
The judgment makes every aspect clear.
Yes, there was no apology and this statement was not used in court to convict anybody. That comes out clearly. The only thing is - earlier, your lawyer denied the authenticity of this statement. (Shows the statement as reproduced and translated into English in a pamphlet issued in 1989 by a Congress-affiliated organisation.)
Another thing is that the statement was recorded in Urdu. I do not know Urdu, that is another point - and I was asked to sign the statement. It was not read out to me.
We have your brother's statement recorded at the same time, which you may not have seen (Hands over a photocopy of the confessional statement by Prem Behari Vajpayee, also taken down in Urdu and signed by the accused in English). This has given very clearly that your father's name is Krishna Behari alias Gauri Shankar...
Gauri Shankar was his family name. The people in the village knew him as Gauri Shankar.
But why was all this not cleared up earlier?
That is because I did not take it seriously. My conscience was clear. Whenever at election time this question was raised, it did not cut much ice. It had no effect. Shashi Bhushan was very interested in this matter. He used to be a freedom fighter but he was not involved in the case. When I stood for the Lok Sabha from New Delhi, he opposed me. So it was a political game for him. But this time the Congress party has itself taken up this matter. So I have decided to make the position clear - and the judgment makes everything clear.
Then they said that you never signed your name in English. This must be your signature in those days, in English (Shows the copy of Atal Behari's confessional statement, taken down in Urdu and with his signature in English).
Who said it? Our lawyer (laughs). (Reads out sections challenging the authenticity of the statement from the lawyer's letter) Naa... naa (dismissively).
He has denied the authenticity of the statement.
This is my statement. I signed it.
We have come to the conclusion that you were not an "approver" and that your statement could not have been used in court to convict anybody. But the criticism would be that you got out. How did you get out? Your brother seems to have said that a member of the Viceroy's Council had intervened in this case.
No, no, that is incorrect. That statement he made many years after the arrest. But nobody could interfere in a case like this. My brother was awarded as a freedom fighter by Madhya Pradesh - he was given a tamra patra. But I did not claim any credit because I was there for only 23 days. Nobody could have intervened in this case.
So that lawyer's letter must be withdrawn, because it is not the correct thing.
Yes, yes (laughs). I withdraw the letter
Monday, October 25, 2010
வாஜ்பாயும் வெள்ளையனே வெளியேறு போராட்டமும்
Vol. 15 :: No. 03 :: Feb. 7 - 20, 1998
--------------------------------------------------------------------------------
Special Investigation
http://www.flonnet.com/fl1503/15031150.htm
Vajpayee and the Quit India movement
Findings of a Frontline investigation.
MANINI CHATTERJEE
V.K. RAMACHANDRAN
TWENTY-FOUR years after reports were first published about Atal Behari Vajpayee's signed confessional statement to a magistrate during the Quit India movement in 1942, the BJP's Prime Ministerial aspirant has confirmed in a tape-recorded interview with Frontline's Editor, N. Ram, that he did, in fact, make the statement in question, dated September 1, 1942, to the magistrate. The statement, which was recorded in Urdu - and Vajpayee makes it clear in the interview that he does not read Urdu - was signed by Vajpayee.
Atal Behari Vajpayee's confessional statement taken down in Urdu and signed by him, and the magistrate's note in English.
In 1942, Vajpayee, officially under 16, was already a dedicated and active member of the Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) and well versed with politics. The RSS as a movement had no association with the freedom struggle - choosing, ideologically and politically, not to oppose the British colonial authority. (See accompanying story in this investigation by Manini Chatterjee.) Frontline's investigation shows that against such a backdrop, contrary to the propaganda of the Sangh Parivar and his own bio-data summary, Vajpayee did not participate in the Quit India movement as a "freedom fighter" in his home village of Bateshwar. In his own characterisation recorded in the interview, he was "a part of the crowd" with no role to play in the militant events in Bateshwar of August 27, 1942 - other than going along with the crowd and witnessing the proceedings. "I related whatever I had seen," he told Frontline about the nature of his confessional statement. "I did not speak against anybody - I did not claim that...whatever had happened was truly related by me."
Frontline's investigation also found that, contrary to the allegations levelled against him, Vajpayee's confessional statement was not used by the prosecution in Sessions trial No. 3/43 before the Special Judge, Agra. In fact, the copy of the judgment furnished to the press by Vajpayee makes it clear that his name did not figure in the trial at all. Thus, the political charge that he was a government "approver" in the 1942 case is untrue.
It is noteworthy that in confirming the authenticity of his signature (in English) on the Urdu statement, a copy of which was shown to him, Vajpayee has now authoritatively contradicted his lawyer, Dr N.M. Ghatate. In a letter, dated January 15, 1998, to the Editor of Frontline written "under instructions from Shri Atal Behari Vajpayee" (see facsimile of letter in accompanying box), the senior advocate had stated: "It is obvious that the documents enclosed with your letter are a total forgery and meant to malign Shri Vajpayee. This is further made obvious by the statement in the said document which reads 'I have explained to Atal Behari son of Gauri Shankar.' The name of Shri Atal Bihari Vajpayee's father is (Late) Shri Krishnan Bihari Vajpayee. Please note that if these false statements, which you know are false, are used in your newspaper, you will be liable for civil and criminal action."
Vajpayee, again contradicting his lawyer, confirmed in the Frontline interview that he had, in his confessional statement of September 1, 1942, given his father's name as Gauri Shankar because "Gauri Shankar was his family name" and "the people in the village knew him as Gauri Shankar."
He told Frontline's Editor that he was withdrawing Ghatate's letter, and followed this up the same day with a faxed letter (see accompanying box) which stated: "The letter sent by my Advocate dated 15.1.98 may be treated as withdrawn."
ON SEPTEMBER 1, 1942, Atal Behari Vajpayee signed the following confessional statement - which had been taken down in Urdu, which he could not read - before S. Hassan, II Class Magistrate (his elder brother, Prem Behari Vajpayee, made a virtually identical statement):
My name: Atal Behari
Father's name: Gauri Shankar
My caste: Brahman
Age: 20 years
Occupation: Student, Gwalior College
My address: Bateshwar, P.S. Bah, Distt Agra
On being asked by the Court "Did you commit an act of arson and cause damage? What have you to say in this regard?", Shri Atal Behari Vajpayee made the following statement:
"On August 27, 1942, Ala was being recited in Bateshwar bazaar. At about 2 p.m. Kakua alias Liladhar and Mahuan came to the Ala and delivered a speech and persuaded the people to break the forest laws. Two hundred people went to the Forest Office and I along with my brother followed the crowd and reached Bateshwar Forest Office. I and my brother stayed below and all other people went up. I do not know the name of any other person, except Kakua and Mahuan, who was there.
"It seemed to me that bricks were falling. I could not know who was razing the wall to the ground but the bricks of the wall were certainly falling.
"I along with my brother started to go to Maipura and the crowd was behind us. The abovementioned persons forcibly turned out the goats from the cattle-pound and the crowd proceeded towards Bichkoli. Ten or twelve persons were in the Forest Office. I was at a distance of 100 yards. I did not render any assistance in demolishing the government building. Thereafter, we went to our respective homes."
Signed: S. Hassan
1.9.42
Signed: Atal Behari Vajpai.
The statement was recorded under Section 164 of the Criminal Procedure Code (CrPC). The magistrate appended the following handwritten note in English to the statement:
I have explained to Atal Behari son of Gauri Shankar that he is not bound to make a confession and that if he does so, any confession he may make may be used as evidence against him. I believe that this confession was voluntarily made. It was taken in my presence and hearing and was read over to Atal Behari who made it; it was admitted by him to be correct and it contains a full and true account of the statement made by him.
Signed: S. Hassan
Magistrate II Class
1.9.1942.
(In his interview to Frontline, Vajpayee says that the statement was not read back to him.)
There are three noteworthy features of this confessional statement.
The first feature is that the young Vajpayee - who was self-admittedly a member of an "unlawful assembly" out to "break the forest laws" and could quite easily have been prosecuted under Section 149 of the Indian Penal Code (IPC), given the harshly repressive approach of the times - dissociates himself from the activity and the intentions of the protestors. He says that although "I along with my brother followed the crowd" and witnessed the event, "I did not cause any damage. I did not render any assistance in demolishing the government building." Vajpayee says, in effect: I was part of the crowd, but I did not share its objectives and I did not participate in any culpable act. This point is of exceptional importance since, half a century later, the Sangh Parivar has sought to lionise its Prime Minister-In-Waiting for the fighting, if not heroic, role he played in 1942 - a role he explicitly denied then and has denied again, in his January 1998 interview to Frontline.
Secondly, the confessional statement describes, in the detail possible in a short statement, the course that the protest took in Bateshwar on August 27, 1942. Although Frontline's investigation has found that Vajpayee's statement was not used by the prosecution in the trial that was to follow, there is no gainsaying the fact that the statement provided the kind of educated description of events around which the police could have built a case against the protestors. (This, in fact, is a specific criticism levelled against Atal Behari by Kakua alias Liladhar Bajpai, one of the instigators of the militant incidents in Bateshwar in 1942.)
Thirdly, the statement names two leaders of the protestors, "Kakua alias Liladhar and Mahuan", both of whom were tried in the case. According to Atal Behari's "truly related" account of the proceedings, these two "came to the Ala and delivered a speech and persuaded the people to break the forest laws." While Mahuan alias Shiv Kumar was given the benefit of doubt and acquitted, Kakua alias Liladhar was convicted and sentenced to three years' rigorous imprisonment.
In an interview to Frontline more than half a century after the Bateshwar militancy, Liladhar recorded the impression that although Atal Behari's confessional statement was not part of the evidence in court that led to his sentence, it did help shape the prosecution's case at the investigative stage. It was true, he said, that he was one of the ring-leaders on that day and that everyone knew him in the village since his family lived there and he visited them frequently. The Vajpayee brothers were not the only ones to name him. A number of other villagers also gave his name to the police, but while the others were illiterate rural folk, the Vajpayees were erudite college educated boys and their word carried more weight.
Liladhar also points out that the prosecution's case largely echoes Atal Behari's statement. Even if this is true, the record shows that the prosecution, for its own reasons, did not field Vajpayee in court as one of the witnesses in the trial. What it also shows, however, is that Atal Behari, along with elder brother Prem Behari, named two persons who led the revolt in the knowledge that in the repressive conditions of the time, such "truthful" narration of what happened could be used against them.
THE CONFESSIONAL statement and the circumstances of his release from custody in 1942 are issues that have pursued the political career of Atal Behari Vajpayee for over two decades.
In 1974, in an article by Bishan Kapoor, the Bombay-based tabloid Blitz published a translation of Vajpayee's confessional statement. In a second article, published on February 9, 1974, Blitz went on to make further - inaccurate - allegations regarding the statement. It said that Vajpayee's statement was made before a trial judge and that the statement was "part of the Sessions case against Kakua (Special Judge Trial No. 1943/43, State vs Liladhar)."
In 1989, a pamphlet titled "How patriotic is the BJP and its leader Atal Behari Vajpayee who betrayed the 'Quit India' movement led by Mahatma Gandhi in 1942" was issued by D.S. Adel in New Delhi on behalf of the All India Freedom Fighters Organisation (AIFFO). This pamphlet carried a facsimile of Vajpayee's confessional statement taken down in Urdu and bearing Vajpayee's signature in English. The pamphlet also carried the note appended by magistrate S. Hassan as well as an English translation from the Urdu. The pamphlet went on to allege - without foundation, the Frontline investigation shows - that it "was because of Atal Behariji's statement that the Court sentenced Kakua to 5 years' rigorous imprisonment and the entire village was forced to pay a punitive fine of Rs. 10,000."
On July 23, 1989, Vajpayee announced that the BJP would observe August 9 that year as "Gaddi Choro" (Quit Power) Day. This triggered a series of over-the-top statements by batches of Congress members of Parliament against him (the statements were also published in the AIFFO pamphlet). A statement issued on August 7, 1989 and signed by 52 MPs (signatory Number One was Rangarajan Kumaramangalam, then a Rajiv Gandhi acolyte - now born-again BJP) alleged that Vajpayee's statement was "a calculated attempt to foul the memory of August 9 and continue his nefarious role which he played in the 1942 Quit India Movement as a British Government Approver when he implicated a number of freedom fighters to save his skin." On August 13, a statement by 21 Congress MPs declared that "Shri Vajpayee does not have a word to say about the documentary evidence to the effect that he voluntarily chose to appear on September 1, 1942, in the King Emperor's court at Agra (sic)." It added: "and if he cannot refute the document signed by him of his free will which was the only basis for sentencing a whole group of freedom fighters for long terms of imprisonment, then, at least now, he should apologise to the nation."
On August 5, 1997, the president and vice-president of the Maharashtra Seva Dal, Chandrakant Dayamahave and Subodh Solanki, raised the issue in an appeal to Prime Minister I.K. Gujral. They asked him not to share a dais with Vajpayee at a function organised by the Shiv Sena and the BJP on August 9 at Mumbai's August Kranti Maidan to commemorate the Quit India movement - unless Vajpayee and the BJP "apologised" for his confessional statement.
S. SUBRAMANIUM
Liladhar Bajpai.
HOW DID the Sangh Parivar and Vajpayee himself react to the allegations? While denying - validly - those parts of the allegations that were inaccurate, the Jan Sangh (and later the BJP) and Vajpayee chose, by way of strategy, not to confirm the authenticity of the confessional statement. This was a strategy that culminated in the 1998 allegation of "a total forgery...meant to malign Shri Vajpayee" by his lawyer, Ghatate. At the same time, the Parivar was taking a real risk with history by assiduously creating the alternative fiction that Vajpayee was a "freedom fighter" of the Quit India movement, who had gone to jail for his sacrifice - and that the scene of his heroism was militant Bateshwar. For a start, the creators of this fiction had reckoned without a spirited and sprightly old man who lives in Gwalior town, Liladhar Bajpai, the "Kakua" of the confessional statement (for his recollection of 1942, see accompanying story by Manini Chatterjee).
In response to Blitz in 1974, Vajpayee said that he was released from jail in 1942 because he was a minor and for lack of evidence against him. Not surprisingly, he reacted sharply to the allegation or insinuation that he was a traitor. A defamation case was filed against Blitz by Jan Sangh and RSS leader Nanaji Deshmukh (see story by Sukumar Muralidharan).
An interesting example of the Parivar's strategic response to the issue is Vajpayee's nuanced reply to a question put to him by The Illustrated Weekly of India (September 3, 1989) in 1989:
Q: How do you react to the recent charge the Congress has made against you, of your being a British approver in the Quit India movement?
A: The allegations regarding my role in the Quit India movement of 1942 are totally baseless. In fact, it was my involvement in the movement in Gwalior that led my father, who was a government servant, to send me to my ancestral village, Bateshwar. As I did not tender any evidence against any person in any court, equally baseless is the charge that some people were convicted on the basis of my evidence. This canard is being spread from 1971 before every election but never before has any member of Parliament belonging to the Congress party bothered to associate himself with this allegation. This has hurt me the most. The signatories say this campaign has the Prime Minister's blessings.
On January 21, 1998, Vajpayee once again stated that he had not turned approver, that he had not given any evidence against any person in court, and that he had not tendered any apology to the government.
It is technically correct that by making a confessional statement under Section 164 of the CrPC, Vajpayee did not tender any evidence against any person in any court. It is also technically correct that no person was convicted on the basis of evidence given by him. Both statements thus state carefully what Vajpayee did not do; both carefully avoid mentioning what he did - namely, make a confessional statement which "truly related... whatever had happened."
BY LATE 1997, the campaign to make a Quit India hero of Vajpayee was in full swing. Consider the following:
* An entry in Vajpayee's bio-data summary reads: "Participated in freedom struggle and went to jail in 1942."
* An article by Vajpayee published in Dainik Jagaran on August 15, 1997, gives an account of what happened at Bateshwar. It says: "On that afternoon, a performance of Alha was being held in the bazaar of Bateshwar. A crowd had collected. I was also in the audience. Suddenly, three young men arrived on the scene and stopped the performance. They informed the audience of Gandhiji's 'Quit India' call of August 9 at Bombay, and exhorted the people to throw out the British imperialists. The villagers were already aware of August kranti. They were enthused seeing the flames of revolution being lit in their own village. The village reverberated with the slogan of 'British, Quit India'." Vajpayee goes on to recount the attacks on the two forest outposts and how the "angry crowd demolished the structure." He adds: "In this way, the patriotic people of Bateshwar participated in the freedom struggle - by damaging the forest outposts and by flouting the forest laws. What happened subsequently showed a glimpse of the disgusting and cruel face of the doddering English colonial rule. The next day the police surrounded the village after the forest guards reported the matter. Indiscriminate arrests were made. The leaders of the movement went underground and the police could not lay their hands on them. Those arrested were sent to Agra jail. I was amongst those arrested and lodged in jail."
* An article in the sponsored supplement that appeared in many newspapers on the occasion of Vajpayee's birthday on December 25, 1997, says: "Atal Behari Vajpayee's formal induction into politics coincided with the launch of the Bharatiya Jana Sangh, the first genuine non-Congress party, on the eve of the first general elections in 1951. But, in a sense, it was the Quit India movement that fired his nationalist zeal. He was arrested in 1942 for lending his voice to this mounting demand for freedom...."
* On January 21, four days before his Frontline interview, Vajpayee issued a statement that claimed: "It was my involvement in the Quit India Movement and my imminent arrest at Gwalior that I was sent to my ancestral village, Bateshwar, about 60 miles from Agra. But I got involved in the Quit India Movement at Bateshwar too."
Given that Vajpayee has confirmed that that he did sign the confessional statement and that he was only a "part of the crowd" and a bystander against whom there was and could be "no evidence", these statements now face a serious credibility problem. In any case, it is now clear that these and similar statements are merely part of the artifice of the propaganda of the Sangh Parivar. Vajpayee's stirring account of the 1942 events in Bateshwar, written for Dainik Jagaran, for instance, conveys the impression that he was involved in a heroic revolt, challenging British rule and facing state repression. Now that we know that the course of personal action Young Man Vajpayee chose was to dissociate himself from the protestors in a signed confessional statement, the article seems something of a classic case of suppresio veri, suggestio falsi.
A copy of Prem Behari Vajpayee's statement before the magistrate in 1942, identical in most substantive respects with his younger brother's, except in recording his father's name as "Krishna Behari alias Gauri Shankar".
In January 1998, Frontline began an investigation of the controversy surrounding Vajpayee's confessional statement and his role in the Quit India movement in Bateshwar. The rationale behind, and the context of, the investigation are clear: Vajpayee is the only person being projected, by any party or camp, as a Prime Ministerial candidate in Elections '98; indeed, the BJP has built up an image of Vajpayee as India's Prime Minister-In- Waiting. An important part of this campaign is to establish a link between the personality of Vajpayee and the party's claim (despite the RSS antecedents) to the legacy of India's freedom struggle.
Although the BJP has been running a campaign around the personality of Atal Behari Vajpayee on the lines of a U.S. presidential campaign (in the run-up to which a contender's past tends to be researched in great detail), many questions about his early political career remain unanswered. Prominent among them is the question of the part he played in 1942 as a teenaged but reasonably experienced RSS recruit. The Frontline investigation, begun in late-1997, sought to inquire into that issue objectively, fairly and in depth.
The investigation is based, inter alia, on lengthy tape-recorded interviews by Manini Chatterjee, assisted by Sukumar Muralidharan, with Liladhar ("Kakua") in Gwalior and Bateshwar; a visit to the the site of the incidents in Bateshwar; a wide range of documentary evidence; and an unexpected but clinching interview with Atal Behari Vajpayee himself. The documentation includes copies of the confessional statements of the Vajpayee brothers, a copy of the judgement of the Special Judge, Agra in Sessions trial No.3/1943 "King Emperor vs Kakku alias Liladhar and others", and the final report of the case in the village register.
In the course of the investigation, Frontline faxed Vajpayee at his New Delhi address, on January 15, 1998, a copy of "the two-page document relating to your reported statement to a magistrate on 1-9-1942", inviting his views on "the authenticity of the above document" and asking him to "confirm or deny whether you made such a statement as mentioned in the above document." Vajpayee was on tour, but a prompt response came through Ghatate's letter claiming to be written "under instructions from Shri Atal Behari Vajpayee." This letter, now withdrawn, contained the strongest statement to date on the issue.
Confronted by a frontal legal challenge to the authenticity of the key document relied on, Frontline put off publication of the results of its investigation and decided to dig deeper. Liladhar was once again contacted and interviewed, and a mass of relevant legal papers, including Prem Behari Vajpayee's virtually identical confessional statement, and old newspaper reports were scrutinised.
As the results of the investigation neared publication, confirmation of the authenticity of the signed confessional statement came unexpectedly from the most authoritative source possible - the subject himself. On January 25, ten days after Ghatate's letter was received, Vajpayee sought out the Editor of Frontline for a conversation regarding the investigation. In the tape-recorded interview that followed, he confirmed - for the first time on record, at least in recent times: "This is my statement. I signed it." Asked why all this had not been cleared up earlier, he explained: "That is because I did not take it seriously."
The edifice that the Sangh Parivar had sought to create around the part played by Vajpayee in the Quit India movement, culminating in the challenging letter from lawyer Ghatate, had collapsed like a house of cards.
THE OTHER MAJOR question taken on by the Frontline investigation was: how and why was Atal Behari Vajpayee released, along with elder brother Prem Behari, after 23 days of incarceration, and why were they not prosecuted? Here the picture is somewhat clouded.
Vajpayee's answer to this question is, and has long been, simple: "there was no case against me because there was no evidence," as he put it in his interview to Frontline. But as Manini Chatterjee shows in the accompanying story, the matter is not so simple - and there are other, quite different, versions of the truth.
After all, both Vajpayee brothers admitted in their confessional statements that they were in the procession that attacked the forest posts in the vicinity of Bateshwar. All those who were brought to trial in the Bateshwar case were prosecuted for essentially the same reason - taking part in the procession that attacked the forest posts and militantly challenging the British rule. Three of those acquitted got off because the Special Judge was not satisfied that they were present on the occasion at all.
Liladhar Bajpai's belief that the Vajpayee brothers were let off on account of their useful confessional statements cannot be the sole explanation. According to elder brother Prem Behari's version of what happened published in Madhya Pradesh Sandesh (May 12, 1973), some external good offices came into play to get the Vajpayee brothers released: "Girija Shankar Vajpayee was a senior member in the Viceroy's Council. At his intervention, both of us brothers were released." Some other sources favour the explanation that Atal Behari and Prem Behari were released because their disapproving school teacher father pulled wires or used his contacts to get his sons out of the jam, although Atal Behari might not have been aware of this.
In the Frontline interview, Atal Behari plainly discounted his elder brother's explanation for their release: "No, no, that is incorrect. That statement he made many years after the arrest. But nobody could interfere in a case like that."
Finally: was Atal Behari Vajpayee's release, after 23 days in prison in 1942, unconditional and did he give any surety? He and his brother were released under Section 169 CrPC which provides for release if, upon investigation, it appears to an officer in charge of a police station that "there is not sufficient evidence or reasonable ground of suspicion to justify the forwarding of the accused to a magistrate." A release under this Section requires the execution of a bond, "with or without sureties."
Asked whether his release under Section 169 CrPC on account of lack of evidence involved the furnishing of any surety or guarantee, Vajpayee told Frontline: "No, not at all. We would not have given any surety. And then there is no question of being an approver."
with inputs from Lyla Bavadam in Mumbai.
--------------------------------------------------------------------------------
Special Investigation
http://www.flonnet.com/fl1503/15031150.htm
Vajpayee and the Quit India movement
Findings of a Frontline investigation.
MANINI CHATTERJEE
V.K. RAMACHANDRAN
TWENTY-FOUR years after reports were first published about Atal Behari Vajpayee's signed confessional statement to a magistrate during the Quit India movement in 1942, the BJP's Prime Ministerial aspirant has confirmed in a tape-recorded interview with Frontline's Editor, N. Ram, that he did, in fact, make the statement in question, dated September 1, 1942, to the magistrate. The statement, which was recorded in Urdu - and Vajpayee makes it clear in the interview that he does not read Urdu - was signed by Vajpayee.
Atal Behari Vajpayee's confessional statement taken down in Urdu and signed by him, and the magistrate's note in English.
In 1942, Vajpayee, officially under 16, was already a dedicated and active member of the Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) and well versed with politics. The RSS as a movement had no association with the freedom struggle - choosing, ideologically and politically, not to oppose the British colonial authority. (See accompanying story in this investigation by Manini Chatterjee.) Frontline's investigation shows that against such a backdrop, contrary to the propaganda of the Sangh Parivar and his own bio-data summary, Vajpayee did not participate in the Quit India movement as a "freedom fighter" in his home village of Bateshwar. In his own characterisation recorded in the interview, he was "a part of the crowd" with no role to play in the militant events in Bateshwar of August 27, 1942 - other than going along with the crowd and witnessing the proceedings. "I related whatever I had seen," he told Frontline about the nature of his confessional statement. "I did not speak against anybody - I did not claim that...whatever had happened was truly related by me."
Frontline's investigation also found that, contrary to the allegations levelled against him, Vajpayee's confessional statement was not used by the prosecution in Sessions trial No. 3/43 before the Special Judge, Agra. In fact, the copy of the judgment furnished to the press by Vajpayee makes it clear that his name did not figure in the trial at all. Thus, the political charge that he was a government "approver" in the 1942 case is untrue.
It is noteworthy that in confirming the authenticity of his signature (in English) on the Urdu statement, a copy of which was shown to him, Vajpayee has now authoritatively contradicted his lawyer, Dr N.M. Ghatate. In a letter, dated January 15, 1998, to the Editor of Frontline written "under instructions from Shri Atal Behari Vajpayee" (see facsimile of letter in accompanying box), the senior advocate had stated: "It is obvious that the documents enclosed with your letter are a total forgery and meant to malign Shri Vajpayee. This is further made obvious by the statement in the said document which reads 'I have explained to Atal Behari son of Gauri Shankar.' The name of Shri Atal Bihari Vajpayee's father is (Late) Shri Krishnan Bihari Vajpayee. Please note that if these false statements, which you know are false, are used in your newspaper, you will be liable for civil and criminal action."
Vajpayee, again contradicting his lawyer, confirmed in the Frontline interview that he had, in his confessional statement of September 1, 1942, given his father's name as Gauri Shankar because "Gauri Shankar was his family name" and "the people in the village knew him as Gauri Shankar."
He told Frontline's Editor that he was withdrawing Ghatate's letter, and followed this up the same day with a faxed letter (see accompanying box) which stated: "The letter sent by my Advocate dated 15.1.98 may be treated as withdrawn."
ON SEPTEMBER 1, 1942, Atal Behari Vajpayee signed the following confessional statement - which had been taken down in Urdu, which he could not read - before S. Hassan, II Class Magistrate (his elder brother, Prem Behari Vajpayee, made a virtually identical statement):
My name: Atal Behari
Father's name: Gauri Shankar
My caste: Brahman
Age: 20 years
Occupation: Student, Gwalior College
My address: Bateshwar, P.S. Bah, Distt Agra
On being asked by the Court "Did you commit an act of arson and cause damage? What have you to say in this regard?", Shri Atal Behari Vajpayee made the following statement:
"On August 27, 1942, Ala was being recited in Bateshwar bazaar. At about 2 p.m. Kakua alias Liladhar and Mahuan came to the Ala and delivered a speech and persuaded the people to break the forest laws. Two hundred people went to the Forest Office and I along with my brother followed the crowd and reached Bateshwar Forest Office. I and my brother stayed below and all other people went up. I do not know the name of any other person, except Kakua and Mahuan, who was there.
"It seemed to me that bricks were falling. I could not know who was razing the wall to the ground but the bricks of the wall were certainly falling.
"I along with my brother started to go to Maipura and the crowd was behind us. The abovementioned persons forcibly turned out the goats from the cattle-pound and the crowd proceeded towards Bichkoli. Ten or twelve persons were in the Forest Office. I was at a distance of 100 yards. I did not render any assistance in demolishing the government building. Thereafter, we went to our respective homes."
Signed: S. Hassan
1.9.42
Signed: Atal Behari Vajpai.
The statement was recorded under Section 164 of the Criminal Procedure Code (CrPC). The magistrate appended the following handwritten note in English to the statement:
I have explained to Atal Behari son of Gauri Shankar that he is not bound to make a confession and that if he does so, any confession he may make may be used as evidence against him. I believe that this confession was voluntarily made. It was taken in my presence and hearing and was read over to Atal Behari who made it; it was admitted by him to be correct and it contains a full and true account of the statement made by him.
Signed: S. Hassan
Magistrate II Class
1.9.1942.
(In his interview to Frontline, Vajpayee says that the statement was not read back to him.)
There are three noteworthy features of this confessional statement.
The first feature is that the young Vajpayee - who was self-admittedly a member of an "unlawful assembly" out to "break the forest laws" and could quite easily have been prosecuted under Section 149 of the Indian Penal Code (IPC), given the harshly repressive approach of the times - dissociates himself from the activity and the intentions of the protestors. He says that although "I along with my brother followed the crowd" and witnessed the event, "I did not cause any damage. I did not render any assistance in demolishing the government building." Vajpayee says, in effect: I was part of the crowd, but I did not share its objectives and I did not participate in any culpable act. This point is of exceptional importance since, half a century later, the Sangh Parivar has sought to lionise its Prime Minister-In-Waiting for the fighting, if not heroic, role he played in 1942 - a role he explicitly denied then and has denied again, in his January 1998 interview to Frontline.
Secondly, the confessional statement describes, in the detail possible in a short statement, the course that the protest took in Bateshwar on August 27, 1942. Although Frontline's investigation has found that Vajpayee's statement was not used by the prosecution in the trial that was to follow, there is no gainsaying the fact that the statement provided the kind of educated description of events around which the police could have built a case against the protestors. (This, in fact, is a specific criticism levelled against Atal Behari by Kakua alias Liladhar Bajpai, one of the instigators of the militant incidents in Bateshwar in 1942.)
Thirdly, the statement names two leaders of the protestors, "Kakua alias Liladhar and Mahuan", both of whom were tried in the case. According to Atal Behari's "truly related" account of the proceedings, these two "came to the Ala and delivered a speech and persuaded the people to break the forest laws." While Mahuan alias Shiv Kumar was given the benefit of doubt and acquitted, Kakua alias Liladhar was convicted and sentenced to three years' rigorous imprisonment.
In an interview to Frontline more than half a century after the Bateshwar militancy, Liladhar recorded the impression that although Atal Behari's confessional statement was not part of the evidence in court that led to his sentence, it did help shape the prosecution's case at the investigative stage. It was true, he said, that he was one of the ring-leaders on that day and that everyone knew him in the village since his family lived there and he visited them frequently. The Vajpayee brothers were not the only ones to name him. A number of other villagers also gave his name to the police, but while the others were illiterate rural folk, the Vajpayees were erudite college educated boys and their word carried more weight.
Liladhar also points out that the prosecution's case largely echoes Atal Behari's statement. Even if this is true, the record shows that the prosecution, for its own reasons, did not field Vajpayee in court as one of the witnesses in the trial. What it also shows, however, is that Atal Behari, along with elder brother Prem Behari, named two persons who led the revolt in the knowledge that in the repressive conditions of the time, such "truthful" narration of what happened could be used against them.
THE CONFESSIONAL statement and the circumstances of his release from custody in 1942 are issues that have pursued the political career of Atal Behari Vajpayee for over two decades.
In 1974, in an article by Bishan Kapoor, the Bombay-based tabloid Blitz published a translation of Vajpayee's confessional statement. In a second article, published on February 9, 1974, Blitz went on to make further - inaccurate - allegations regarding the statement. It said that Vajpayee's statement was made before a trial judge and that the statement was "part of the Sessions case against Kakua (Special Judge Trial No. 1943/43, State vs Liladhar)."
In 1989, a pamphlet titled "How patriotic is the BJP and its leader Atal Behari Vajpayee who betrayed the 'Quit India' movement led by Mahatma Gandhi in 1942" was issued by D.S. Adel in New Delhi on behalf of the All India Freedom Fighters Organisation (AIFFO). This pamphlet carried a facsimile of Vajpayee's confessional statement taken down in Urdu and bearing Vajpayee's signature in English. The pamphlet also carried the note appended by magistrate S. Hassan as well as an English translation from the Urdu. The pamphlet went on to allege - without foundation, the Frontline investigation shows - that it "was because of Atal Behariji's statement that the Court sentenced Kakua to 5 years' rigorous imprisonment and the entire village was forced to pay a punitive fine of Rs. 10,000."
On July 23, 1989, Vajpayee announced that the BJP would observe August 9 that year as "Gaddi Choro" (Quit Power) Day. This triggered a series of over-the-top statements by batches of Congress members of Parliament against him (the statements were also published in the AIFFO pamphlet). A statement issued on August 7, 1989 and signed by 52 MPs (signatory Number One was Rangarajan Kumaramangalam, then a Rajiv Gandhi acolyte - now born-again BJP) alleged that Vajpayee's statement was "a calculated attempt to foul the memory of August 9 and continue his nefarious role which he played in the 1942 Quit India Movement as a British Government Approver when he implicated a number of freedom fighters to save his skin." On August 13, a statement by 21 Congress MPs declared that "Shri Vajpayee does not have a word to say about the documentary evidence to the effect that he voluntarily chose to appear on September 1, 1942, in the King Emperor's court at Agra (sic)." It added: "and if he cannot refute the document signed by him of his free will which was the only basis for sentencing a whole group of freedom fighters for long terms of imprisonment, then, at least now, he should apologise to the nation."
On August 5, 1997, the president and vice-president of the Maharashtra Seva Dal, Chandrakant Dayamahave and Subodh Solanki, raised the issue in an appeal to Prime Minister I.K. Gujral. They asked him not to share a dais with Vajpayee at a function organised by the Shiv Sena and the BJP on August 9 at Mumbai's August Kranti Maidan to commemorate the Quit India movement - unless Vajpayee and the BJP "apologised" for his confessional statement.
S. SUBRAMANIUM
Liladhar Bajpai.
HOW DID the Sangh Parivar and Vajpayee himself react to the allegations? While denying - validly - those parts of the allegations that were inaccurate, the Jan Sangh (and later the BJP) and Vajpayee chose, by way of strategy, not to confirm the authenticity of the confessional statement. This was a strategy that culminated in the 1998 allegation of "a total forgery...meant to malign Shri Vajpayee" by his lawyer, Ghatate. At the same time, the Parivar was taking a real risk with history by assiduously creating the alternative fiction that Vajpayee was a "freedom fighter" of the Quit India movement, who had gone to jail for his sacrifice - and that the scene of his heroism was militant Bateshwar. For a start, the creators of this fiction had reckoned without a spirited and sprightly old man who lives in Gwalior town, Liladhar Bajpai, the "Kakua" of the confessional statement (for his recollection of 1942, see accompanying story by Manini Chatterjee).
In response to Blitz in 1974, Vajpayee said that he was released from jail in 1942 because he was a minor and for lack of evidence against him. Not surprisingly, he reacted sharply to the allegation or insinuation that he was a traitor. A defamation case was filed against Blitz by Jan Sangh and RSS leader Nanaji Deshmukh (see story by Sukumar Muralidharan).
An interesting example of the Parivar's strategic response to the issue is Vajpayee's nuanced reply to a question put to him by The Illustrated Weekly of India (September 3, 1989) in 1989:
Q: How do you react to the recent charge the Congress has made against you, of your being a British approver in the Quit India movement?
A: The allegations regarding my role in the Quit India movement of 1942 are totally baseless. In fact, it was my involvement in the movement in Gwalior that led my father, who was a government servant, to send me to my ancestral village, Bateshwar. As I did not tender any evidence against any person in any court, equally baseless is the charge that some people were convicted on the basis of my evidence. This canard is being spread from 1971 before every election but never before has any member of Parliament belonging to the Congress party bothered to associate himself with this allegation. This has hurt me the most. The signatories say this campaign has the Prime Minister's blessings.
On January 21, 1998, Vajpayee once again stated that he had not turned approver, that he had not given any evidence against any person in court, and that he had not tendered any apology to the government.
It is technically correct that by making a confessional statement under Section 164 of the CrPC, Vajpayee did not tender any evidence against any person in any court. It is also technically correct that no person was convicted on the basis of evidence given by him. Both statements thus state carefully what Vajpayee did not do; both carefully avoid mentioning what he did - namely, make a confessional statement which "truly related... whatever had happened."
BY LATE 1997, the campaign to make a Quit India hero of Vajpayee was in full swing. Consider the following:
* An entry in Vajpayee's bio-data summary reads: "Participated in freedom struggle and went to jail in 1942."
* An article by Vajpayee published in Dainik Jagaran on August 15, 1997, gives an account of what happened at Bateshwar. It says: "On that afternoon, a performance of Alha was being held in the bazaar of Bateshwar. A crowd had collected. I was also in the audience. Suddenly, three young men arrived on the scene and stopped the performance. They informed the audience of Gandhiji's 'Quit India' call of August 9 at Bombay, and exhorted the people to throw out the British imperialists. The villagers were already aware of August kranti. They were enthused seeing the flames of revolution being lit in their own village. The village reverberated with the slogan of 'British, Quit India'." Vajpayee goes on to recount the attacks on the two forest outposts and how the "angry crowd demolished the structure." He adds: "In this way, the patriotic people of Bateshwar participated in the freedom struggle - by damaging the forest outposts and by flouting the forest laws. What happened subsequently showed a glimpse of the disgusting and cruel face of the doddering English colonial rule. The next day the police surrounded the village after the forest guards reported the matter. Indiscriminate arrests were made. The leaders of the movement went underground and the police could not lay their hands on them. Those arrested were sent to Agra jail. I was amongst those arrested and lodged in jail."
* An article in the sponsored supplement that appeared in many newspapers on the occasion of Vajpayee's birthday on December 25, 1997, says: "Atal Behari Vajpayee's formal induction into politics coincided with the launch of the Bharatiya Jana Sangh, the first genuine non-Congress party, on the eve of the first general elections in 1951. But, in a sense, it was the Quit India movement that fired his nationalist zeal. He was arrested in 1942 for lending his voice to this mounting demand for freedom...."
* On January 21, four days before his Frontline interview, Vajpayee issued a statement that claimed: "It was my involvement in the Quit India Movement and my imminent arrest at Gwalior that I was sent to my ancestral village, Bateshwar, about 60 miles from Agra. But I got involved in the Quit India Movement at Bateshwar too."
Given that Vajpayee has confirmed that that he did sign the confessional statement and that he was only a "part of the crowd" and a bystander against whom there was and could be "no evidence", these statements now face a serious credibility problem. In any case, it is now clear that these and similar statements are merely part of the artifice of the propaganda of the Sangh Parivar. Vajpayee's stirring account of the 1942 events in Bateshwar, written for Dainik Jagaran, for instance, conveys the impression that he was involved in a heroic revolt, challenging British rule and facing state repression. Now that we know that the course of personal action Young Man Vajpayee chose was to dissociate himself from the protestors in a signed confessional statement, the article seems something of a classic case of suppresio veri, suggestio falsi.
A copy of Prem Behari Vajpayee's statement before the magistrate in 1942, identical in most substantive respects with his younger brother's, except in recording his father's name as "Krishna Behari alias Gauri Shankar".
In January 1998, Frontline began an investigation of the controversy surrounding Vajpayee's confessional statement and his role in the Quit India movement in Bateshwar. The rationale behind, and the context of, the investigation are clear: Vajpayee is the only person being projected, by any party or camp, as a Prime Ministerial candidate in Elections '98; indeed, the BJP has built up an image of Vajpayee as India's Prime Minister-In- Waiting. An important part of this campaign is to establish a link between the personality of Vajpayee and the party's claim (despite the RSS antecedents) to the legacy of India's freedom struggle.
Although the BJP has been running a campaign around the personality of Atal Behari Vajpayee on the lines of a U.S. presidential campaign (in the run-up to which a contender's past tends to be researched in great detail), many questions about his early political career remain unanswered. Prominent among them is the question of the part he played in 1942 as a teenaged but reasonably experienced RSS recruit. The Frontline investigation, begun in late-1997, sought to inquire into that issue objectively, fairly and in depth.
The investigation is based, inter alia, on lengthy tape-recorded interviews by Manini Chatterjee, assisted by Sukumar Muralidharan, with Liladhar ("Kakua") in Gwalior and Bateshwar; a visit to the the site of the incidents in Bateshwar; a wide range of documentary evidence; and an unexpected but clinching interview with Atal Behari Vajpayee himself. The documentation includes copies of the confessional statements of the Vajpayee brothers, a copy of the judgement of the Special Judge, Agra in Sessions trial No.3/1943 "King Emperor vs Kakku alias Liladhar and others", and the final report of the case in the village register.
In the course of the investigation, Frontline faxed Vajpayee at his New Delhi address, on January 15, 1998, a copy of "the two-page document relating to your reported statement to a magistrate on 1-9-1942", inviting his views on "the authenticity of the above document" and asking him to "confirm or deny whether you made such a statement as mentioned in the above document." Vajpayee was on tour, but a prompt response came through Ghatate's letter claiming to be written "under instructions from Shri Atal Behari Vajpayee." This letter, now withdrawn, contained the strongest statement to date on the issue.
Confronted by a frontal legal challenge to the authenticity of the key document relied on, Frontline put off publication of the results of its investigation and decided to dig deeper. Liladhar was once again contacted and interviewed, and a mass of relevant legal papers, including Prem Behari Vajpayee's virtually identical confessional statement, and old newspaper reports were scrutinised.
As the results of the investigation neared publication, confirmation of the authenticity of the signed confessional statement came unexpectedly from the most authoritative source possible - the subject himself. On January 25, ten days after Ghatate's letter was received, Vajpayee sought out the Editor of Frontline for a conversation regarding the investigation. In the tape-recorded interview that followed, he confirmed - for the first time on record, at least in recent times: "This is my statement. I signed it." Asked why all this had not been cleared up earlier, he explained: "That is because I did not take it seriously."
The edifice that the Sangh Parivar had sought to create around the part played by Vajpayee in the Quit India movement, culminating in the challenging letter from lawyer Ghatate, had collapsed like a house of cards.
THE OTHER MAJOR question taken on by the Frontline investigation was: how and why was Atal Behari Vajpayee released, along with elder brother Prem Behari, after 23 days of incarceration, and why were they not prosecuted? Here the picture is somewhat clouded.
Vajpayee's answer to this question is, and has long been, simple: "there was no case against me because there was no evidence," as he put it in his interview to Frontline. But as Manini Chatterjee shows in the accompanying story, the matter is not so simple - and there are other, quite different, versions of the truth.
After all, both Vajpayee brothers admitted in their confessional statements that they were in the procession that attacked the forest posts in the vicinity of Bateshwar. All those who were brought to trial in the Bateshwar case were prosecuted for essentially the same reason - taking part in the procession that attacked the forest posts and militantly challenging the British rule. Three of those acquitted got off because the Special Judge was not satisfied that they were present on the occasion at all.
Liladhar Bajpai's belief that the Vajpayee brothers were let off on account of their useful confessional statements cannot be the sole explanation. According to elder brother Prem Behari's version of what happened published in Madhya Pradesh Sandesh (May 12, 1973), some external good offices came into play to get the Vajpayee brothers released: "Girija Shankar Vajpayee was a senior member in the Viceroy's Council. At his intervention, both of us brothers were released." Some other sources favour the explanation that Atal Behari and Prem Behari were released because their disapproving school teacher father pulled wires or used his contacts to get his sons out of the jam, although Atal Behari might not have been aware of this.
In the Frontline interview, Atal Behari plainly discounted his elder brother's explanation for their release: "No, no, that is incorrect. That statement he made many years after the arrest. But nobody could interfere in a case like that."
Finally: was Atal Behari Vajpayee's release, after 23 days in prison in 1942, unconditional and did he give any surety? He and his brother were released under Section 169 CrPC which provides for release if, upon investigation, it appears to an officer in charge of a police station that "there is not sufficient evidence or reasonable ground of suspicion to justify the forwarding of the accused to a magistrate." A release under this Section requires the execution of a bond, "with or without sureties."
Asked whether his release under Section 169 CrPC on account of lack of evidence involved the furnishing of any surety or guarantee, Vajpayee told Frontline: "No, not at all. We would not have given any surety. And then there is no question of being an approver."
with inputs from Lyla Bavadam in Mumbai.
Thursday, September 16, 2010
கொல்கத்தாவில் 5 ஆயிரம் துப்பாக்கி தோட்டாக்கள் பறிமுதல்: 4 ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாதிகள் கைது
http://tkmmuslims.blogspot.com/2010/08/5-4.html
கொல்கத்தாவில் 5000 துப்பாக்கித் தோட்டக்களை வைத்திருந்தது தொடர்பாக 4 ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாதிகள் போலீஸாரால் கைது செய்யப்பட்டனர். இந்த தோட்டாக்கள் அனைத்தும் இந்திய ஆயுதத் தொழிற்சாலையில் தயாரிக்கப்பட்டவை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. சனிக்கிழமை ஷோபா பஜார் மெட்ரோ ரயில் நிலையம் அருகே வேகமாக வந்த காரை போலீஸ்காரர் ஒருவர் மடக்கி பிடித்தார். இருப்பினும், அந்த காரில் பயணம் செய்த திலிப் மிஷ்ரா, ராஜேஷ் குமார் சர்மா மற்றும் ராம் பர்வேஷ் பிரசாத் ஆகியோர் தப்பியோடி விட்டனர்.
இந்நிலையில், காரை பரிசோதித்ததில் அதில் 5000 துப்பாக்கித் தோட்டக்கள் இருந்தது தெரியவந்தது. இதையடுத்து போலீஸார் மேற்கொண்ட நடவடிக்கையில் மிஷ்ரா உள்ளிட்ட மூவரும் மத்திய கொல்கத்தா பகுதியில் செவ்வாய்க்கிழமை கைது செய்யப்பட்டனர். இந்தச் சம்பவம் தொடர்பாக மகேஷ் குமார் சிங் என்பவரும் கைது செய்யப்பட்டுள்ளார்.
இவர் ஒரு துப்பாக்கி விற்பனையாளர். இந்த தோட்டாக்கள் அனைத்தும், பூனாவின் ஹிர்கா பகுதியில் உள்ள இந்திய ஆயுதத் தொழிற்சாலையில் கடந்த மார்ச் மாதத்தில் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது தெரியவந்துள்ளது என போலீஸ் உயர் அதிகாரிகள் தெரிவித்தனர்.இது ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாத இயக்கத்திற்காக இந்திய ஆயூத தொழிற்சாலையில் தாயரிக்கபட்டுள்ளதாக உளவுத்துறை வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
கொல்கத்தாவில் 5000 துப்பாக்கித் தோட்டக்களை வைத்திருந்தது தொடர்பாக 4 ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாதிகள் போலீஸாரால் கைது செய்யப்பட்டனர். இந்த தோட்டாக்கள் அனைத்தும் இந்திய ஆயுதத் தொழிற்சாலையில் தயாரிக்கப்பட்டவை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. சனிக்கிழமை ஷோபா பஜார் மெட்ரோ ரயில் நிலையம் அருகே வேகமாக வந்த காரை போலீஸ்காரர் ஒருவர் மடக்கி பிடித்தார். இருப்பினும், அந்த காரில் பயணம் செய்த திலிப் மிஷ்ரா, ராஜேஷ் குமார் சர்மா மற்றும் ராம் பர்வேஷ் பிரசாத் ஆகியோர் தப்பியோடி விட்டனர்.
இந்நிலையில், காரை பரிசோதித்ததில் அதில் 5000 துப்பாக்கித் தோட்டக்கள் இருந்தது தெரியவந்தது. இதையடுத்து போலீஸார் மேற்கொண்ட நடவடிக்கையில் மிஷ்ரா உள்ளிட்ட மூவரும் மத்திய கொல்கத்தா பகுதியில் செவ்வாய்க்கிழமை கைது செய்யப்பட்டனர். இந்தச் சம்பவம் தொடர்பாக மகேஷ் குமார் சிங் என்பவரும் கைது செய்யப்பட்டுள்ளார்.
இவர் ஒரு துப்பாக்கி விற்பனையாளர். இந்த தோட்டாக்கள் அனைத்தும், பூனாவின் ஹிர்கா பகுதியில் உள்ள இந்திய ஆயுதத் தொழிற்சாலையில் கடந்த மார்ச் மாதத்தில் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது தெரியவந்துள்ளது என போலீஸ் உயர் அதிகாரிகள் தெரிவித்தனர்.இது ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாத இயக்கத்திற்காக இந்திய ஆயூத தொழிற்சாலையில் தாயரிக்கபட்டுள்ளதாக உளவுத்துறை வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
Naval man held on charges of spying for Pak
http://www.ndtv.com/article/india/naval-man-held-on-charges-of-spying-for-pak-28257
New Delhi: An employee of the Indian Navy has been arrested on charges of spying for Pakistan and police claimed to have recovered from him some "secret and sensitive" documents like photograph of Hindan Air Base and map of Meerut Cantonment.
Twenty four-year-old Chand Kumar Prasad, posted in the Navy's Aircraft Maintenance Unit in Mumbai, was arrested by Delhi Police's Special Cell from New Delhi Railway Station on Wednesday, police sources said.
He was allegedly passing on classified information to a Pakistan High Commission official through another person, they said.
Police sources said certain "secret and sensitive" documents like photograph of Hindan Air Base and map of Meerut Cantonment were recovered from Prasad
He was produced before a magistrate today and was remanded to five-day police custody.
Story first published: May 27, 2010 19:11 IST
Tags: India, Indian Navy, spying for Pakistan
New Delhi: An employee of the Indian Navy has been arrested on charges of spying for Pakistan and police claimed to have recovered from him some "secret and sensitive" documents like photograph of Hindan Air Base and map of Meerut Cantonment.
Twenty four-year-old Chand Kumar Prasad, posted in the Navy's Aircraft Maintenance Unit in Mumbai, was arrested by Delhi Police's Special Cell from New Delhi Railway Station on Wednesday, police sources said.
He was allegedly passing on classified information to a Pakistan High Commission official through another person, they said.
Police sources said certain "secret and sensitive" documents like photograph of Hindan Air Base and map of Meerut Cantonment were recovered from Prasad
He was produced before a magistrate today and was remanded to five-day police custody.
Story first published: May 27, 2010 19:11 IST
Tags: India, Indian Navy, spying for Pakistan
1 in 7 Americans live in poverty: US Census
http://www.ndtv.com/article/world/1-in-7-americans-live-in-poverty-us-census-52650
Washington: The Census Bureau in America has reported that the number of Americans living in poverty jumped to 14.3 percent in 2009, with the ranks of working-age poor reaching the highest since at least 1965.
About 43.6 million people, or 1 in 7, were in poverty. That is up from 39.8 million, or 13.2 percent, in 2008.
The number of people lacking health insurance rose from 46.3 million to 50.7 million, due mostly to the loss of employer-provided health insurance during the recession. Congress passed a health overhaul law earlier this year.
The statistics released Thursday cover President Barack Obama's first year in office, when unemployment climbed to 10 percent in the months after the financial meltdown.
The median - or midpoint - household income was $49,777.
Story first published: September 16, 2010 20:22 IST
Tags: America, poverty, USA
Washington: The Census Bureau in America has reported that the number of Americans living in poverty jumped to 14.3 percent in 2009, with the ranks of working-age poor reaching the highest since at least 1965.
About 43.6 million people, or 1 in 7, were in poverty. That is up from 39.8 million, or 13.2 percent, in 2008.
The number of people lacking health insurance rose from 46.3 million to 50.7 million, due mostly to the loss of employer-provided health insurance during the recession. Congress passed a health overhaul law earlier this year.
The statistics released Thursday cover President Barack Obama's first year in office, when unemployment climbed to 10 percent in the months after the financial meltdown.
The median - or midpoint - household income was $49,777.
Story first published: September 16, 2010 20:22 IST
Tags: America, poverty, USA
Friday, August 27, 2010
அயோத்தில் ராமர் கோவில் கட்டுவதற்கு நரசிம்மராவ் முக்கிய பங்காற்றினார்- அசோக் சிங்கால்
http://paalaivanathoothu.blogspot.com/2010/08/blog-post_19.html
ஹைதராபாத்,ஆக19:அயோத்தியில் பாப்ரி மஸ்ஜித் இருந்த இடத்தில தற்காலிகமாக ராமர் கோவில் கட்டுவதற்கு மறைந்த முன்னாள் பிரதமர் நரசிம்மராவ் முக்கிய பங்காற்றியதற்தாக விஷ்வ ஹிந்து பரிஷத்தின் அகில உலகத் தலைவர் அசோக் சிங்கால் அவரைப் புகழ்ந்து பாராட்டியுள்ளார்.
மறைந்த முன்னாள் பிரதமர் நரசிம்மராவ் டிச-6 1992 அன்று அயோத்தியில் ராமர் கோவில் கட்டுவதை நிறைவேற்றினார் என பத்திரிக்கையாளர்களிடம் அவர் கூறினார்.
ராமர் கோவில் கட்டுவதில் நரசிம்மராவின் பங்களிப்பில் எந்தவித சந்தேகத்துக்கும் இடமில்லை அவரின் பங்கு மறைக்க முடியாதது. பிரதமர் நரசிம்மராவ் பாபரி மஸ்ஜிதை இடிப்பதை தடுக்கும் நடவடிக்கைகளில் எவ்வித முயற்சிகளும் எடுக்கவில்லை மேலும் உடனே அதே இடத்தில ராமர் கோவில் கட்டுவதையும் தடுக்கவில்லை.
பாபரி மஸ்ஜித் இருந்த இடத்தில மீண்டும் பள்ளியைக் கட்டித் தருவதாக வாக்குறுதி கொடுத்ததை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அதே நேரத்தில் அவர் ராமர் கோவில் கட்டுவதற்கும் அடிக்கல் நாட்டி உள்ளார். மேலும் எல்லா ஹிந்துகளின் மனதிலும் இன்றும் நரசிம்மராவ வாழ்கிறார். என்றும் அசோக் சிங்கால் கூறினார்.
ராமர் கோவில் கட்டுவதற்கான நடவடிக்கைகள் அமைதியான முறையில் மேற்க் கொள்ளப்படும் "எங்களின் கனவான பெரிய இராமர் கோவில் கட்டுவதற்காக கையெழுத்து இயக்கம், பொதுகூட்டங்கள் மற்றும் யாகங்களும் தொடங்கப்படும்." என்றும் அவர் கூறினார்.
"அயோத்தியில் ராமர் கோவில் கட்ட வேண்டும் என்பது தான் எங்களின் நோக்கம். இதற்காக அனுமான் சக்தி விழிப்புணர்வு இயக்கத்தை நாங்கள் தொடங்கி இருக்கிறோம்.ஆகஸ்ட் 16 ம் தேதி முதல் கிராம, தாலுகா, மாவட்ட அளவில் விழிப்புணர்வு இயக்கங்கள் நடத்தப்பட்டு மக்களுக்கு தெரியப்படுத்துவோம்.
இது தொடர்பாக நாடு முழுவதும் ஆயிரம் நிகழ்ச்சிகள் நடத்தப்படும். நாங்கள் தொடங்கியுள்ள அனுமான் சக்தி விழிப்புணர்வு இயக்கம் தேசிய அளவில் நடைபெறும். இதன் மூலம் இந்துக்கள் விழிப்புணர்வு பெறுவார்கள். இந்துக்கள் மீது நடத்தப்படும் தாக்குதல்களை மத்திய, மாநில அரசுகள் தடுத்து நிறுத்த வேண்டும்
இந்துக்கள் எப்போதும் அமைதியையே விரும்புகிறார்கள். அயோத்தியில் இன்னும் ஓரிரு ஆண்டுக்குள் ராமர் கோவில் கட்டப்படும். இதற்காக நாங்கள் பாஜகவை சார்ந்து இருக்கவில்லை.
பேச்சுவார்த்தை மூலமோ சுப்ரீம் கோர்ட்டில் வழக்கு போட்டோ இந்தப் பிரச்சனைக்கு தீர்வு கிடைக்காது.
நாடாளுமன்றத்தில் அனைத்து கட்சியினரும் ஒன்று சேர்ந்து ராமர் கோவில் கட்டுவது குறித்து ஒருமனதாக தீர்மானம் நிறைவேற்ற வேண்டும்." என்றார்.
கஷ்மீர் பிரச்சினையைத் தீர்க்க கஷ்மீருக்கு சுயாட்சி வழங்குவதற்காக பிரதமர் மன்மோகன்சிங் எடுக்கும் நடவடிக்கைகளை அவர் கண்டித்தார்.
"ஜம்மு-கஷ்மீருக்கு சுயாட்சி வழங்குவது பேரழிவுகளை உண்டாக்கும். காஷ்மீர் இந்தியாவின் ஒரு பகுதி மேலும் கஷ்மீருக்கு சிறப்ப்பு அந்தஸ்து வழங்கும் காஷ்மீருக்கான சட்டத்தின் 370 வது பகுதியையும் நீக்க வேண்டும்" என்றும் அவர் கூறினார்.
எல்லையோரப் பகுதிகளில் வாழும் ஹிந்துக்கள் வார்த்தைகளால் கூற முடியாத அளவு துன்பங்களை அனுபவித்து வருகிறார்கள் மேலும் நான்கு லட்சம் ஹிந்துக்கள் ஜம்மு-கஷ்மீர் பகுதியில் இருந்து வெளியேறிவிட்டதாகவும் அவர் கூறினார்.
எல்லைப் பகுதிகளில் ஊடுருவல்களை தடுக்க இராணுவ கண்காணிப்பை பலப்படுத்த வேண்டும் என்றும் அவர் கூறினார்.
ஹைதராபாத்,ஆக19:அயோத்தியில் பாப்ரி மஸ்ஜித் இருந்த இடத்தில தற்காலிகமாக ராமர் கோவில் கட்டுவதற்கு மறைந்த முன்னாள் பிரதமர் நரசிம்மராவ் முக்கிய பங்காற்றியதற்தாக விஷ்வ ஹிந்து பரிஷத்தின் அகில உலகத் தலைவர் அசோக் சிங்கால் அவரைப் புகழ்ந்து பாராட்டியுள்ளார்.
மறைந்த முன்னாள் பிரதமர் நரசிம்மராவ் டிச-6 1992 அன்று அயோத்தியில் ராமர் கோவில் கட்டுவதை நிறைவேற்றினார் என பத்திரிக்கையாளர்களிடம் அவர் கூறினார்.
ராமர் கோவில் கட்டுவதில் நரசிம்மராவின் பங்களிப்பில் எந்தவித சந்தேகத்துக்கும் இடமில்லை அவரின் பங்கு மறைக்க முடியாதது. பிரதமர் நரசிம்மராவ் பாபரி மஸ்ஜிதை இடிப்பதை தடுக்கும் நடவடிக்கைகளில் எவ்வித முயற்சிகளும் எடுக்கவில்லை மேலும் உடனே அதே இடத்தில ராமர் கோவில் கட்டுவதையும் தடுக்கவில்லை.
பாபரி மஸ்ஜித் இருந்த இடத்தில மீண்டும் பள்ளியைக் கட்டித் தருவதாக வாக்குறுதி கொடுத்ததை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அதே நேரத்தில் அவர் ராமர் கோவில் கட்டுவதற்கும் அடிக்கல் நாட்டி உள்ளார். மேலும் எல்லா ஹிந்துகளின் மனதிலும் இன்றும் நரசிம்மராவ வாழ்கிறார். என்றும் அசோக் சிங்கால் கூறினார்.
ராமர் கோவில் கட்டுவதற்கான நடவடிக்கைகள் அமைதியான முறையில் மேற்க் கொள்ளப்படும் "எங்களின் கனவான பெரிய இராமர் கோவில் கட்டுவதற்காக கையெழுத்து இயக்கம், பொதுகூட்டங்கள் மற்றும் யாகங்களும் தொடங்கப்படும்." என்றும் அவர் கூறினார்.
"அயோத்தியில் ராமர் கோவில் கட்ட வேண்டும் என்பது தான் எங்களின் நோக்கம். இதற்காக அனுமான் சக்தி விழிப்புணர்வு இயக்கத்தை நாங்கள் தொடங்கி இருக்கிறோம்.ஆகஸ்ட் 16 ம் தேதி முதல் கிராம, தாலுகா, மாவட்ட அளவில் விழிப்புணர்வு இயக்கங்கள் நடத்தப்பட்டு மக்களுக்கு தெரியப்படுத்துவோம்.
இது தொடர்பாக நாடு முழுவதும் ஆயிரம் நிகழ்ச்சிகள் நடத்தப்படும். நாங்கள் தொடங்கியுள்ள அனுமான் சக்தி விழிப்புணர்வு இயக்கம் தேசிய அளவில் நடைபெறும். இதன் மூலம் இந்துக்கள் விழிப்புணர்வு பெறுவார்கள். இந்துக்கள் மீது நடத்தப்படும் தாக்குதல்களை மத்திய, மாநில அரசுகள் தடுத்து நிறுத்த வேண்டும்
இந்துக்கள் எப்போதும் அமைதியையே விரும்புகிறார்கள். அயோத்தியில் இன்னும் ஓரிரு ஆண்டுக்குள் ராமர் கோவில் கட்டப்படும். இதற்காக நாங்கள் பாஜகவை சார்ந்து இருக்கவில்லை.
பேச்சுவார்த்தை மூலமோ சுப்ரீம் கோர்ட்டில் வழக்கு போட்டோ இந்தப் பிரச்சனைக்கு தீர்வு கிடைக்காது.
நாடாளுமன்றத்தில் அனைத்து கட்சியினரும் ஒன்று சேர்ந்து ராமர் கோவில் கட்டுவது குறித்து ஒருமனதாக தீர்மானம் நிறைவேற்ற வேண்டும்." என்றார்.
கஷ்மீர் பிரச்சினையைத் தீர்க்க கஷ்மீருக்கு சுயாட்சி வழங்குவதற்காக பிரதமர் மன்மோகன்சிங் எடுக்கும் நடவடிக்கைகளை அவர் கண்டித்தார்.
"ஜம்மு-கஷ்மீருக்கு சுயாட்சி வழங்குவது பேரழிவுகளை உண்டாக்கும். காஷ்மீர் இந்தியாவின் ஒரு பகுதி மேலும் கஷ்மீருக்கு சிறப்ப்பு அந்தஸ்து வழங்கும் காஷ்மீருக்கான சட்டத்தின் 370 வது பகுதியையும் நீக்க வேண்டும்" என்றும் அவர் கூறினார்.
எல்லையோரப் பகுதிகளில் வாழும் ஹிந்துக்கள் வார்த்தைகளால் கூற முடியாத அளவு துன்பங்களை அனுபவித்து வருகிறார்கள் மேலும் நான்கு லட்சம் ஹிந்துக்கள் ஜம்மு-கஷ்மீர் பகுதியில் இருந்து வெளியேறிவிட்டதாகவும் அவர் கூறினார்.
எல்லைப் பகுதிகளில் ஊடுருவல்களை தடுக்க இராணுவ கண்காணிப்பை பலப்படுத்த வேண்டும் என்றும் அவர் கூறினார்.
Thursday, August 26, 2010
Suspected Hindutva Terrorist ideologue escaped from the clutches of Law
Wednesday, August 25th, 2010
Suspected Hindutva Terrorist
Mumbai, Aug. 24: An Indian who had gone to the US to lecture on Islam at a Hindu Mahasabha conference (Hindu Congress of America http://hmsamerica.org/) has been detained in Houston for possessing “jihadi literature”.
Malad resident Vijay Kumar was apparently sweating and fidgeting in queue at the Bush Intercontinental Airport on Friday so authorities thought he needed a second look. “He raised the suspicion of behavior for detection officers. That’s what we have come to know from our FBI contacts,” said a Mumbai police officer, who has worked with the FBI for the 26/11 investigation.
Mumbai anti-terrorist squad team visited Kumar’s Malad residence. “ we now know that he was not attending any Islamic conference as stated in the complaint filed by US airport officials. He was in Houston to attend a conference of the Hindu Mahasabha where he had planned to speak on Islam and jihad. The Hindu Mahasabha has confirmed this to us,” said a Mumbai police source.
Unfortunately Anti-terror squad chief Rakesh Maria denied “official” intimation about Kumar’s arrest. “I am categorically stating that we have not been officially intimated about his arrest,” he said.
Joint Commissioner of Police (Crime) Himanshu Roy also said no information on Kumar has been forwarded to the Mumbai police. An ATS officer said, “We don’t even have his passport details.”
At the Houston airport, when the security found what they said was “tonnes” of jihadi literature on Kumar, along with a pair of brass knuckles and literature on US military, his luggage was tested for presence of explosives. The first test came positive, but a second and third read negative, said the Mumbai police source. By then, Kumar was in detention on suspicion of being a terror suspect.
Airport security checked if he figured in the watch list for terrorists. He did not. They then booked him for carrying a lot of undeclared cash — in this case $8000, around Rs 3.7 lakh. But a Houston court dismissed the charge yesterday.
Kumar is still in a jail for carrying a prohibited weapon — the brass knuckles.
He is said to be a filmmaker from Mumbai and a "peaceful man" by his lawyer Roger Jain..
Kumar was arrested after the discovery of literature and material found suspicious by the airport security staff. He was also apparently behaving suspiciously. Jain said he was not sure why he was carrying "islamic" material but he believed Kumar was going to speak to at Hindu Mahasabha conference and educate them on jihad and Islamic fundamentalism.
The Mahasabha promoted the principles of Hindutva, a Hindu nationalist ideology developed by its pre-eminent leader Vinayak Damodar Savarkar.the Mahasabha identified India as "Hindu Rashtra" (Hindu Nation). That is against Indian Constitution and secular polity.
Vijay Kumar, spent the weekend in custody after the arrest as a court posted a bail amount of $50,000 for his release. That amount was scaled down to $5000 on Monday.
"Vijay's supporters paid up that amount," lawyer Roger Jain, representing Kumar, told Hindustan Times over phone
Finally He was set free.
http://timesofindia.indiatimes.com/videoshow/6427861.cms
Suspected Hindutva Terrorist
Mumbai, Aug. 24: An Indian who had gone to the US to lecture on Islam at a Hindu Mahasabha conference (Hindu Congress of America http://hmsamerica.org/) has been detained in Houston for possessing “jihadi literature”.
Malad resident Vijay Kumar was apparently sweating and fidgeting in queue at the Bush Intercontinental Airport on Friday so authorities thought he needed a second look. “He raised the suspicion of behavior for detection officers. That’s what we have come to know from our FBI contacts,” said a Mumbai police officer, who has worked with the FBI for the 26/11 investigation.
Mumbai anti-terrorist squad team visited Kumar’s Malad residence. “ we now know that he was not attending any Islamic conference as stated in the complaint filed by US airport officials. He was in Houston to attend a conference of the Hindu Mahasabha where he had planned to speak on Islam and jihad. The Hindu Mahasabha has confirmed this to us,” said a Mumbai police source.
Unfortunately Anti-terror squad chief Rakesh Maria denied “official” intimation about Kumar’s arrest. “I am categorically stating that we have not been officially intimated about his arrest,” he said.
Joint Commissioner of Police (Crime) Himanshu Roy also said no information on Kumar has been forwarded to the Mumbai police. An ATS officer said, “We don’t even have his passport details.”
At the Houston airport, when the security found what they said was “tonnes” of jihadi literature on Kumar, along with a pair of brass knuckles and literature on US military, his luggage was tested for presence of explosives. The first test came positive, but a second and third read negative, said the Mumbai police source. By then, Kumar was in detention on suspicion of being a terror suspect.
Airport security checked if he figured in the watch list for terrorists. He did not. They then booked him for carrying a lot of undeclared cash — in this case $8000, around Rs 3.7 lakh. But a Houston court dismissed the charge yesterday.
Kumar is still in a jail for carrying a prohibited weapon — the brass knuckles.
He is said to be a filmmaker from Mumbai and a "peaceful man" by his lawyer Roger Jain..
Kumar was arrested after the discovery of literature and material found suspicious by the airport security staff. He was also apparently behaving suspiciously. Jain said he was not sure why he was carrying "islamic" material but he believed Kumar was going to speak to at Hindu Mahasabha conference and educate them on jihad and Islamic fundamentalism.
The Mahasabha promoted the principles of Hindutva, a Hindu nationalist ideology developed by its pre-eminent leader Vinayak Damodar Savarkar.the Mahasabha identified India as "Hindu Rashtra" (Hindu Nation). That is against Indian Constitution and secular polity.
Vijay Kumar, spent the weekend in custody after the arrest as a court posted a bail amount of $50,000 for his release. That amount was scaled down to $5000 on Monday.
"Vijay's supporters paid up that amount," lawyer Roger Jain, representing Kumar, told Hindustan Times over phone
Finally He was set free.
http://timesofindia.indiatimes.com/videoshow/6427861.cms
Saffron groups behind many terror blasts: Chidambaram
Wednesday, August 25th, 2010
New Delhi: More than one and half years in office, Union Home Minister P Chidambaram now admits Hindutva terror groups are behind several blasts in the country. In his inaugural speech at three-day DGPs/IGPs Conference here this morning, Chidambaram said that saffron terror was behind many bomb blasts.
Initially, some Muslim groups were blamed for each terror blast, big or small, in the country and consequently several hundred youths of the community were put behind bars.
“There is the recently uncovered phenomenon of saffron terrorism that has been implicated in many bomb blasts of the past,” the minister has been quoted as saying at the police chiefs conference that will be addressed by Prime Minister Dr Manmohan Singh on August 26, 2010.
In the last six months, several people attached to Sangh Parivar have been arrested in various terror cases including Ajmer and Mecca Masjid blasts.
Speaking on internal security, the minister also raised the issue of cross-border infiltration. He said there has been no let-up in attempts by militants to infiltrate into India.
He termed the recent situation in Jammu and Kashmir as vicious cirle. “Jammu and Kashmir is caught in vicious circle of stone pelting, teargassing, firing and again stone pelting. Centre is concerned that this vicious circle has not stopped,” Chidambaram said.
The three-day DGPs/IGPs Conference is being organized by the Intelligence Bureau. According to official communication, the objectives of the Conference are to provide an interactive platform for senior police professionals and security administrators in the country to freely discuss and debate diverse national security-related issues as also the various operational, infrastructural and welfare-related problems faced by the police in India. Its deliberations include formulation and sharing of professional practices and processes in tackling challenges relating to crime control and law and order management besides internal security threats such as terrorism, insurgency, left wing extremism, espionage and organized crime.
New Delhi: More than one and half years in office, Union Home Minister P Chidambaram now admits Hindutva terror groups are behind several blasts in the country. In his inaugural speech at three-day DGPs/IGPs Conference here this morning, Chidambaram said that saffron terror was behind many bomb blasts.
Initially, some Muslim groups were blamed for each terror blast, big or small, in the country and consequently several hundred youths of the community were put behind bars.
“There is the recently uncovered phenomenon of saffron terrorism that has been implicated in many bomb blasts of the past,” the minister has been quoted as saying at the police chiefs conference that will be addressed by Prime Minister Dr Manmohan Singh on August 26, 2010.
In the last six months, several people attached to Sangh Parivar have been arrested in various terror cases including Ajmer and Mecca Masjid blasts.
Speaking on internal security, the minister also raised the issue of cross-border infiltration. He said there has been no let-up in attempts by militants to infiltrate into India.
He termed the recent situation in Jammu and Kashmir as vicious cirle. “Jammu and Kashmir is caught in vicious circle of stone pelting, teargassing, firing and again stone pelting. Centre is concerned that this vicious circle has not stopped,” Chidambaram said.
The three-day DGPs/IGPs Conference is being organized by the Intelligence Bureau. According to official communication, the objectives of the Conference are to provide an interactive platform for senior police professionals and security administrators in the country to freely discuss and debate diverse national security-related issues as also the various operational, infrastructural and welfare-related problems faced by the police in India. Its deliberations include formulation and sharing of professional practices and processes in tackling challenges relating to crime control and law and order management besides internal security threats such as terrorism, insurgency, left wing extremism, espionage and organized crime.
Tuesday, August 10, 2010
Kerala man's hand cut off for taking on eve teasers
http://www.ndtv.com/article/cities/kerala-mans-hand-cut-off-for-taking-on-eve-teasers-42463
Thanks: NDTV
Alappuzha , Kerala: The right hand of a 24-year-old man was cut off by a gang of miscreants to take revenge for his questioning one of them for teasing his cousin sister some time back near Cengannur in Alappuzha district.
Abhilash, an autorickshaw driver, was waylaid and attacked on Wednesday night by the gang. Some of his relatives, including three women, were also injured in the attack, police said.
The attackers first smashed the glass window of the vehicle and then took out Abhilash and hacked his right hand with a sharp sword.
Abhilash was later admitted to the Medical College hospital with his forearm nearly cut off, which was later restored after an operation. at the Medical College Hospital.
Some of the men, who attacked Abhilash were RSS-BJP workers but police dismissed political motive behind the crime.
According to police, Abhilash incurred the wrath of one of those in the gang for making lewd comments at her sister a few weeks back. This was suspected to be the motive for springing the attack on Abhilash and his relatives who were going in the autorickshaw
Thanks: NDTV
Alappuzha , Kerala: The right hand of a 24-year-old man was cut off by a gang of miscreants to take revenge for his questioning one of them for teasing his cousin sister some time back near Cengannur in Alappuzha district.
Abhilash, an autorickshaw driver, was waylaid and attacked on Wednesday night by the gang. Some of his relatives, including three women, were also injured in the attack, police said.
The attackers first smashed the glass window of the vehicle and then took out Abhilash and hacked his right hand with a sharp sword.
Abhilash was later admitted to the Medical College hospital with his forearm nearly cut off, which was later restored after an operation. at the Medical College Hospital.
Some of the men, who attacked Abhilash were RSS-BJP workers but police dismissed political motive behind the crime.
According to police, Abhilash incurred the wrath of one of those in the gang for making lewd comments at her sister a few weeks back. This was suspected to be the motive for springing the attack on Abhilash and his relatives who were going in the autorickshaw
Wednesday, July 21, 2010
RTI activist killed for campaign against BJP MP, says family
http://www.ndtv.com/article/india/rti-activist-killed-for-campaign-against-bjp-mp-says-family-38770
Ahmedabad: The family of Amit Jethwa believes that the Right to Information activist was killed in Gujarat because he was fighting illegal mining, which allegedly involves several politicians.
Jethwa was shot on Wednesday night as he was leaving his lawyer's office, opposite the Gujarat High Court which is a high-security area. The two men who fired a round in his neck escaped into the night.
A gun and cartridges left behind by them have been sent to a forensic lab.
Jethwa's family blames BJP MP Dinubhai Solanki for the murder. Over the last two years, Jethwa filed nearly six RTI applications, asking for information on Solanki's possible involvement in illegal mining. "We have been receiving threats and we are sure that Dinubhai Solanki and his family members were involved in the cold blooded murder," says Jethwa's father, Bikhubhai.
Solanki was not available for comment. The BJP says this is a criminal case, and not a political one.
In atleast a dozen RTI petitions filed in the last one year, Jethwa said that Dinubhai Solkanki and his relative operated limestone quarries and stone-crushers on government land just outside the Gir sanctuary for lions - meant to be a protected forest area. Jethwa was so committed to exposing the nexus between politicians and the mining mafia in Gujarat that he left his village a few years ago for Ahmedabad.
Jethwa's family believes that his campaign had picked up enough to make his opponents uncomfortable - based on the information gathered through his RTI applications, he went to the Gujarat High Court two months ago with a Public Interest Litigation (PIL) alleging large scale illegal mining in and around Gir sanctuary by Solanki and his family. Last week, the court issued notices to the state government and union environment ministry to respond.
Jethwa's murder, say other RTI activists, proves that those trying to fight corruption are at grave risk. "We are feeling highly insecure...if this is how activist are killed how can we feel safe" asks Amarsinh Rathwa, who is also an RTI activist operating in Gujarat.
Read more at: http://www.ndtv.com/article/india/rti-activist-killed-for-campaign-against-bjp-mp-says-family-38770?cp
Ahmedabad: The family of Amit Jethwa believes that the Right to Information activist was killed in Gujarat because he was fighting illegal mining, which allegedly involves several politicians.
Jethwa was shot on Wednesday night as he was leaving his lawyer's office, opposite the Gujarat High Court which is a high-security area. The two men who fired a round in his neck escaped into the night.
A gun and cartridges left behind by them have been sent to a forensic lab.
Jethwa's family blames BJP MP Dinubhai Solanki for the murder. Over the last two years, Jethwa filed nearly six RTI applications, asking for information on Solanki's possible involvement in illegal mining. "We have been receiving threats and we are sure that Dinubhai Solanki and his family members were involved in the cold blooded murder," says Jethwa's father, Bikhubhai.
Solanki was not available for comment. The BJP says this is a criminal case, and not a political one.
In atleast a dozen RTI petitions filed in the last one year, Jethwa said that Dinubhai Solkanki and his relative operated limestone quarries and stone-crushers on government land just outside the Gir sanctuary for lions - meant to be a protected forest area. Jethwa was so committed to exposing the nexus between politicians and the mining mafia in Gujarat that he left his village a few years ago for Ahmedabad.
Jethwa's family believes that his campaign had picked up enough to make his opponents uncomfortable - based on the information gathered through his RTI applications, he went to the Gujarat High Court two months ago with a Public Interest Litigation (PIL) alleging large scale illegal mining in and around Gir sanctuary by Solanki and his family. Last week, the court issued notices to the state government and union environment ministry to respond.
Jethwa's murder, say other RTI activists, proves that those trying to fight corruption are at grave risk. "We are feeling highly insecure...if this is how activist are killed how can we feel safe" asks Amarsinh Rathwa, who is also an RTI activist operating in Gujarat.
Read more at: http://www.ndtv.com/article/india/rti-activist-killed-for-campaign-against-bjp-mp-says-family-38770?cp
Monday, July 5, 2010
RSS யிடம் இருந்து பாதுகாப்பு கேட்கும் மோகன் பகவத்
பயங்கரவாதிகளுக்கு நீதிமன்றமும், மாநில அரசும் போட்டி போட்டிக் கொண்டு பாதுகாப்பு அளிப்பதை கண்டுள்ளீர்களா? ஆம்! ஆர்.எஸ்.எஸ்ஸை தலைமையாக கொண்டு பல ஹிந்துத்துவ தீவிரவாதிகள் இந்தியாவில் செயல்பட்டுவருகின்றதை நாம் அறிவோம். மலேகோன், அஜ்மீர் தர்கா, மக்கா மஸ்ஜித், மார்கோவா, சம்ஜவுதா எக்ஸ்பிரஸ் என பல குண்டுவெடிப்புகள் இவ்வமைப்புகளால் நிகழ்த்தப்பட்டு,நீதிவிசாரனைகளில் இவ்வமைப்புகளின் தொண்டர்கள் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருப்பதும் நாம் அனைவரும் அறிந்ததே.
தொண்டர்கள் கைது செய்யப்பட்டதும், எங்கு நம் வேடம் அம்பலமாகிவிடுமோ என்ற அச்சத்தில், கைது செய்யப்பட்ட அத்தொண்டர்களை கழட்டிவிடும் முயற்சியில் அவ்வமைப்புகள் களமிறங்கின. அதன்படி, இக்குண்டுவெடிப்பில் சிக்கியவர்களுக்கும் தங்கள் இயக்கங்களுக்கும் சம்மந்தமே கிடையாது என்று முழு பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைத்தனர்.
இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்று, இது அவர்களின் தனிப்பட்ட கொள்கை என்றும் அவ்வமைப்புகள் கைகழுவின. நம் தீவிரவாத இயக்கங்களை தடைசெய்துவிடுவார்கள் என்று பயந்து, அத்தொண்டர்களுக்கு எந்த விதமான ஆதரவோ அல்லது உதவியோ நாங்கள் அளிக்கமாட்டோம் என்றும் இவ்வமைப்புகள் சூளுரைத்தனர்.
இச்செய்தியை அறிந்த தொண்டர் பயங்கரவாதிகள் கொதிப்படைந்தனர். தங்கள் வாழ்கையை சீரழித்த தலைவர்களை கொலைச் செய்யப்போவதாகவும் தொண்டர் பயங்கரவாதிகள் மிரட்டல் விடுத்ததாக செய்திகள் வெளியாகின.தம் சக பயங்கரவாதிகளிடமிருந்து கொலை மிரட்டல்கள் வருவதைக் கண்டு பயந்து போன பயங்கரவாத தலைவன், தனக்கு பாதுகாப்பு அளிக்குமாறு நீதிமன்றத்தை அணுகினான்.
மனுவை விசாரித்த நீதிமன்றமோ, மாநில அரசை இது தொடர்பாக கேள்வி கேட்க, நீதிமன்றமும், மும்பை மாநில அரசும் அப்பயங்கரவாதத் தலைவனுக்கு அடுக்கு போலீஸ் பாதுகாப்பு அளித்துள்ளனர். சிறையில் இருக்கும் தன் சக பயங்கரவாதிகளினால் பயங்கரவாத தலைவனுக்கே இந்த நிலைமை என்றால், இந்த ஒட்டுமொத்த பயங்கரவாத கும்பல்களின் மூலம் நம் சமுதாயத்திற்கு ஏற்படும்நிலை?
பயங்கரவாதிகள் மனுதாக்கல் செய்தால் ஓரிரு நாட்களில் விசாரித்து தீர்வுகாணும் நீதிமன்றமும், மாநில மத்திய அரசுகளும், சாதாரண மக்களின் குறைகளைத் தீர்க்க காலம் தாழ்த்துவது ஏனோ? ஊழல் கறை படிந்த அரசியல் வாதிகளுக்கு பாதுகாப்பு அழிக்கும் வழக்கம் மாறி, இன்று பயங்கரவாதிகளுக்கு பாதுகாப்பு அளித்து வருவது! நம் இந்தியா ஒளிர்கிறது என்பதற்கு இது தான் காரணமோ என்னவோ? கடைசி வரை அந்த தீவிரவாதியின் பெயரையே சொல்லவே இல்லையே என்ற வாசகர்களின் எதிர்பார்ப்பு புரிகிறது. ஆம்! தனக்கு தன் தொண்டர் சகாக்களிடமிருந்து பாதுகாப்பு கேட்டது ஆர்.எஸ்.எஸ் தலைவர் 'மோகன் பகவத்' தான்.
தொண்டர்கள் கைது செய்யப்பட்டதும், எங்கு நம் வேடம் அம்பலமாகிவிடுமோ என்ற அச்சத்தில், கைது செய்யப்பட்ட அத்தொண்டர்களை கழட்டிவிடும் முயற்சியில் அவ்வமைப்புகள் களமிறங்கின. அதன்படி, இக்குண்டுவெடிப்பில் சிக்கியவர்களுக்கும் தங்கள் இயக்கங்களுக்கும் சம்மந்தமே கிடையாது என்று முழு பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைத்தனர்.
இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்று, இது அவர்களின் தனிப்பட்ட கொள்கை என்றும் அவ்வமைப்புகள் கைகழுவின. நம் தீவிரவாத இயக்கங்களை தடைசெய்துவிடுவார்கள் என்று பயந்து, அத்தொண்டர்களுக்கு எந்த விதமான ஆதரவோ அல்லது உதவியோ நாங்கள் அளிக்கமாட்டோம் என்றும் இவ்வமைப்புகள் சூளுரைத்தனர்.
இச்செய்தியை அறிந்த தொண்டர் பயங்கரவாதிகள் கொதிப்படைந்தனர். தங்கள் வாழ்கையை சீரழித்த தலைவர்களை கொலைச் செய்யப்போவதாகவும் தொண்டர் பயங்கரவாதிகள் மிரட்டல் விடுத்ததாக செய்திகள் வெளியாகின.தம் சக பயங்கரவாதிகளிடமிருந்து கொலை மிரட்டல்கள் வருவதைக் கண்டு பயந்து போன பயங்கரவாத தலைவன், தனக்கு பாதுகாப்பு அளிக்குமாறு நீதிமன்றத்தை அணுகினான்.
மனுவை விசாரித்த நீதிமன்றமோ, மாநில அரசை இது தொடர்பாக கேள்வி கேட்க, நீதிமன்றமும், மும்பை மாநில அரசும் அப்பயங்கரவாதத் தலைவனுக்கு அடுக்கு போலீஸ் பாதுகாப்பு அளித்துள்ளனர். சிறையில் இருக்கும் தன் சக பயங்கரவாதிகளினால் பயங்கரவாத தலைவனுக்கே இந்த நிலைமை என்றால், இந்த ஒட்டுமொத்த பயங்கரவாத கும்பல்களின் மூலம் நம் சமுதாயத்திற்கு ஏற்படும்நிலை?
பயங்கரவாதிகள் மனுதாக்கல் செய்தால் ஓரிரு நாட்களில் விசாரித்து தீர்வுகாணும் நீதிமன்றமும், மாநில மத்திய அரசுகளும், சாதாரண மக்களின் குறைகளைத் தீர்க்க காலம் தாழ்த்துவது ஏனோ? ஊழல் கறை படிந்த அரசியல் வாதிகளுக்கு பாதுகாப்பு அழிக்கும் வழக்கம் மாறி, இன்று பயங்கரவாதிகளுக்கு பாதுகாப்பு அளித்து வருவது! நம் இந்தியா ஒளிர்கிறது என்பதற்கு இது தான் காரணமோ என்னவோ? கடைசி வரை அந்த தீவிரவாதியின் பெயரையே சொல்லவே இல்லையே என்ற வாசகர்களின் எதிர்பார்ப்பு புரிகிறது. ஆம்! தனக்கு தன் தொண்டர் சகாக்களிடமிருந்து பாதுகாப்பு கேட்டது ஆர்.எஸ்.எஸ் தலைவர் 'மோகன் பகவத்' தான்.
மக்கா மஸ்ஜித் குண்டுவெடிப்பு வழக்கில் தீவிரவாத ஆர்.எஸ்.எஸ் இயக்கத்தின் மூத்த தலைவர்கள்.
ஹைதராபாத்:மக்கா மஸ்ஜித் குண்டு வெடிப்பு வழக்கில் உத்திர பிரதேசத்தை சேர்ந்த இரண்டு மூத்த ஆர்.எஸ்.எஸ் உறுப்பினர்களின் மீது சந்தேகம் வலுவடைந்துள்ளது. 9 பேர் பலியாக காரணமாயிருந்த இந்த குண்டு வெடிப்பு பற்றிய சதித்திட்டம் இவர்களுக்கு முன்கூட்டியே அறிந்திருக்கூடும் எனவும், தாக்குதலுக்கு பிறகு கொலைகாரர்களுக்கு அடைக்கலம் கொடுத்ததாகவும், புலனாய்வு அதிகாரிகள் சந்தேகப்படுகின்றனர்.
சிபிஐ 10 லட்சம் சன்மானம் தருவதாக அறிவித்திருந்த இரண்டு ஹிந்துத்துவ தீவிரவாதிகளான ராம்சந்திர கல்சங்கரா மற்றும் சந்தீப் டாங்கே ஆகியோர், அஜ்மீர் குண்டுவெடிப்பு வழக்கு 2007, மாலேகோன் குண்டுவெடிப்பு வழக்கு 2008 ஆகிய வழக்குகளிலும் தேடப்படுகின்றனர். ஒரே அமைப்பை சேர்ந்த ஹிந்து தீவிரவாதிகளே இந்த மூன்று குண்டுவெடிப்புகளுக்கும் காரணமாயிருக்கலாம் என்று அதிகாரிகளுக்கு தற்போது சந்தேகம் எழுந்துள்ளது.
உ.பி யிலிருந்து அஷோக் பெரி, கான்பூரிலிருந்து அஷோக் வர்ஷினி (ஆர்.எஸ்.எஸ். பிரச்சாரவாதிகள்) மேலும் தேவேந்திர குப்தா மற்றும் லோகேஷ் ஷர்மா (ஆர்.எஸ்.எஸ். பிரச்சாரவாதிகள்) ஆகியோர் அஜ்மீர் குண்டுவெடிப்பு வழக்கில் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர். இவர்களும் ஹைதராபாத் கொண்டுவரப்பட்டு விசாரிக்கப்பட்டனர். பெரி, வர்ஷினி கொடுத்த தகவலின்படி குண்டுவெடிப்பு பற்றி இவர்களுக்கு முங்கூட்டியே தெரியும் என்றும் சதிகாரர்களுக்கு அடைக்களம் தந்திருப்பதும் தெரிகிறது.
குப்தா மற்றும் ஷர்மா ஆகியோருக்கு மாலேகோன் குண்டுவெடிப்பு வழக்கில் தொடர்புடைய பிரக்யா சிங் தாக்கூர் மற்றும் லெஃப்டினண்ட் ப்ரசாத் புரொஹித் ஆகியோருக்கும் தொடர்பு இருப்பதாகவும் சந்தேகம் எழுந்துள்ளது.மக்கா மஸ்ஜித் குண்டுவெடிப்பை குப்தா, ஷர்மா, கல்சங்கரா, டாங்கே மற்றும் சுனில் ஜோஷி ஆகியோர் நடத்தியதாக அதிகாரிகள் குற்றம் சாட்டுகின்றனர்.
ஷர்மா 2 மாதங்களுக்கு முன்பே செகந்தராபாத்தில் தங்கி நோட்டமிட்டு ஜோஷி, கல்சங்கரா, டாங்கேவுக்கு தகவல் தந்ததாகவும் இவர்கள் 3 நாட்களுக்கு முன் அங்கு வந்து 18ஆம் தேதியன்று பள்ளிக்குள் சென்று குண்டை வைத்ததாகவும் குற்றஞ்சாட்டப்படுகிறது. ஜோஷி மர்ம நபர்களால் கொல்லப்பட்டுவிட்டார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
சிபிஐ 10 லட்சம் சன்மானம் தருவதாக அறிவித்திருந்த இரண்டு ஹிந்துத்துவ தீவிரவாதிகளான ராம்சந்திர கல்சங்கரா மற்றும் சந்தீப் டாங்கே ஆகியோர், அஜ்மீர் குண்டுவெடிப்பு வழக்கு 2007, மாலேகோன் குண்டுவெடிப்பு வழக்கு 2008 ஆகிய வழக்குகளிலும் தேடப்படுகின்றனர். ஒரே அமைப்பை சேர்ந்த ஹிந்து தீவிரவாதிகளே இந்த மூன்று குண்டுவெடிப்புகளுக்கும் காரணமாயிருக்கலாம் என்று அதிகாரிகளுக்கு தற்போது சந்தேகம் எழுந்துள்ளது.
உ.பி யிலிருந்து அஷோக் பெரி, கான்பூரிலிருந்து அஷோக் வர்ஷினி (ஆர்.எஸ்.எஸ். பிரச்சாரவாதிகள்) மேலும் தேவேந்திர குப்தா மற்றும் லோகேஷ் ஷர்மா (ஆர்.எஸ்.எஸ். பிரச்சாரவாதிகள்) ஆகியோர் அஜ்மீர் குண்டுவெடிப்பு வழக்கில் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர். இவர்களும் ஹைதராபாத் கொண்டுவரப்பட்டு விசாரிக்கப்பட்டனர். பெரி, வர்ஷினி கொடுத்த தகவலின்படி குண்டுவெடிப்பு பற்றி இவர்களுக்கு முங்கூட்டியே தெரியும் என்றும் சதிகாரர்களுக்கு அடைக்களம் தந்திருப்பதும் தெரிகிறது.
குப்தா மற்றும் ஷர்மா ஆகியோருக்கு மாலேகோன் குண்டுவெடிப்பு வழக்கில் தொடர்புடைய பிரக்யா சிங் தாக்கூர் மற்றும் லெஃப்டினண்ட் ப்ரசாத் புரொஹித் ஆகியோருக்கும் தொடர்பு இருப்பதாகவும் சந்தேகம் எழுந்துள்ளது.மக்கா மஸ்ஜித் குண்டுவெடிப்பை குப்தா, ஷர்மா, கல்சங்கரா, டாங்கே மற்றும் சுனில் ஜோஷி ஆகியோர் நடத்தியதாக அதிகாரிகள் குற்றம் சாட்டுகின்றனர்.
ஷர்மா 2 மாதங்களுக்கு முன்பே செகந்தராபாத்தில் தங்கி நோட்டமிட்டு ஜோஷி, கல்சங்கரா, டாங்கேவுக்கு தகவல் தந்ததாகவும் இவர்கள் 3 நாட்களுக்கு முன் அங்கு வந்து 18ஆம் தேதியன்று பள்ளிக்குள் சென்று குண்டை வைத்ததாகவும் குற்றஞ்சாட்டப்படுகிறது. ஜோஷி மர்ம நபர்களால் கொல்லப்பட்டுவிட்டார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
கொல்கத்தாவில் 5 ஆயிரம் துப்பாக்கி தோட்டாக்கள் பறிமுதல்: 4 ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாதிகள் கைது
கொல்கத்தாவில் 5000 துப்பாக்கித் தோட்டக்களை வைத்திருந்தது தொடர்பாக 4 ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாதிகள் போலீஸாரால் கைது செய்யப்பட்டனர். இந்த தோட்டாக்கள் அனைத்தும் இந்திய ஆயுதத் தொழிற்சாலையில் தயாரிக்கப்பட்டவை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. சனிக்கிழமை ஷோபா பஜார் மெட்ரோ ரயில் நிலையம் அருகே வேகமாக வந்த காரை போலீஸ்காரர் ஒருவர் மடக்கி பிடித்தார். இருப்பினும், அந்த காரில் பயணம் செய்த திலிப் மிஷ்ரா, ராஜேஷ் குமார் சர்மா மற்றும் ராம் பர்வேஷ் பிரசாத் ஆகியோர் தப்பியோடி விட்டனர்.
இந்நிலையில், காரை பரிசோதித்ததில் அதில் 5000 துப்பாக்கித் தோட்டக்கள் இருந்தது தெரியவந்தது. இதையடுத்து போலீஸார் மேற்கொண்ட நடவடிக்கையில் மிஷ்ரா உள்ளிட்ட மூவரும் மத்திய கொல்கத்தா பகுதியில் செவ்வாய்க்கிழமை கைது செய்யப்பட்டனர்.
இந்தச் சம்பவம் தொடர்பாக மகேஷ் குமார் சிங் என்பவரும் கைது செய்யப்பட்டுள்ளார். இவர் ஒரு துப்பாக்கி விற்பனையாளர். இந்த தோட்டாக்கள் அனைத்தும், பூனாவின் ஹிர்கா பகுதியில் உள்ள இந்திய ஆயுதத் தொழிற்சாலையில் கடந்த மார்ச் மாதத்தில் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது தெரியவந்துள்ளது என போலீஸ் உயர் அதிகாரிகள் தெரிவித்தனர்.இது ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாத இயக்கத்திற்காக இந்திய ஆயூத தொழிற்சாலையில் தாயரிக்கபட்டுள்ளதாக உளவுத்துறை வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
இந்நிலையில், காரை பரிசோதித்ததில் அதில் 5000 துப்பாக்கித் தோட்டக்கள் இருந்தது தெரியவந்தது. இதையடுத்து போலீஸார் மேற்கொண்ட நடவடிக்கையில் மிஷ்ரா உள்ளிட்ட மூவரும் மத்திய கொல்கத்தா பகுதியில் செவ்வாய்க்கிழமை கைது செய்யப்பட்டனர்.
இந்தச் சம்பவம் தொடர்பாக மகேஷ் குமார் சிங் என்பவரும் கைது செய்யப்பட்டுள்ளார். இவர் ஒரு துப்பாக்கி விற்பனையாளர். இந்த தோட்டாக்கள் அனைத்தும், பூனாவின் ஹிர்கா பகுதியில் உள்ள இந்திய ஆயுதத் தொழிற்சாலையில் கடந்த மார்ச் மாதத்தில் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது தெரியவந்துள்ளது என போலீஸ் உயர் அதிகாரிகள் தெரிவித்தனர்.இது ஆர்.எஸ்.எஸ். தீவிரவாத இயக்கத்திற்காக இந்திய ஆயூத தொழிற்சாலையில் தாயரிக்கபட்டுள்ளதாக உளவுத்துறை வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
Friday, June 25, 2010
கோட்சே வாக்குமூலம்
இறந்த பின்பும் பாராளுமன்றத்தில் காந்தியை மிரட்டும் சாவர்க்கர்
1948 மே 15 அன்று ஒரு வழியாக அரசிதழ் வெளிவந்தது. காந்திஜி படுகொலை தொடர்பாக ஒன்பது பேர் மீது குற்றம் சுமத்தப்படிருந்தது. ஆத்ம சரண் ஐசிஎஸ் என்பவர் சிறப்பு நீதிபதியாக நியமிக்கப்படிருந்தார். செங்கோட்டையில் வழக்கு நடைபெற்றது. அந்த ஒன்பது பேர் மீநாதுராம் கோட்சே. நாராயண ஆப்டே, விஷ்ணு கார்கரே, மதன்லால் பாவா, சங்கர் கிஸ்தயா, கோபால் கோட்சே, டாக்டர் பார்ச்சுரே, சாவார்க்கர், திகம்பர் பட்கே ஆகியோர்.
இதில் கடைசியாக வருகிற திகம்பர் பட்கே அரசுக்கு ஆதரவாக அப்ரூவராக மாறினான். அவனது வாக்குமூலமே வழக்கின் முதுகெலும்பாக இருந்தது. அவன் ஆரம்பம் முதல் கடைசிவரை இவர்களோடு இருந்தவன். அவனது வாக்குமூலத்தைக் கேளுங்கள்:
‘1948 ஜனவரி 14 அன்று ஆப்டே, கோட்சேயோடு நானும் பம்பாயில் உள்ள சாவார்க்கர் சதன் போயிருந்தேன். என்னைக் காம்பவுண்டுக்கு வெளியே நிறுத்தி விட்டு ஒரு பையோடு அவர்கள் இருவர் மட்டும் உள்ளே போனார்கள். ஐந்து அல்லது பத்து நிமிடம் கழித்து அதே பையோடு திரும்பி வந்தார்கள். ஜனவரி 15 அன்று பம்பாயில் தீட்சித்ஜி மகாராஜாவின் காம்பவுண்டில் ஆப்டே என்னைப் பார்த்து தில்லிக்கு தன்னோடு வருகிறாயா என்று கேட்டான். காந்தி, நேரு, சக்கரவர்த்தி ஆகியோர் தீர்த்துக்கட்டப்பட வேண்டுமென்று சாவார்க்கர் முடிவு செய்து விட்டார். அந்த வேலையை எங்களிடம் ஒப்படைத்திருக்கிறார் என்றான். கடைசியாக ஒருமுறை சாவார்க்கரை தரிசனம் செய்து கொள்வோம் என்று நாதுராம் கோட்சே கூறியபடி அவனும் ஆப்டே, பட்கே ஆகியோரும் ஜனவரி 17 அன்று சாவர்க்கரைப் பார்க்கச் சென்றார்கள்.]
அந்த வீட்டின் கீழ்ப் பகுதியில் உள்ள அறையில் நான் உட்கார்ந்திருந்தேன். கோட்சேயும் ஆப்டேயும் மேலேயிருந்து இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தபோது ‘வெற்றியோடு வாருங்கள்' என்று சாவார்க்கர் அவர்களிடம் கூறியதைக் கேட்டேன். திரும்பி வரும்போது காந்திஜியின் நாட்கள் எண்ணப்படுகின்றன என்றும், இவர்களுடைய வேலை நிச்சயம் வெற்றிகரமாக நிறைவேறும் என்றும் சாவர்க்கர் கூறியதாக ஆப்டே என்னிடம் கூறினான். சாவர்க்கரின் உத்தரவு என்று ஆப்டே கூறியதால் அவனோடும் கோட்சேயோடும் நான் டில்லி சென்றேன்.
உலகப் புகழ் பெற்ற தலைவர் ஒருவரைக் கொலை செய்வதென்றால் நிதி பலமும், ஆள் பலமும், ஸ்தாபன பலமும் இல்லாமல் முடியாது. ஒரு தபால்காரரின் மகனாகிய நாதுராம் கோட்சேக்கு பம்பாய்க்கும் தில்லிக்கும் பறந்து செல்ல பணம் வேண்டியிருந்தது. துப்பாக்கி வாங்குவதற்காகவும் இதர ஏற்பாடுகளுக்கும் பணம் வேண்டியிருந்தது. பத்திரிகை நடத்தவே பணம் கொடுத்தவர் சாவர்க்கர். அப்படியிருக்க கோட்சே ஒருவனால் மட்டுமே இந்தக் காரியத்தை செய்திருக்க முடியாது. ஆனால், நாதுராம் கோட்சே தனது வாக்குமூலத்தில் அடித்துச் சொன்னது என்னவென்றால் சகலமும் தான் ஒருவன் மட்டுமே திட்டமிட்டுச் செய்து முடித்தது என்பதாகும். கொலைகாரர்கள் பொய்யர்களாவும் இருப்பது இயல்பேயாகும்.
இதை அவனின் தம்பி கோபால் கோட்சேயே ஒப்புக் கொண்டிருக்கிறார். கோன்ராட் எல்ஸ்ட் என்பவர் ‘காந்தியும் கோட்சேயும் '' என்கிற நூலை எழுதியிருக்கிறார். 2001ம் ஆண்டில்தான் அது வெளிவந்திருக்கிறது. அவருக்கு கோபால் கோட்சேயும் மதன்லால் பாவாவும் பேட்டி கொடுத்திருக்கிறார்கள். சதித்திட்டம் இருந்தது என்பதை இருவரும் ஒப்புக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கோபால் கூறியிருக்கிறார்.
‘ஆமாம். அதில் நானும் ஈடுப்பட்டிருந்தேன். ஆனால் அதை மறுக்கிற உரிமை எனக்கிருந்தது. நாதுராம் தூக்கில் தொங்கப் போவது நிச்சயம். மற்றவர்களுக்கு அதிலிருந்து தப்பிக்க வாய்ப்பிருந்தது. எனவே நாதுராம் உள்ளிட்ட நாங்கள் அனைவருமே சதித் திட்டம் என்பதை மறுத்து வாதாடினோம்'' நாதுராம் கோட்சே நீதிமன்றத்தில் தனது வாக்குமூலத்தை 1948 நவம்பர் 8 அன்று சமர்ப்பித்தான். 150 பத்திகள் கொண்ட அந்த 92 பக்க வாக்குமூலம் இந்துத்வாவாதிகளின் அரசியல் ஆவணம் எனலாம். இந்து மதவெறியும், மகாத்மா மீது கொண்ட வெறுப்பும் ததும்பி வழிந்தது. இத்தகையதொரு அரசியல் சித்தாந்த அறிக்கையை தயாரிக்கும் அளவுக்கு ஆற்றல் கொண்டவன் அல்ல நாதுராம். இதைத் தயாரித்து தந்தது சாவர்க்கரே என்று ஒரு கருத்து வலுவாக உள்ளது.
இந்த அறிக்கை நீதிமன்றத்தில் வாசித்து முடிக்கப்பட்டதும் அது வெளியிடுவது தடை செய்யப்பட்டது. எனினும் 1960களில் இந்திய மொழிகளில் அதனது மொழியாக்கம் வெளிவரத் துவங்கியது.
1977ல் கோபால் கோட்சே மூல ஆங்கிலப் பிரதியை ‘தங்களை இது மகிழ்விக்கலாம் நீதிபதி அவர்களே'' (may it please your honour?) என்கிற எச்சரிக்கை மிகுந்த தலைப்பில் ஏன் மகாத்மா காந்தியைக் கொலை செய்தேன்?'' (Why I assassinated Mahatma Gandhi?) என்கிற தலைப்பிலேயே வெளியிட்டார். இடையில் ஏற்பட்டிருந்த அரசியல் மாற்றங்கள் இந்த தைரியத்துக்கு காரணமாக இருக்கலாம். நாதுராம் கோட்சே பேசுகிறான்
‘நாக்பூரைச் சார்ந்த மறைந்த டாக்டர் ஹெட்கேவோர் மராத்தி பேசும் பகுதிகளிலும் 1932 வாக்கில் ஆர்.எஸ்.எஸ்.சை ஆரம்பித்தார். அவரது பேச்சாற்றல் என்னை மிகவும் கவர்ந்தது. அந்தச் சங்கத்தில் ஒரு தொண்டனாகச் சேர்ந்தேன். ஆரம்ப கட்டத்திலேயே சங்கத்தில் சேர்ந்த தொண்டர்களில் நானும் ஒருவன். அதனுடைய அறிவுசார் துறையில் சில ஆண்டுகள் பணியாற்றினேன். இந்துக்களின் முன்னேற்றத்திற்காக பாடுபட்டு வந்தபோது அவர்களின் நியாயமான உரிமைகளைப் பாதுகாக்க அரசியல் நடவடிக்கைகளில் இறங்க வேண்டியது அவசியம் என்று பட்டது. எனவே சங்கத்தை விடுத்து, இந்து மகாசபையில் சேர்ந்தேன்''
காந்திஜி கொலையில் தனக்கு சம்பந்தமில்லை என்கிறது ஆர்.எஸ்.எஸ். தலைமை. கொலைகாரன் நாதுராமோ, தான் அந்த அமைப்பில் இருந்ததைப் பெருமையோடு கூறியிருக்கிறான். அரசியல் நடவடிக்கைகளில் இறங்குவதற்காகவே அதிலிருந்து விலகி இந்து மகாசபையில் சேர்ந்ததாகச் சொல்லியிருக்கிறான். மற்றபடி சித்தாந்த வேறுபாட்டின் காரணமாக அல்ல.
கோபால் கோட்சேயோ ஆர்.எஸ்.எஸ்.லிருந்து தனது தமையன் விலகியதேயில்லை என்கிறார். நாதுராமுக்கும் தங்களுக்கும் சம்பந்தமில்லை என்பதாக பி.ஜே.பி. தலைவர் எல்.கே. அத்வானி பேசியபோது அதை மறுத்து ‘பிராண்ட் லைன்' ஏட்டிற்கு (28.1.94) பேட்டி கொடுத்தார் கோபால். உள்ளூர் மட்டத்தில் நாதுராம் ஆர்.எஸ்.எஸ்.சின் ஓர் அறிவுஜீவி அலுவலகராகவும், தொண்டராகவும் இருந்தார். மூத்தவர் நாதுராமின் தூண்டுதலால் நான்கு கோட்சே சகோதரர்களும் ஆர்.எஸ்.எஸ்.காரர்களாகவே வளர்ந்தார்கள். அவர்களது செயல்பாட்டு மையம் சற்று மாறிய போதிலும், ஆர்.எஸ்.எஸ்.சிலிருந்து அவர்கள் விலகியதில்லை. இதுவே கோபால் பேட்டியின் சாரம். நாதுராமின் நீதிமன்ற அறிக்கை பற்றிக் கேட்கப்பட்டபோது கோபால் கூறினார் ‘காந்தி கொலைக்குப் பிறகு கோல்வாக்கரும் ஆர்.எஸ்.எஸ்.சும் பெரும் சிரமத்திலிருந்த காரணத்தால் அப்படிக் கூறியிருந்தார். ஆனால், ஆர்.எஸ்.எஸ்சை விட்டு அவர் விலகவில்லை.''
இந்த அளவுக்கு உண்மையை ஒப்புக் கொண்டவரை கோபால் நாணயஸ்தரே. நாதுராம் தொடர்ந்து பேசுகிறான்.
‘இந்து மகாசபையின் தலைவராக இந்தக் காலத்தில் வீர் சாவார்க்கர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். அவரது காந்தயமான தலைமையாலும், சூறாவளிப் பிரச்சாரத்தாலும் இந்து இயக்கம் மிகுந்த உத்வேகப்பட்டது. செழுமைப்பட்டது. இந்து லட்சியத்தில் மிகுந்த நம்பிக்கையுள்ளவர். திறமைமிகு தலைவர் என்ற முறையில் லட்சக்கணக்கான இந்து இயக்க வாதிகள் அவரைத் தங்களின் நாயகராகப் பார்த்தார்கள். அவர்களில் நானும் ஒருவன். மகாசபையின் நடவடிக்கைகளில் பக்தி பூர்வமாக ஈடுபட்டேன். எனவே, சாவர்க்கர்ஜியோடு தனிப்பட்ட முறையில் தொடர்பு ஏற்பட்டது.''
இப்படிக் கூறிய நாதுராம், தானும் ஆப்டேயும் பத்திரிகை துவங்கியபோது சாவார்க்கர் நிதி கொடுத்து உதவியதையெல்லாம் வெளிப்படையாக ஒப்புக் கொண்டான். சொந்த நிதி பலம் இல்லாத நாதுராம் காந்திஜியைக் கொலை செய்வதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்ய மட்டும் எப்படிப் பணம் புரட்டினான் எனும் கேள்வி இயல்பாகவே எழுந்து விடுகிறது. இது ஒருபுறமிருக்க, சாவர்க்கர் மீது பக்திமயமான ஈடுபாட்டோடு இருந்திருக்கிறான். நாதுராம் என்பது நிச்சயமாகிறது. சித்தாந்த ரீதியிலும் தனிப்பட்ட முறையிலும் தனது தானைத்தலைவராக சாவர்க்கரை கொண்டிருந்திருக்கிறான் நாதுராம்.
மேற்கண்ட பகுதிகள் ‘கோட்சேயின் குருமார்கள்' என்ற அ.அருணன் எழுதியுள்ள நூலில் இடம் பெற்றவை. இந்த நூலினை வசந்தம் வெளியீட்டகம், 69/24, ஏ, அனுமார் கோவில் படித்துறை, சிம்மக்கல், மதுரை625 001. விலை ரூ.25.
நன்றி- http://www.keetru.com/vizhippunarvu/jun07/history.php
1948 மே 15 அன்று ஒரு வழியாக அரசிதழ் வெளிவந்தது. காந்திஜி படுகொலை தொடர்பாக ஒன்பது பேர் மீது குற்றம் சுமத்தப்படிருந்தது. ஆத்ம சரண் ஐசிஎஸ் என்பவர் சிறப்பு நீதிபதியாக நியமிக்கப்படிருந்தார். செங்கோட்டையில் வழக்கு நடைபெற்றது. அந்த ஒன்பது பேர் மீநாதுராம் கோட்சே. நாராயண ஆப்டே, விஷ்ணு கார்கரே, மதன்லால் பாவா, சங்கர் கிஸ்தயா, கோபால் கோட்சே, டாக்டர் பார்ச்சுரே, சாவார்க்கர், திகம்பர் பட்கே ஆகியோர்.
இதில் கடைசியாக வருகிற திகம்பர் பட்கே அரசுக்கு ஆதரவாக அப்ரூவராக மாறினான். அவனது வாக்குமூலமே வழக்கின் முதுகெலும்பாக இருந்தது. அவன் ஆரம்பம் முதல் கடைசிவரை இவர்களோடு இருந்தவன். அவனது வாக்குமூலத்தைக் கேளுங்கள்:
‘1948 ஜனவரி 14 அன்று ஆப்டே, கோட்சேயோடு நானும் பம்பாயில் உள்ள சாவார்க்கர் சதன் போயிருந்தேன். என்னைக் காம்பவுண்டுக்கு வெளியே நிறுத்தி விட்டு ஒரு பையோடு அவர்கள் இருவர் மட்டும் உள்ளே போனார்கள். ஐந்து அல்லது பத்து நிமிடம் கழித்து அதே பையோடு திரும்பி வந்தார்கள். ஜனவரி 15 அன்று பம்பாயில் தீட்சித்ஜி மகாராஜாவின் காம்பவுண்டில் ஆப்டே என்னைப் பார்த்து தில்லிக்கு தன்னோடு வருகிறாயா என்று கேட்டான். காந்தி, நேரு, சக்கரவர்த்தி ஆகியோர் தீர்த்துக்கட்டப்பட வேண்டுமென்று சாவார்க்கர் முடிவு செய்து விட்டார். அந்த வேலையை எங்களிடம் ஒப்படைத்திருக்கிறார் என்றான். கடைசியாக ஒருமுறை சாவார்க்கரை தரிசனம் செய்து கொள்வோம் என்று நாதுராம் கோட்சே கூறியபடி அவனும் ஆப்டே, பட்கே ஆகியோரும் ஜனவரி 17 அன்று சாவர்க்கரைப் பார்க்கச் சென்றார்கள்.]
அந்த வீட்டின் கீழ்ப் பகுதியில் உள்ள அறையில் நான் உட்கார்ந்திருந்தேன். கோட்சேயும் ஆப்டேயும் மேலேயிருந்து இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தபோது ‘வெற்றியோடு வாருங்கள்' என்று சாவார்க்கர் அவர்களிடம் கூறியதைக் கேட்டேன். திரும்பி வரும்போது காந்திஜியின் நாட்கள் எண்ணப்படுகின்றன என்றும், இவர்களுடைய வேலை நிச்சயம் வெற்றிகரமாக நிறைவேறும் என்றும் சாவர்க்கர் கூறியதாக ஆப்டே என்னிடம் கூறினான். சாவர்க்கரின் உத்தரவு என்று ஆப்டே கூறியதால் அவனோடும் கோட்சேயோடும் நான் டில்லி சென்றேன்.
உலகப் புகழ் பெற்ற தலைவர் ஒருவரைக் கொலை செய்வதென்றால் நிதி பலமும், ஆள் பலமும், ஸ்தாபன பலமும் இல்லாமல் முடியாது. ஒரு தபால்காரரின் மகனாகிய நாதுராம் கோட்சேக்கு பம்பாய்க்கும் தில்லிக்கும் பறந்து செல்ல பணம் வேண்டியிருந்தது. துப்பாக்கி வாங்குவதற்காகவும் இதர ஏற்பாடுகளுக்கும் பணம் வேண்டியிருந்தது. பத்திரிகை நடத்தவே பணம் கொடுத்தவர் சாவர்க்கர். அப்படியிருக்க கோட்சே ஒருவனால் மட்டுமே இந்தக் காரியத்தை செய்திருக்க முடியாது. ஆனால், நாதுராம் கோட்சே தனது வாக்குமூலத்தில் அடித்துச் சொன்னது என்னவென்றால் சகலமும் தான் ஒருவன் மட்டுமே திட்டமிட்டுச் செய்து முடித்தது என்பதாகும். கொலைகாரர்கள் பொய்யர்களாவும் இருப்பது இயல்பேயாகும்.
இதை அவனின் தம்பி கோபால் கோட்சேயே ஒப்புக் கொண்டிருக்கிறார். கோன்ராட் எல்ஸ்ட் என்பவர் ‘காந்தியும் கோட்சேயும் '' என்கிற நூலை எழுதியிருக்கிறார். 2001ம் ஆண்டில்தான் அது வெளிவந்திருக்கிறது. அவருக்கு கோபால் கோட்சேயும் மதன்லால் பாவாவும் பேட்டி கொடுத்திருக்கிறார்கள். சதித்திட்டம் இருந்தது என்பதை இருவரும் ஒப்புக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கோபால் கூறியிருக்கிறார்.
‘ஆமாம். அதில் நானும் ஈடுப்பட்டிருந்தேன். ஆனால் அதை மறுக்கிற உரிமை எனக்கிருந்தது. நாதுராம் தூக்கில் தொங்கப் போவது நிச்சயம். மற்றவர்களுக்கு அதிலிருந்து தப்பிக்க வாய்ப்பிருந்தது. எனவே நாதுராம் உள்ளிட்ட நாங்கள் அனைவருமே சதித் திட்டம் என்பதை மறுத்து வாதாடினோம்'' நாதுராம் கோட்சே நீதிமன்றத்தில் தனது வாக்குமூலத்தை 1948 நவம்பர் 8 அன்று சமர்ப்பித்தான். 150 பத்திகள் கொண்ட அந்த 92 பக்க வாக்குமூலம் இந்துத்வாவாதிகளின் அரசியல் ஆவணம் எனலாம். இந்து மதவெறியும், மகாத்மா மீது கொண்ட வெறுப்பும் ததும்பி வழிந்தது. இத்தகையதொரு அரசியல் சித்தாந்த அறிக்கையை தயாரிக்கும் அளவுக்கு ஆற்றல் கொண்டவன் அல்ல நாதுராம். இதைத் தயாரித்து தந்தது சாவர்க்கரே என்று ஒரு கருத்து வலுவாக உள்ளது.
இந்த அறிக்கை நீதிமன்றத்தில் வாசித்து முடிக்கப்பட்டதும் அது வெளியிடுவது தடை செய்யப்பட்டது. எனினும் 1960களில் இந்திய மொழிகளில் அதனது மொழியாக்கம் வெளிவரத் துவங்கியது.
1977ல் கோபால் கோட்சே மூல ஆங்கிலப் பிரதியை ‘தங்களை இது மகிழ்விக்கலாம் நீதிபதி அவர்களே'' (may it please your honour?) என்கிற எச்சரிக்கை மிகுந்த தலைப்பில் ஏன் மகாத்மா காந்தியைக் கொலை செய்தேன்?'' (Why I assassinated Mahatma Gandhi?) என்கிற தலைப்பிலேயே வெளியிட்டார். இடையில் ஏற்பட்டிருந்த அரசியல் மாற்றங்கள் இந்த தைரியத்துக்கு காரணமாக இருக்கலாம். நாதுராம் கோட்சே பேசுகிறான்
‘நாக்பூரைச் சார்ந்த மறைந்த டாக்டர் ஹெட்கேவோர் மராத்தி பேசும் பகுதிகளிலும் 1932 வாக்கில் ஆர்.எஸ்.எஸ்.சை ஆரம்பித்தார். அவரது பேச்சாற்றல் என்னை மிகவும் கவர்ந்தது. அந்தச் சங்கத்தில் ஒரு தொண்டனாகச் சேர்ந்தேன். ஆரம்ப கட்டத்திலேயே சங்கத்தில் சேர்ந்த தொண்டர்களில் நானும் ஒருவன். அதனுடைய அறிவுசார் துறையில் சில ஆண்டுகள் பணியாற்றினேன். இந்துக்களின் முன்னேற்றத்திற்காக பாடுபட்டு வந்தபோது அவர்களின் நியாயமான உரிமைகளைப் பாதுகாக்க அரசியல் நடவடிக்கைகளில் இறங்க வேண்டியது அவசியம் என்று பட்டது. எனவே சங்கத்தை விடுத்து, இந்து மகாசபையில் சேர்ந்தேன்''
காந்திஜி கொலையில் தனக்கு சம்பந்தமில்லை என்கிறது ஆர்.எஸ்.எஸ். தலைமை. கொலைகாரன் நாதுராமோ, தான் அந்த அமைப்பில் இருந்ததைப் பெருமையோடு கூறியிருக்கிறான். அரசியல் நடவடிக்கைகளில் இறங்குவதற்காகவே அதிலிருந்து விலகி இந்து மகாசபையில் சேர்ந்ததாகச் சொல்லியிருக்கிறான். மற்றபடி சித்தாந்த வேறுபாட்டின் காரணமாக அல்ல.
கோபால் கோட்சேயோ ஆர்.எஸ்.எஸ்.லிருந்து தனது தமையன் விலகியதேயில்லை என்கிறார். நாதுராமுக்கும் தங்களுக்கும் சம்பந்தமில்லை என்பதாக பி.ஜே.பி. தலைவர் எல்.கே. அத்வானி பேசியபோது அதை மறுத்து ‘பிராண்ட் லைன்' ஏட்டிற்கு (28.1.94) பேட்டி கொடுத்தார் கோபால். உள்ளூர் மட்டத்தில் நாதுராம் ஆர்.எஸ்.எஸ்.சின் ஓர் அறிவுஜீவி அலுவலகராகவும், தொண்டராகவும் இருந்தார். மூத்தவர் நாதுராமின் தூண்டுதலால் நான்கு கோட்சே சகோதரர்களும் ஆர்.எஸ்.எஸ்.காரர்களாகவே வளர்ந்தார்கள். அவர்களது செயல்பாட்டு மையம் சற்று மாறிய போதிலும், ஆர்.எஸ்.எஸ்.சிலிருந்து அவர்கள் விலகியதில்லை. இதுவே கோபால் பேட்டியின் சாரம். நாதுராமின் நீதிமன்ற அறிக்கை பற்றிக் கேட்கப்பட்டபோது கோபால் கூறினார் ‘காந்தி கொலைக்குப் பிறகு கோல்வாக்கரும் ஆர்.எஸ்.எஸ்.சும் பெரும் சிரமத்திலிருந்த காரணத்தால் அப்படிக் கூறியிருந்தார். ஆனால், ஆர்.எஸ்.எஸ்சை விட்டு அவர் விலகவில்லை.''
இந்த அளவுக்கு உண்மையை ஒப்புக் கொண்டவரை கோபால் நாணயஸ்தரே. நாதுராம் தொடர்ந்து பேசுகிறான்.
‘இந்து மகாசபையின் தலைவராக இந்தக் காலத்தில் வீர் சாவார்க்கர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். அவரது காந்தயமான தலைமையாலும், சூறாவளிப் பிரச்சாரத்தாலும் இந்து இயக்கம் மிகுந்த உத்வேகப்பட்டது. செழுமைப்பட்டது. இந்து லட்சியத்தில் மிகுந்த நம்பிக்கையுள்ளவர். திறமைமிகு தலைவர் என்ற முறையில் லட்சக்கணக்கான இந்து இயக்க வாதிகள் அவரைத் தங்களின் நாயகராகப் பார்த்தார்கள். அவர்களில் நானும் ஒருவன். மகாசபையின் நடவடிக்கைகளில் பக்தி பூர்வமாக ஈடுபட்டேன். எனவே, சாவர்க்கர்ஜியோடு தனிப்பட்ட முறையில் தொடர்பு ஏற்பட்டது.''
இப்படிக் கூறிய நாதுராம், தானும் ஆப்டேயும் பத்திரிகை துவங்கியபோது சாவார்க்கர் நிதி கொடுத்து உதவியதையெல்லாம் வெளிப்படையாக ஒப்புக் கொண்டான். சொந்த நிதி பலம் இல்லாத நாதுராம் காந்திஜியைக் கொலை செய்வதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்ய மட்டும் எப்படிப் பணம் புரட்டினான் எனும் கேள்வி இயல்பாகவே எழுந்து விடுகிறது. இது ஒருபுறமிருக்க, சாவர்க்கர் மீது பக்திமயமான ஈடுபாட்டோடு இருந்திருக்கிறான். நாதுராம் என்பது நிச்சயமாகிறது. சித்தாந்த ரீதியிலும் தனிப்பட்ட முறையிலும் தனது தானைத்தலைவராக சாவர்க்கரை கொண்டிருந்திருக்கிறான் நாதுராம்.
மேற்கண்ட பகுதிகள் ‘கோட்சேயின் குருமார்கள்' என்ற அ.அருணன் எழுதியுள்ள நூலில் இடம் பெற்றவை. இந்த நூலினை வசந்தம் வெளியீட்டகம், 69/24, ஏ, அனுமார் கோவில் படித்துறை, சிம்மக்கல், மதுரை625 001. விலை ரூ.25.
நன்றி- http://www.keetru.com/vizhippunarvu/jun07/history.php
Wednesday, June 23, 2010
Accused failed twice in bid to plant bombs at Mecca Masjid
TNN, Jun 23, 2010, 05.09am IST
HYDERABAD: RSS members Devender Gupta and Lokesh Sharma who were arrested by the CBI in the Mecca blast case had attempted to plant bombs in Mecca Masjid on May 4 and May 11, 2007, (both Fridays) before finally succeeding on May 18, again a Friday.
According to police sources, the two have confessed to visiting Hyderabad in May 2007 and making trips to the mosque on two earlier Fridays and checking out the areas where they could plant the bombs. “We went to the mosque as tourists with backpacks carrying bombs. On our earlier visits, there were too many people around and we couldn’t gather nerves. Finally, on May 18 we did our job before the rush of worshippers began at around 11 am,” they reportedly told the CBI sleuths who are investigating the case.
One bomb was planted under the takht (a marble platform) in the verandah andthe other in a bag and hung on the compound wall grill near the main gate ofthe mosque. The bomb under the takht exploded as timed and killed nine persons while the one which was on the grill did not go off owing to some technical snag.
The duo said that they boarded a bus and left Hyderabad soon after executing their plan.
Further, they reportedly said that they carried out the Mecca Masjid blast on the direction of Ramchandra Kalsangra, alias Ramji, and his associate Sandeep Dange, also members of the RSS.
Ramji, they said, wanted to take revenge for the March 2007 bomb attack on Varanasi’s Sankatmochan temple. He believed that the attack was carried out by Muslims and therefore they should be paid back by a similar action against their places of worship. Ramji, who is the prime accused in the Mecca blast is also the main suspect in the Ajmer blast case as well. Ramji and Gupta have reportedly gone underground since the Rajasthan police announced their involvement in the dargah attack.
The sources said that the bombs used in Ajmer and Mecca Masjid were assembled at Kalsangra’s home town of Indore. They said after Gupta was arrested by the Rajasthan ATS, the RSS is believed to have suspended him from the organization. Gupta was zilla pracharak of the Sangh’s Giridih unit inJharkhand and incharge of six districts.
Gupta also operated in the name of Ramesh Kumar and procured SIM cards under false identities from Jamtada, Asansol and Chittaranjan. The cards used in the bomb that was exploded at Ajmer Dargah was bought in the name of one Babulal Yadav. The SIM card recovered from the unexploded bomb at Mecca Masjid was also procured in the name of Babulal Yadav. For inexplicable reasons, the Hyderabad city police at that time did not take this fact seriously.
Sources said that CBI has clinching evidence against the involvement of Gupta and is trying to confirm the role of Sharma who reportedly arranged logistics with the help of his contacts in Hyderabad.
THE TIMES OF INDIA
HYDERABAD: RSS members Devender Gupta and Lokesh Sharma who were arrested by the CBI in the Mecca blast case had attempted to plant bombs in Mecca Masjid on May 4 and May 11, 2007, (both Fridays) before finally succeeding on May 18, again a Friday.
According to police sources, the two have confessed to visiting Hyderabad in May 2007 and making trips to the mosque on two earlier Fridays and checking out the areas where they could plant the bombs. “We went to the mosque as tourists with backpacks carrying bombs. On our earlier visits, there were too many people around and we couldn’t gather nerves. Finally, on May 18 we did our job before the rush of worshippers began at around 11 am,” they reportedly told the CBI sleuths who are investigating the case.
One bomb was planted under the takht (a marble platform) in the verandah andthe other in a bag and hung on the compound wall grill near the main gate ofthe mosque. The bomb under the takht exploded as timed and killed nine persons while the one which was on the grill did not go off owing to some technical snag.
The duo said that they boarded a bus and left Hyderabad soon after executing their plan.
Further, they reportedly said that they carried out the Mecca Masjid blast on the direction of Ramchandra Kalsangra, alias Ramji, and his associate Sandeep Dange, also members of the RSS.
Ramji, they said, wanted to take revenge for the March 2007 bomb attack on Varanasi’s Sankatmochan temple. He believed that the attack was carried out by Muslims and therefore they should be paid back by a similar action against their places of worship. Ramji, who is the prime accused in the Mecca blast is also the main suspect in the Ajmer blast case as well. Ramji and Gupta have reportedly gone underground since the Rajasthan police announced their involvement in the dargah attack.
The sources said that the bombs used in Ajmer and Mecca Masjid were assembled at Kalsangra’s home town of Indore. They said after Gupta was arrested by the Rajasthan ATS, the RSS is believed to have suspended him from the organization. Gupta was zilla pracharak of the Sangh’s Giridih unit inJharkhand and incharge of six districts.
Gupta also operated in the name of Ramesh Kumar and procured SIM cards under false identities from Jamtada, Asansol and Chittaranjan. The cards used in the bomb that was exploded at Ajmer Dargah was bought in the name of one Babulal Yadav. The SIM card recovered from the unexploded bomb at Mecca Masjid was also procured in the name of Babulal Yadav. For inexplicable reasons, the Hyderabad city police at that time did not take this fact seriously.
Sources said that CBI has clinching evidence against the involvement of Gupta and is trying to confirm the role of Sharma who reportedly arranged logistics with the help of his contacts in Hyderabad.
THE TIMES OF INDIA
Thursday, May 27, 2010
ஊனமுற்ற முஸ்லிம் இளைஞரை போலி என்கவுண்டரில் சுட்டுக்கொன்ற உ.பி.போலீஸ்- சத்தியபிரமாணம் தாக்கல் செய்ய உ.பி. அரசுக்கு சுப்ரீம் கோர்ட் உத்தரவு
புதுடெல்லி:ராஜஸ்தான் மாநிலம் பாரத்பூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்தவர் முஹம்மது சலீம். இவருக்கு கடந்த 2009 நவம்பர் 24 ஆம் தேதி ஜெய்ப்பூரில் நடந்த சாலைவிபத்தில் உடலின் வலது பகுதி முற்றிலுமாக செயலிழந்தது.
இந்நிலையில் கடந்த மே மாதம் 15 ஆம் தேதி தனது சகோதரர்கள் அலீம் மற்றும் சமாயிதீன் ஆகியோர் பைக்கில் சலீமை அழைத்துக் கொண்டு உ.பி.மாநிலம் மதுராவில் உள்ள ஹரிபன்ஸ் அறக்கட்டளை மருத்துவமனைக்கு சென்று கொண்டிருந்தனர்.
இந்நிலையில் வழியில் வைத்து இவர்களை மறித்த உ.பி.போலீஸ் அவர்களிடம் ட்ரைவிங் லைசன்ஸ் கேட்டுள்ளது. அப்பொழுது அலீமும் சமாய்தீனும் லைசன்ஸை ராஜஸ்தானிலிலுள்ள வீட்டில் விட்டு வந்துள்ளதாக தெரிவித்துள்ளனர்.
அதற்கு போலீசார் சலீமை வலுக்கட்டாயமாக பிடித்து வைத்துக்கொண்டு லைசன்ஸை கொண்டு வந்துவிட்டு சலீமை மீட்டுச் செல்லுங்கள் எனக்கூறியுள்ளனர்.
இதனால் லைசன்ஸை எடுக்க மீண்டும் இவர்கள் ராஜஸ்தான் சென்றுள்ளனர். ஆனால் மறுநாள் காலை பத்திரிகையில் வந்த செய்தியைப் பார்த்ததும் ஃபர்ஹான் பகுதி போலீசாரால் சலீம் என்கவுண்டரில் சுட்டுக்கொல்லப்பட்ட தகவல் அறிந்து பதறிப்போயுள்ளார்.
சலீம் காரைத் திருட முயன்றதாகவும், அவருடன் வேறு சில குற்றவாளிகள் இருந்ததாகவும், துப்பாக்கிச் சண்டையில் அவர் கொல்லப்பட்டார் என்றும் செய்திகள் கூறுகின்றன.
இந்நிலையில் ராஜஸ்தான் மாநிலத்தின் பாரத்பூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்த பஞ்சாயத்து பிரதான்கள் 20 பேர் சலீமின் உடலைக் கேட்டபொழுது கொடுக்க மறுத்துள்ளனர்.
போஸ்ட் மார்ட்டம் ரிப்போர்ட்டிலும் மோசடிச் செய்துள்ளதாக கூறப்படுகிறது. இந்நிலையில் சுப்ரீம் கோர்ட்டில் சலீமின் தந்தை மனுத்தாக்கல் செய்ததையடுத்து சுப்ரீம் கோர்ட் சலீமின் உடலை ஒப்படைக்கவும் இந்த போலி என்கவுண்டர் தொடர்பாக சத்தியபிரமாணம் தாக்கல் செய்யவும் உத்தரவிட்டுள்ளது.
செய்தி:Zee news
பாலைவனத் தூது
இந்நிலையில் கடந்த மே மாதம் 15 ஆம் தேதி தனது சகோதரர்கள் அலீம் மற்றும் சமாயிதீன் ஆகியோர் பைக்கில் சலீமை அழைத்துக் கொண்டு உ.பி.மாநிலம் மதுராவில் உள்ள ஹரிபன்ஸ் அறக்கட்டளை மருத்துவமனைக்கு சென்று கொண்டிருந்தனர்.
இந்நிலையில் வழியில் வைத்து இவர்களை மறித்த உ.பி.போலீஸ் அவர்களிடம் ட்ரைவிங் லைசன்ஸ் கேட்டுள்ளது. அப்பொழுது அலீமும் சமாய்தீனும் லைசன்ஸை ராஜஸ்தானிலிலுள்ள வீட்டில் விட்டு வந்துள்ளதாக தெரிவித்துள்ளனர்.
அதற்கு போலீசார் சலீமை வலுக்கட்டாயமாக பிடித்து வைத்துக்கொண்டு லைசன்ஸை கொண்டு வந்துவிட்டு சலீமை மீட்டுச் செல்லுங்கள் எனக்கூறியுள்ளனர்.
இதனால் லைசன்ஸை எடுக்க மீண்டும் இவர்கள் ராஜஸ்தான் சென்றுள்ளனர். ஆனால் மறுநாள் காலை பத்திரிகையில் வந்த செய்தியைப் பார்த்ததும் ஃபர்ஹான் பகுதி போலீசாரால் சலீம் என்கவுண்டரில் சுட்டுக்கொல்லப்பட்ட தகவல் அறிந்து பதறிப்போயுள்ளார்.
சலீம் காரைத் திருட முயன்றதாகவும், அவருடன் வேறு சில குற்றவாளிகள் இருந்ததாகவும், துப்பாக்கிச் சண்டையில் அவர் கொல்லப்பட்டார் என்றும் செய்திகள் கூறுகின்றன.
இந்நிலையில் ராஜஸ்தான் மாநிலத்தின் பாரத்பூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்த பஞ்சாயத்து பிரதான்கள் 20 பேர் சலீமின் உடலைக் கேட்டபொழுது கொடுக்க மறுத்துள்ளனர்.
போஸ்ட் மார்ட்டம் ரிப்போர்ட்டிலும் மோசடிச் செய்துள்ளதாக கூறப்படுகிறது. இந்நிலையில் சுப்ரீம் கோர்ட்டில் சலீமின் தந்தை மனுத்தாக்கல் செய்ததையடுத்து சுப்ரீம் கோர்ட் சலீமின் உடலை ஒப்படைக்கவும் இந்த போலி என்கவுண்டர் தொடர்பாக சத்தியபிரமாணம் தாக்கல் செய்யவும் உத்தரவிட்டுள்ளது.
செய்தி:Zee news
பாலைவனத் தூது
உடனடியாக தூக்கிலிடுங்கள் என்று அஃப்சல் குரு கோரவில்லை
புதுடெல்லி:தன்னை நீண்ட நாட்கள் சிறையிலடைத்திருப்பதை விட, முடிந்தவரை விரைவில் தூக்கிலிடவேண்டுமென்று பாராளுமன்ற தாக்குதல் வழக்கில் கைதாகி தூக்குத் தண்டனை விதிக்கப்பட்ட அஃப்சல் குரு சுப்ரீம் கோர்ட்டில் கோரியுள்ளார்; என்ற செய்தி தவறானது என அரசியல் சிறைக்கைதிகளின் விடுதலைக்கான அமைப்பான கமிட்டி வெளியிட்டுள்ள பத்திரிகைக் குறிப்பில் கூறியுள்ளது.
தனது விவகாரத்தில் உடனடியாக தீர்மானம் எடுக்கவேண்டுமென்றுதான் அஃப்சல் குரு சுப்ரீம் கோர்ட்டில் தாக்கல் செய்த மனுவில் கோரியிருந்தார்.
ஆனால் உடனடியாக தன்னை தூக்கிலிடவேண்டுமென்று அஃப்சல் குரு கோரியதாக பத்திரிகைகள் செய்தி வெளியிட்டிருந்தன.
அஃப்சலுக்கு நீதியான விசாரணை கிடைக்கவில்லை.மேலும் அஃப்சல் குருவுக்கு எந்தவொரு தீவிரவாத அமைப்புடனும் தொடர்பில்லை என சுப்ரீம் கோர்ட்டே தெளிவுப்படுத்தியுள்ளது என கமிட்டி தலைவர் குருசரண் சிங், பொதுச்செயலாளர் அமீத் பட்டாச்சார்யா, செயல் தலைவர் எஸ்.ஏ.ஆர்.கிலானி, பொதுமக்கள் தொடர்பு செயலாளர் ரோணா வில்சன் ஆகியோர் கூறியுள்ளனர்.
செய்தி:தேஜஸ் மலையாள நாளிதழ்
http://paalaivanathoothu.blogspot.com
தனது விவகாரத்தில் உடனடியாக தீர்மானம் எடுக்கவேண்டுமென்றுதான் அஃப்சல் குரு சுப்ரீம் கோர்ட்டில் தாக்கல் செய்த மனுவில் கோரியிருந்தார்.
ஆனால் உடனடியாக தன்னை தூக்கிலிடவேண்டுமென்று அஃப்சல் குரு கோரியதாக பத்திரிகைகள் செய்தி வெளியிட்டிருந்தன.
அஃப்சலுக்கு நீதியான விசாரணை கிடைக்கவில்லை.மேலும் அஃப்சல் குருவுக்கு எந்தவொரு தீவிரவாத அமைப்புடனும் தொடர்பில்லை என சுப்ரீம் கோர்ட்டே தெளிவுப்படுத்தியுள்ளது என கமிட்டி தலைவர் குருசரண் சிங், பொதுச்செயலாளர் அமீத் பட்டாச்சார்யா, செயல் தலைவர் எஸ்.ஏ.ஆர்.கிலானி, பொதுமக்கள் தொடர்பு செயலாளர் ரோணா வில்சன் ஆகியோர் கூறியுள்ளனர்.
செய்தி:தேஜஸ் மலையாள நாளிதழ்
http://paalaivanathoothu.blogspot.com
Wednesday, May 26, 2010
புனே குண்டுவெடிப்பு:மத்திய அரசிடம் தவறான தகவலை அளித்த ஏ.டி.எஸ்
நீதி மன்றத்தில் ரிமாண்ட் எடுக்கும் போது புனே குண்டு வெடிப்புக்காக அல்லாமல் வேறு காரணத்திற்காக எமுத்துள்ளார்கள்
http://www.ptinews.com/news/667599_Did-Maha-ATS-mislead-Centre-on-Samad-Bhatkal-
STAFF WRITER 17:32 HRS IST
Mumbai, May 25 (PTI) Maharashtra's Anti Terrorism Squad (ATS) may have jumped the gun by informing the Centre about possible involvement of Abdul Samad Bhatkal in the German Bakery blast in Pune if its action today to seek his remand only in a 2009 arms case is an indication.
The remand application submitted by ATS before Mazgaon Metropolitan Magistrate sought remand of Samad in connection with the arms seizure of August 2009 in which three persons were arrested from south Mumbai for possession of illegal firearms.
The ATS had claimed that the weapons were supplied by Samad following which the magistrate remanded him to police custody till June one.
Incidentally, Union Home Minister P Chidambaram issued a statement in New Delhi complimenting the ATS Maharashtra for identifying Samad as prime accused in the Pune blasts in February this year that claimed 17 lives
http://www.ptinews.com/news/667599_Did-Maha-ATS-mislead-Centre-on-Samad-Bhatkal-
STAFF WRITER 17:32 HRS IST
Mumbai, May 25 (PTI) Maharashtra's Anti Terrorism Squad (ATS) may have jumped the gun by informing the Centre about possible involvement of Abdul Samad Bhatkal in the German Bakery blast in Pune if its action today to seek his remand only in a 2009 arms case is an indication.
The remand application submitted by ATS before Mazgaon Metropolitan Magistrate sought remand of Samad in connection with the arms seizure of August 2009 in which three persons were arrested from south Mumbai for possession of illegal firearms.
The ATS had claimed that the weapons were supplied by Samad following which the magistrate remanded him to police custody till June one.
Incidentally, Union Home Minister P Chidambaram issued a statement in New Delhi complimenting the ATS Maharashtra for identifying Samad as prime accused in the Pune blasts in February this year that claimed 17 lives
Tuesday, May 18, 2010
கோவா குண்டு வெடிப்பு - ஹிந்துத் தீவிரவாதிகள் கைது
http://www.hindu.com/2010/05/18/stories/2010051858590100.htm
இப்ப தான் ஹிந்துத் தீவிரவாதிகள் இந்தியாவிற்கு எதிராக போர் புரிந்துள்ளார் என்று ஒத்து கொண்டுள்ளார்கள். மாலிகள் குண்டு வெடிப்பில் கூட கார்கரேவை போடடுத் தள்ளிய பின் ATS படையின் அவசர கதியில் அமர்த்தப்பட்ட ரகுவன்ஷி பிடிபட்ட ஹிந்துத் தீவிரவாதிகள் மீது ரொம்ப கஷ்டப்படடு இந்தியாவிற்கு எதிராக போர் புரிந்துள்ளார்கள் என்ற பிரிவை போடாமல் பார்த்துக் கொண்டார்.
11 of Hindu outfit chargesheeted
Prakash Kamat
PANAJI: The National Investigation Agency (NIA) probing the Margao blast on the eve of Diwali on October 16 last year, on Monday filed a charge sheet against 11 sadhaks (seekers) of the Goa-based right-wing Hindu outfit ‘Sanatan Sanstha.'
Two of them are dead, four under arrest, and five absconding. The charges include criminal conspiracy and waging war against the country.
Those chargesheeted before Sessions Judge U.V. Bakre include Malgonda Patil and Yogesh Naik. Both sadhaks of Sanatan, they were killed when an improvised explosive device (IED) they were allegedly carrying in their scooter compartment, went off accidentally. This took place at Margao, 35 km from here.
Another IED was defused by police the same night some time later at Sancoale, around 15 km away from the site of the first blast.
The charge sheet has also named ‘sadhaks' Vinay Talekar, Vinayak Patil, Dhananjay Ashtekar and Dilip Mangaonkar, all under arrest.
Prashant Juvekar (Maharashtra), Sarang Akolkar (Pune), Jayaprakash alias Anna, Rudra Patil (Sangli) and Prashant Ashtekar (Ratnagiri), are absconding.
The accused have been charged under Sections 120 (B), 121 (A), 122, 123, 427 of the Indian Penal Code read with 16, 17, 18, 23 of the Unlawful Activities (Prevention) Act and 3, 4 and 5 of the Explosive Substances Act.
இப்ப தான் ஹிந்துத் தீவிரவாதிகள் இந்தியாவிற்கு எதிராக போர் புரிந்துள்ளார் என்று ஒத்து கொண்டுள்ளார்கள். மாலிகள் குண்டு வெடிப்பில் கூட கார்கரேவை போடடுத் தள்ளிய பின் ATS படையின் அவசர கதியில் அமர்த்தப்பட்ட ரகுவன்ஷி பிடிபட்ட ஹிந்துத் தீவிரவாதிகள் மீது ரொம்ப கஷ்டப்படடு இந்தியாவிற்கு எதிராக போர் புரிந்துள்ளார்கள் என்ற பிரிவை போடாமல் பார்த்துக் கொண்டார்.
11 of Hindu outfit chargesheeted
Prakash Kamat
PANAJI: The National Investigation Agency (NIA) probing the Margao blast on the eve of Diwali on October 16 last year, on Monday filed a charge sheet against 11 sadhaks (seekers) of the Goa-based right-wing Hindu outfit ‘Sanatan Sanstha.'
Two of them are dead, four under arrest, and five absconding. The charges include criminal conspiracy and waging war against the country.
Those chargesheeted before Sessions Judge U.V. Bakre include Malgonda Patil and Yogesh Naik. Both sadhaks of Sanatan, they were killed when an improvised explosive device (IED) they were allegedly carrying in their scooter compartment, went off accidentally. This took place at Margao, 35 km from here.
Another IED was defused by police the same night some time later at Sancoale, around 15 km away from the site of the first blast.
The charge sheet has also named ‘sadhaks' Vinay Talekar, Vinayak Patil, Dhananjay Ashtekar and Dilip Mangaonkar, all under arrest.
Prashant Juvekar (Maharashtra), Sarang Akolkar (Pune), Jayaprakash alias Anna, Rudra Patil (Sangli) and Prashant Ashtekar (Ratnagiri), are absconding.
The accused have been charged under Sections 120 (B), 121 (A), 122, 123, 427 of the Indian Penal Code read with 16, 17, 18, 23 of the Unlawful Activities (Prevention) Act and 3, 4 and 5 of the Explosive Substances Act.
பணத்திற்காக மதக்கலவரம் நடத்த தயார் என்று ஸ்ரீராம் சேனா தலைவர் பேசிய வீடியோவை வெளியிட்டது தெஹல்கா
http://paalaivanathoothu.blogspot.com/2010/05/blog-post_8747.html
பணத்திற்காக எந்தவிதமான மதக் கலவரத்தையும் நடத்தத் தயாராக இருப்பதாக ஸ்ரீராம் சேனா அமைப்பின் தலைவர் பிரமோத் மாலிக் கூறியதை ரகசியக் கேமரா மூலம் படம் பிடித்து வெளியிட்டு பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளது தெஹல்கா.
கிட்டத்தட்ட ஒரு கூலிப்படைத் தலைவனைப் போல அதில் பேசியுள்ளார் முத்தாலிக்.
47 வயதான முத்தாலிக் கர்நாடக மாநிலம் பெல்காம் மாவட்டம் ஹக்கேரியில் பிறந்தவர்.1975ம் ஆண்டு 13 வயதாக இருந்தபோது ஆர்எஸ்எஸ் ல் இணைந்தார்.2004ம் ஆண்டு பஜ்ரங் தளத்தின் தென் இந்திய ஒருங்கிணைப்பாளராக நியமிக்கப்பட்டார்.
அரசியலில் நுழையத் துடித்த அவரை பாஜக தேர்தலில் புறக்கணித்து விட்டது. இதனால் 2005ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் பஜ்ரங் தளத்தை விட்டு வெளியேறினார் முத்தலிக்.
பின்னர் கர்நாடக மாநில சிவசேனா தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார். அதே ஆண்டில் அதிலிருந்தும் விலகினார். பின்னர் 2006ம் ஆண்டு ராஷ்டிரிய இந்து சேனா என்ற அமைப்பைத் தொடங்கினார்.
கர்நாடகத்தில் மிகப் பெரிய அளவில் மதரீதியான பதட்டத்தை ஏற்படுத்தினார். இவர் மீது மத கலவரங்களை தூண்டும் வகையில் பேசியதாக கர்நாடகத்தின் 11 மாவட்டங்களில் வழக்குகள் உள்ளன. மேலும் 3 மாவட்டங்களுக்குள் நுழையவும் தடை விதிக்கப்பட்டது. மேலும் மங்களூரில் பள்ளிவாசலில் பன்றி இறைச்சியை வீசி அதன் மூலம் கலவரத்தை உருவாக்கியதில் இவருடைய அமைப்பும் ஒன்று.
இந்நிலையில் தான் 2008ம் ஆண்டு ஸ்ரீராம் சேனாவைத் தொடங்கினார். மங்களூரில் பப் ஒன்றில் புகுந்து அங்கிருந்த பெண்களை ரோட்டில் உடைகள் கிழியக் கிழிய அடித்து வன்முறை வெறியாட்டம் நடத்தியது ஸ்ரீராம் சேனா. இதையடுத்து இவருக்கு ஜட்டிகள் அனுப்பி பெண்கள் அமைப்புகள் போராட்டம் நடத்தின.
இந்நிலையில் ரூ.60 லட்சம் பணம் கொடுத்தால் கர்நாடகத்தில் மிகப் பெரிய அளவில் வன்முறையை ஏற்படுத்த தயாராக இருப்பதாக கூறி பெரும் சிக்கலில் மாட்டியுள்ளார் முத்தாலிக்.
இவரை அம்பலப்படுத்தியிருப்பது தெஹல்கா பத்திரிக்கையும், இந்தியா டுடே குழுமத்தின் ஹெட்லைன்ஸ் டுடே தொலைக்காட்சியும்.
பெங்களூர் அல்லது மங்களூரில் கலவரத்தை ஏற்படுத்த தாங்கள் ஆட்களை திரட்டித் தருவதாக முத்தாலிக்கும், அவரது அமைப்பின் தலைவர்களான பிரசாத் அட்டவார், பவானி ஆகியோரும் பேசியதை ரகசிய வீடியோ கேமரா மூலம் பதிவு செய்து அம்பலப்படுத்தியுள்ளன தெஹல்காவும், ஹெட்லைன்ஸ் டுடேவும்.
இந்து-முஸ்லீம் ஒற்றுமை குறித்த கண்காட்சியை நடத்தப் போவதாகவும், அதற்கு நல்ல பப்ளிசிட்டியை தேடித் தருமாறும் கூறி தெஹல்கா மற்றும் ஹெட்லைன்ஸ் டுடே சார்பில் நிகழ்ச்சி ஏற்பாட்டாளர் போல அனுப்பப்பட்ட நிரூபரிடம் கலவரத்தை ஏற்படுத்துவது குறித்து இந்த மூன்று பேரும் பேசியுள்ளனர்.
பெங்களூர் அல்லது மங்களூரில் முஸ்லீம்கள் அதிகம் உள்ள இடங்களில் நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்யுமாறும், பிரபலமான முஸ்லீம் தலைவரை அழைக்குமாறும், அதில் தாங்கள் கலவரத்தை ஏற்படுத்துவதற்கு ஏற்பாடு செய்வதாகவும் அந்த மூன்று பேரும் கூறியுள்ளனர். இதற்காக ரூ.60 லட்சம் செலவாகும் என்று முத்தாலிக் கூறியுள்ளது அந்த வீடியோ பதிவில் உள்ளது.
பணத்திற்காக எந்தவிதமான மதக் கலவரத்தையும் நடத்தத் தயாராக இருப்பதாக ஸ்ரீராம் சேனா அமைப்பின் தலைவர் பிரமோத் மாலிக் கூறியதை ரகசியக் கேமரா மூலம் படம் பிடித்து வெளியிட்டு பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளது தெஹல்கா.
கிட்டத்தட்ட ஒரு கூலிப்படைத் தலைவனைப் போல அதில் பேசியுள்ளார் முத்தாலிக்.
47 வயதான முத்தாலிக் கர்நாடக மாநிலம் பெல்காம் மாவட்டம் ஹக்கேரியில் பிறந்தவர்.1975ம் ஆண்டு 13 வயதாக இருந்தபோது ஆர்எஸ்எஸ் ல் இணைந்தார்.2004ம் ஆண்டு பஜ்ரங் தளத்தின் தென் இந்திய ஒருங்கிணைப்பாளராக நியமிக்கப்பட்டார்.
அரசியலில் நுழையத் துடித்த அவரை பாஜக தேர்தலில் புறக்கணித்து விட்டது. இதனால் 2005ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் பஜ்ரங் தளத்தை விட்டு வெளியேறினார் முத்தலிக்.
பின்னர் கர்நாடக மாநில சிவசேனா தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார். அதே ஆண்டில் அதிலிருந்தும் விலகினார். பின்னர் 2006ம் ஆண்டு ராஷ்டிரிய இந்து சேனா என்ற அமைப்பைத் தொடங்கினார்.
கர்நாடகத்தில் மிகப் பெரிய அளவில் மதரீதியான பதட்டத்தை ஏற்படுத்தினார். இவர் மீது மத கலவரங்களை தூண்டும் வகையில் பேசியதாக கர்நாடகத்தின் 11 மாவட்டங்களில் வழக்குகள் உள்ளன. மேலும் 3 மாவட்டங்களுக்குள் நுழையவும் தடை விதிக்கப்பட்டது. மேலும் மங்களூரில் பள்ளிவாசலில் பன்றி இறைச்சியை வீசி அதன் மூலம் கலவரத்தை உருவாக்கியதில் இவருடைய அமைப்பும் ஒன்று.
இந்நிலையில் தான் 2008ம் ஆண்டு ஸ்ரீராம் சேனாவைத் தொடங்கினார். மங்களூரில் பப் ஒன்றில் புகுந்து அங்கிருந்த பெண்களை ரோட்டில் உடைகள் கிழியக் கிழிய அடித்து வன்முறை வெறியாட்டம் நடத்தியது ஸ்ரீராம் சேனா. இதையடுத்து இவருக்கு ஜட்டிகள் அனுப்பி பெண்கள் அமைப்புகள் போராட்டம் நடத்தின.
இந்நிலையில் ரூ.60 லட்சம் பணம் கொடுத்தால் கர்நாடகத்தில் மிகப் பெரிய அளவில் வன்முறையை ஏற்படுத்த தயாராக இருப்பதாக கூறி பெரும் சிக்கலில் மாட்டியுள்ளார் முத்தாலிக்.
இவரை அம்பலப்படுத்தியிருப்பது தெஹல்கா பத்திரிக்கையும், இந்தியா டுடே குழுமத்தின் ஹெட்லைன்ஸ் டுடே தொலைக்காட்சியும்.
பெங்களூர் அல்லது மங்களூரில் கலவரத்தை ஏற்படுத்த தாங்கள் ஆட்களை திரட்டித் தருவதாக முத்தாலிக்கும், அவரது அமைப்பின் தலைவர்களான பிரசாத் அட்டவார், பவானி ஆகியோரும் பேசியதை ரகசிய வீடியோ கேமரா மூலம் பதிவு செய்து அம்பலப்படுத்தியுள்ளன தெஹல்காவும், ஹெட்லைன்ஸ் டுடேவும்.
இந்து-முஸ்லீம் ஒற்றுமை குறித்த கண்காட்சியை நடத்தப் போவதாகவும், அதற்கு நல்ல பப்ளிசிட்டியை தேடித் தருமாறும் கூறி தெஹல்கா மற்றும் ஹெட்லைன்ஸ் டுடே சார்பில் நிகழ்ச்சி ஏற்பாட்டாளர் போல அனுப்பப்பட்ட நிரூபரிடம் கலவரத்தை ஏற்படுத்துவது குறித்து இந்த மூன்று பேரும் பேசியுள்ளனர்.
பெங்களூர் அல்லது மங்களூரில் முஸ்லீம்கள் அதிகம் உள்ள இடங்களில் நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்யுமாறும், பிரபலமான முஸ்லீம் தலைவரை அழைக்குமாறும், அதில் தாங்கள் கலவரத்தை ஏற்படுத்துவதற்கு ஏற்பாடு செய்வதாகவும் அந்த மூன்று பேரும் கூறியுள்ளனர். இதற்காக ரூ.60 லட்சம் செலவாகும் என்று முத்தாலிக் கூறியுள்ளது அந்த வீடியோ பதிவில் உள்ளது.
நம் இந்தியத் திருநாட்டை காட்டிக் கொடுத்த துரோகிகள்
1) 2010:- பாகிஸ்தான் இந்திய தூதரக அதிகாரி மாதுரி ஃகுப்தா
2) 2008:- இந்திய கடற்படை கமாண்டர் சுகிந்தர் சிங்
3) 2005 -2007:- சீனாவில் உள்ள இந்திய தூதரக அதிகாரி மன்மோஹன் ஷர்மா (இவர் இந்திய உளவுத் துறையின் அதிகாரியும் கூட)
4) 2007 :- ஹாங்காங் இல் இந்திய உளவுத் துறை அதிகாரி ரவி நாயர் சீனாவுக்கு உளவு பார்த்ததாக பிடி பட்டார்.
5) 2009: இந்திய அரசாங்கத்தையே உலுக்கிய மற்றொரு உளவுத் துறை அதிகாரி ரபிந்தர் சிங். இவர் அமெரிக்க சிஐஏ வின் உளவாளியாக வேலை செய்து பிடிபட்ட போது, அமெரிக்காவுக்கு தப்பி ஓடி விட்டார்.
6) 2006:- இந்திய பிரதமர் அலுவலகத்தின் ஒரு பகுதியாக இந்திய உளவுத் துறை வில் ஒரு அதிகாரி அமெரிக்காவிற்கு வேலை பார்த்து வந்தார்.
7) 1990 களில் இஸ்லாமாபாத்தில் வேலை பார்த்த அதிகாரி இதே காரணத்திற்காக பிடிபட்டார். அதே காலங்களில் லண்டனில் அசோக் சாத்தே என்ற இந்திய அரசாங்க அதிகாரி மாட்டினார். ஈரானில் இருந்த இந்திய உளவுத் துறை அலுவலகத்தை தீ வைத்து கொளுத்தப் பட்ட சம்பவத்தில் இவரது பங்கு கண்டு பிடிக்கப் பட்டது.
8)80 களில் நேபாளத்தில் வேலை பார்த்து வந்த இந்திய அதிகாரி ஒருவர் பல ரகசியத் தகவல்களுடன் லண்டன் சென்று அங்கிருந்து மாயமாகி விட்டார். இவர் அமெரிக்க பெண் அதிகாரி ஒருவருடன் நெருக்கமாக இருந்தது காமெராவில் படமாகி இருந்தது.
9) உன்னி கிருஷ்ணன் என்ற இந்திய அதிகாரியை இலங்கை புலிகள் இயக்கம் LTTE உடன் நெருங்கிய தொடர்பு இருந்ததாக பிடிக்கப் பட்டார்.
2) 2008:- இந்திய கடற்படை கமாண்டர் சுகிந்தர் சிங்
3) 2005 -2007:- சீனாவில் உள்ள இந்திய தூதரக அதிகாரி மன்மோஹன் ஷர்மா (இவர் இந்திய உளவுத் துறையின் அதிகாரியும் கூட)
4) 2007 :- ஹாங்காங் இல் இந்திய உளவுத் துறை அதிகாரி ரவி நாயர் சீனாவுக்கு உளவு பார்த்ததாக பிடி பட்டார்.
5) 2009: இந்திய அரசாங்கத்தையே உலுக்கிய மற்றொரு உளவுத் துறை அதிகாரி ரபிந்தர் சிங். இவர் அமெரிக்க சிஐஏ வின் உளவாளியாக வேலை செய்து பிடிபட்ட போது, அமெரிக்காவுக்கு தப்பி ஓடி விட்டார்.
6) 2006:- இந்திய பிரதமர் அலுவலகத்தின் ஒரு பகுதியாக இந்திய உளவுத் துறை வில் ஒரு அதிகாரி அமெரிக்காவிற்கு வேலை பார்த்து வந்தார்.
7) 1990 களில் இஸ்லாமாபாத்தில் வேலை பார்த்த அதிகாரி இதே காரணத்திற்காக பிடிபட்டார். அதே காலங்களில் லண்டனில் அசோக் சாத்தே என்ற இந்திய அரசாங்க அதிகாரி மாட்டினார். ஈரானில் இருந்த இந்திய உளவுத் துறை அலுவலகத்தை தீ வைத்து கொளுத்தப் பட்ட சம்பவத்தில் இவரது பங்கு கண்டு பிடிக்கப் பட்டது.
8)80 களில் நேபாளத்தில் வேலை பார்த்து வந்த இந்திய அதிகாரி ஒருவர் பல ரகசியத் தகவல்களுடன் லண்டன் சென்று அங்கிருந்து மாயமாகி விட்டார். இவர் அமெரிக்க பெண் அதிகாரி ஒருவருடன் நெருக்கமாக இருந்தது காமெராவில் படமாகி இருந்தது.
9) உன்னி கிருஷ்ணன் என்ற இந்திய அதிகாரியை இலங்கை புலிகள் இயக்கம் LTTE உடன் நெருங்கிய தொடர்பு இருந்ததாக பிடிக்கப் பட்டார்.
Sunday, May 9, 2010
ஷொஹ்ராப்தீன் வழக்கு: சாட்சியைக் கொன்றது கைகளை பின்னால் கட்டிய நிலையில்- சி.ஐ.டியின் அதிர்ச்சி அறிக்கை
நன்றி் - http://paalaivanathoothu.blogspot.com/2010/05/blog-post_9263.html
அஹ்மதாபாத்:ஷொஹ்ராப்தீன் ஷேக் போலி என்கவுண்டர் கொலை வழக்கில் நேரில் கண்ட ஒரே சாட்சியான துளசிராம் பிரஜாபதியை சரியாக திட்டம் தீட்டி கைகளை பின்னால் கட்டிய நிலையில் கொலைச் செய்ததாக குஜராத் சி.ஐ.டி அதிர்ச்சிகரமான உண்மையை வெளிக்கொணர்ந்துள்ளது.
சி.ஐ.டியின் க்ரைம் பிரிவு நேற்று முன்தினம் கைதுச்செய்த போலீஸ் கான்ஸ்டபிள்களான கரண் சிசோதியா, கிரண் சவுகான், காஞ்சி குச்சி ஆகியோரை விசாரணைச் செய்ததில் நரேந்திர மோடி அரசுக்கு சிக்கலை ஏற்படுத்தும் இந்த உண்மை வெளிப்பட்டது.
குஜராத்-ராஜஸ்தான் எல்லையில் அமைந்துள்ள பனஸ்கந்தா மாவட்டத்தில் கடந்த 2006-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 28 ஆம் தேதி பிரஜாபதியைக் கொன்றது போலி என்கவுண்டர் மூலம் என்று கைதுச் செய்யப்பட்ட கான்ஸ்டபிள்கள் விசாரணை அதிகாரியான ஆர்.கே.பட்டேலிடம் தெரிவித்தனர்.
இவ்வழக்கில் ஏற்கனவே கைதுச்செய்யப்பட்டுள்ள ஐ.பி.எஸ் அதிகாரிகளான வன்சாரா மற்றும் விபுல் அகர்வாலுக்கெதிரான மேலும் ஆதாரங்களாக அமைந்துள்ளன போலீஸ் கான்ஸ்டபிள்களின் வாக்குமூலங்கள்.
போலி என்கவுண்டர் நடக்கும் வேளையில் அகர்வால் பனஸ்கந்தா மாவட்டத்தின் போலீஸ் சூப்பிரண்டாக பணியாற்றினார். எல்லை ரேஞ்ச் டி.ஐ.ஜியாக பணிபுரிந்திருந்த வன்சாரா அகர்வாலின் மேலதிகாரியாக இருந்தார்.
2006 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 28 ஆம் தேதி போலீஸ் சப்-இன்ஸ்பெக்டர் ஆஷிஷ் பாண்டியா தங்களை ஒரு பட்ரோலிங் வாகனத்தில் பனஸ்கந்தாவில் சாப்ரி செக்போஸ்டில் கொண்டுவிட்டதாக கான்ஸ்டபிள்கள் தெரிவிக்கின்றனர். ராஜஸ்தானிலிருந்து 4 போலீஸ்காரர்களும் வந்திருந்தனர். ஒரு வெள்ளை நிற மாருதி 800 வருவதைக் கவனிக்கவேண்டும் என பாண்டியா ஹெட் கான்ஸ்டபிள்களிடம் தெரிவித்துள்ளார்.
சிறிது நேரம் கழிந்தபொழுது ஒரு நம்பர் பிளேட் இல்லாத மாருதிகார் அங்கு வந்தடைந்தது. அதிலிருந்து இறக்கப்பட்ட மூன்று பேரில் ஒருவரின் கைகள் பின்னால் கட்டப்பட்டிருந்தன. அவர்தான் துளசிராம் பிரஜாபதியாவார். பின்னர் பிரஜாபதியை போலீஸ் ஜீப்பிற்கு அருகில் கொண்டு வந்தனர். பாண்டியா தனது கையிலிருந்த நாட்டுத் துப்பாக்கி மூலம் மாருதி காரை நோக்கி ஒரு முறை சுட்டார். பின்னர் தனது பணிக்கு பயன்படுத்தும் ரிவால்வரை எடுத்து பிரஜாபதியை நெருங்கி நின்றவாறு சுட்டார்.
தொடர்ந்து ராஜஸ்தான் போலீஸ்காரர்கள் இருவர் பிரஜாபதியை சுட்டனர்.பிரஜாபதி இறந்துவிட்டார் என உறுதிச் செய்த பின்னர் நாட்டுத் துப்பாக்கியில் குண்டுகளை நிரப்பி தனது கையில் சுட்டுக் கொண்டனர். காரணம் துப்பாக்கிச் சூட்டில் காயம் ஏற்பட்டது என்பதை காண்பிப்பதற்காக.
பின்னர் போலீஸ் பத்திரிகைகளுக்கு வழங்கிய கதை இதுவாகயிருந்தது: 'ராஜஸ்தான் போலீஸ் ஒரு வழக்குத் தொடர்பாக பிரஜாபதியை அஹ்மதாபாத்திற்கு கொண்டு வந்தனர். திரும்பிச்செல்லும் வழியில் பிரஜாபதியின் ஆட்கள் போலீஸ் மீது தாக்குதல் நடத்தி அவரை விடுவித்தனர். பின் தொடர்ந்து சென்ற குஜராத் போலீஸ் சத்திரபதி என்ற இடத்தில் வைத்து பிரஜாபதியை என்கவுண்டர் மோதலில் சுட்டுக் கொன்றனர்.' என்று.
இதற்கிடையே ஷொஹ்ராப்தீன் கொலையுடன் தொடர்புடைய சிறையிலடைக்கப்பட்டிருக்கும் துணை போலீஸ் சூப்பிரண்ட் என்.கெ.அமின், இன்ஸ்பெக்டர் வி.ராத்தோர் ஆகியோரை தங்கள் கஸ்டடியில் தருவதற்கு சி.பி.ஐ சிறப்பு நீதிமன்றத்தில் மனுதாக்கல் செய்துள்ளது.
இம்மனுவில் வருகிற 12 ஆம் தேதி முடிவு கூறப்படும். மேலும் சி.பி.ஐயின் புலனாய்வுக்குழு ஷொஹ்ராப்தீன் ஷேக் மற்றும் அவரது மனைவி கவ்ஸர்பீ ஆகியோரை ஒரு பஸ்ஸிலிருந்து கடத்திச் சென்ற விபரங்களை சேகரிக்க ஆந்திரபிரதேசம் சென்றுள்ளது.
ஷொஹ்ராப்தீன் ஷேக் கொலையில் குஜராத் போலீசுடன் ஆந்திராவில் சில போலீஸ்காரர்களுக்கும் தொடர்பிருப்பதாக சந்தேகம் உள்ளது.
செய்தி:தேஜஸ் மலையாள நாளிதழ்
அஹ்மதாபாத்:ஷொஹ்ராப்தீன் ஷேக் போலி என்கவுண்டர் கொலை வழக்கில் நேரில் கண்ட ஒரே சாட்சியான துளசிராம் பிரஜாபதியை சரியாக திட்டம் தீட்டி கைகளை பின்னால் கட்டிய நிலையில் கொலைச் செய்ததாக குஜராத் சி.ஐ.டி அதிர்ச்சிகரமான உண்மையை வெளிக்கொணர்ந்துள்ளது.
சி.ஐ.டியின் க்ரைம் பிரிவு நேற்று முன்தினம் கைதுச்செய்த போலீஸ் கான்ஸ்டபிள்களான கரண் சிசோதியா, கிரண் சவுகான், காஞ்சி குச்சி ஆகியோரை விசாரணைச் செய்ததில் நரேந்திர மோடி அரசுக்கு சிக்கலை ஏற்படுத்தும் இந்த உண்மை வெளிப்பட்டது.
குஜராத்-ராஜஸ்தான் எல்லையில் அமைந்துள்ள பனஸ்கந்தா மாவட்டத்தில் கடந்த 2006-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 28 ஆம் தேதி பிரஜாபதியைக் கொன்றது போலி என்கவுண்டர் மூலம் என்று கைதுச் செய்யப்பட்ட கான்ஸ்டபிள்கள் விசாரணை அதிகாரியான ஆர்.கே.பட்டேலிடம் தெரிவித்தனர்.
இவ்வழக்கில் ஏற்கனவே கைதுச்செய்யப்பட்டுள்ள ஐ.பி.எஸ் அதிகாரிகளான வன்சாரா மற்றும் விபுல் அகர்வாலுக்கெதிரான மேலும் ஆதாரங்களாக அமைந்துள்ளன போலீஸ் கான்ஸ்டபிள்களின் வாக்குமூலங்கள்.
போலி என்கவுண்டர் நடக்கும் வேளையில் அகர்வால் பனஸ்கந்தா மாவட்டத்தின் போலீஸ் சூப்பிரண்டாக பணியாற்றினார். எல்லை ரேஞ்ச் டி.ஐ.ஜியாக பணிபுரிந்திருந்த வன்சாரா அகர்வாலின் மேலதிகாரியாக இருந்தார்.
2006 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 28 ஆம் தேதி போலீஸ் சப்-இன்ஸ்பெக்டர் ஆஷிஷ் பாண்டியா தங்களை ஒரு பட்ரோலிங் வாகனத்தில் பனஸ்கந்தாவில் சாப்ரி செக்போஸ்டில் கொண்டுவிட்டதாக கான்ஸ்டபிள்கள் தெரிவிக்கின்றனர். ராஜஸ்தானிலிருந்து 4 போலீஸ்காரர்களும் வந்திருந்தனர். ஒரு வெள்ளை நிற மாருதி 800 வருவதைக் கவனிக்கவேண்டும் என பாண்டியா ஹெட் கான்ஸ்டபிள்களிடம் தெரிவித்துள்ளார்.
சிறிது நேரம் கழிந்தபொழுது ஒரு நம்பர் பிளேட் இல்லாத மாருதிகார் அங்கு வந்தடைந்தது. அதிலிருந்து இறக்கப்பட்ட மூன்று பேரில் ஒருவரின் கைகள் பின்னால் கட்டப்பட்டிருந்தன. அவர்தான் துளசிராம் பிரஜாபதியாவார். பின்னர் பிரஜாபதியை போலீஸ் ஜீப்பிற்கு அருகில் கொண்டு வந்தனர். பாண்டியா தனது கையிலிருந்த நாட்டுத் துப்பாக்கி மூலம் மாருதி காரை நோக்கி ஒரு முறை சுட்டார். பின்னர் தனது பணிக்கு பயன்படுத்தும் ரிவால்வரை எடுத்து பிரஜாபதியை நெருங்கி நின்றவாறு சுட்டார்.
தொடர்ந்து ராஜஸ்தான் போலீஸ்காரர்கள் இருவர் பிரஜாபதியை சுட்டனர்.பிரஜாபதி இறந்துவிட்டார் என உறுதிச் செய்த பின்னர் நாட்டுத் துப்பாக்கியில் குண்டுகளை நிரப்பி தனது கையில் சுட்டுக் கொண்டனர். காரணம் துப்பாக்கிச் சூட்டில் காயம் ஏற்பட்டது என்பதை காண்பிப்பதற்காக.
பின்னர் போலீஸ் பத்திரிகைகளுக்கு வழங்கிய கதை இதுவாகயிருந்தது: 'ராஜஸ்தான் போலீஸ் ஒரு வழக்குத் தொடர்பாக பிரஜாபதியை அஹ்மதாபாத்திற்கு கொண்டு வந்தனர். திரும்பிச்செல்லும் வழியில் பிரஜாபதியின் ஆட்கள் போலீஸ் மீது தாக்குதல் நடத்தி அவரை விடுவித்தனர். பின் தொடர்ந்து சென்ற குஜராத் போலீஸ் சத்திரபதி என்ற இடத்தில் வைத்து பிரஜாபதியை என்கவுண்டர் மோதலில் சுட்டுக் கொன்றனர்.' என்று.
இதற்கிடையே ஷொஹ்ராப்தீன் கொலையுடன் தொடர்புடைய சிறையிலடைக்கப்பட்டிருக்கும் துணை போலீஸ் சூப்பிரண்ட் என்.கெ.அமின், இன்ஸ்பெக்டர் வி.ராத்தோர் ஆகியோரை தங்கள் கஸ்டடியில் தருவதற்கு சி.பி.ஐ சிறப்பு நீதிமன்றத்தில் மனுதாக்கல் செய்துள்ளது.
இம்மனுவில் வருகிற 12 ஆம் தேதி முடிவு கூறப்படும். மேலும் சி.பி.ஐயின் புலனாய்வுக்குழு ஷொஹ்ராப்தீன் ஷேக் மற்றும் அவரது மனைவி கவ்ஸர்பீ ஆகியோரை ஒரு பஸ்ஸிலிருந்து கடத்திச் சென்ற விபரங்களை சேகரிக்க ஆந்திரபிரதேசம் சென்றுள்ளது.
ஷொஹ்ராப்தீன் ஷேக் கொலையில் குஜராத் போலீசுடன் ஆந்திராவில் சில போலீஸ்காரர்களுக்கும் தொடர்பிருப்பதாக சந்தேகம் உள்ளது.
செய்தி:தேஜஸ் மலையாள நாளிதழ்
மாவீரன் திப்புசுல்தான்:இந்திய விடுதலைப்போரின் உயிர்நாடி
நன்றி - சையது அலி, துபாய்.(Today Tippu sultan is very less remembered. Hence pls pass this article to as many people as you can. Any more data to this article is also appreciated.-by Blogspot owner)
1799 ஆம் மே மாதம் 4ஆம் தேதி சாதாரண சிப்பாய்போல் ஆங்கிலேய அந்நிய படைக்கெதிராக களமிறங்கி தனது உடலில் கடைசி மூச்சு நிற்கும் வரை உறுதியுடன் போராடி உயிர்தியாகியானார் மாவீரன் திப்பு. அந்த வீரத்திருமகனின் வரலாற்றை மே 4ஆம் தேதியாகிய இன்று நினைவு கூறுவது மிகவும் பொருத்தமாகும்
"கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியின் குலை நடுக்கம்'- இது தான் திப்புசுல்தானின் மைசூர் அரசுக்கு அன்று லண்டன் பத்திரிகைகள் வைத்த பெயர். இந்தியாவில் ஆங்கிலேயர்களின் உள்ளங்களில் பீதியை விதைத்த தீரர் தான் திப்பு. அதனால்தான் திப்பு சுல்தான் தனது இன்னுயிரை தியாகம் செய்தவேளையில் அவரின் வீரமரணத்தை கேள்விப்பட்டு மனம் மகிழ்ந்த ஆங்கிலேய ஜெனரல் ஹேரிஸ் இவ்வாறு கூறினான்: ’’இன்று முதல் இந்தியா நம்முடையது’’ என்று. இந்தியாவின் முதல் பிரதமரான பண்டிட் ஜவஹர்லால் நேரு அவர்கள் தமது டிஸ்கவரி ஆஃப் இந்தியா என்ற நூலில் ”ஆங்கிலேயர்களுக்கு சிம்மசொப்பனமாகவும், பெரும் சவாலாகவும் இருந்தவர்கள் ஹைதர் அலியும், திப்புசுல்தானும். அவர்கள் பிரிட்டீஷாருக்கு கடுமையான தோல்வியின் மூலம் வேதனைமிக்க அனுபவத்தை ஏற்படுத்தினார்கள். கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் அதிகாரத்தை உடைத்தெறியும் அளவுக்கு அவர்கள் நெருங்கினார்கள்” எனக்குறிப்பிடுகிறார்.( The Discovery of India, (6th edn., London, 1956, pp.272-73)).
1750 நவம்பர் 20ல் ஹைதர் அலி - ஃபக்ருன்னிஸா தம்பதியருக்கு மகனாய்ப் பிறந்த திப்புசுல்தான், தனது 17ம் வயதிலேயே போர்ப்படைத்தளபதியாக மாறினார்.
1761ல் மைசூர் மன்னராக பொறுப்பேற்ற திப்பு சுல்தானின் தந்தை ஹைதர் அலி 1767 - 1769ல் முதலாம் மைசூர் யுத்தம், 1780ல் இரண்டாம் மைசூர் யுத்தம் உட்பட ஆங்கிலேயரை எதிர்த்து யுத்தம் செய்து வெற்றியும் பெற்றார்.
திப்பு கி.பி 1767 ல் தமது 17 ம் வயதில் ஜோசப் ஸ்மித் தலைமையில் போரிட்ட ஆங்கிலப்படையை எதிர்த்து வாணியம்பாடியில் தமது முதல் வெற்றிக்கனியை பறித்தார். கி.பி.1767 முதல் கி.பி.1769 வரை தமிழ்நாட்டில் பரவலாக பல இடங்களில் ஆங்கிலப்படைக்கும் மைசூர் படைக்கும் நடந்த போர்களில் வெற்றியே பெற்றார் திப்பு.
1782 டிசம்பர் 6ல் தந்தை ஹைதர் அலி மரணத்தைத்தொடர்ந்து 1782 டிசம்பர் 26ல் தமது 32ம் வயதில் திப்புசுல்தான் மைசூர் மன்னரானார். மேற்கு கடற்கரையிலிருந்து ஆங்கிலேயர்களை துரத்தவேண்டும் என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு பிரெஞ்சுப்படையினரையும் சேர்த்துக்கொண்டு ஆவேசத்துடன் போரைத்தொடர்ந்தார் திப்பு. ஆனால் பிரஞ்சு மன்னன் பதினாறாம் லூயி, பிரிட்டனுடன் சமரசம் செய்துக்கொண்டதால் திப்பு வேறுவழியில்லாமல் போரை நிறுத்தவேண்டியதாயிற்று.1784 ஆம் ஆண்டு முடிவுற்ற இப்போரில் ஆங்கிலேய தளபதி உள்ளிட்ட 4000 சிப்பாய்கள் திப்புவால் போர்க்கைதிகளாக பிடிக்கப்பட்டு பின்னர் விடுவிக்கப்பட்டனர். இந்த சம்பவம் ஆங்கிலேயர்களுக்கு திப்புவை நினைத்து குலை நடுங்கச்செய்தது.
கி.பி.1790 ஆம் ஆண்டு முதல் 1792 ஆம் ஆண்டுவரை நடைபெற்ற மூன்றாவது மைசூர்போர் ஆங்கிலேயனின் கைக்கூலியான திருவிதாங்கூர் மன்னனான தர்மராஜாவால் தூண்டிவிடப்பட்டது. திருவிதாங்கூர் எங்களது நட்பு நாடு . எனவே அதனை போரில் ஆதரிப்பது எமது கடமை எனக்கூறி ஜெனரல் கார்ன் வாலிஸ் திப்புசுல்தானுக்கெதிராக போர் புரிய தயாரானான். இச்சூழலில் திப்புவிற்கெதிராக போர்புரிய ஆற்காட்டு நவாபும், தொண்டைமான், ஹைதராபாத் நிஜாம், மைசூர் அரசின் முன்னாள் பாளையக்காரர்கள் அனைவரும் ஆங்கிலேயருடன் இணந்துக்கொண்டனர். இதில் சற்றும் கலங்காத திப்பு எதிரிகளை தன்னந்தனியாக துணிச்சலுடன் எதிர்கொண்டார். ஸ்ரீரங்கப்பட்டினம் 30 நாட்களுக்கு மேலாக முற்றுகையிடப்பட்டபோதிலும் எதிரிகளால் திப்புவின் கோட்டைக்குள் நுழைய இயலவில்லை. இதனைக்குறித்து ஆங்கிலேய தளபதி மன்றோ கூறுகையில்,’30 நாட்கள் முற்றுகையிட்டும் எங்களால் அந்தக்கோட்டையையும், தீவையும் தூரத்திலிருந்துக்கொண்டு தரிசிக்கத்தான் முடிந்தது’.என்று குறிப்பிட்டான். போரின் துவக்கத்தில் வெற்றிப்பெற்ற திப்பு போரின் இறுதிக்கட்டத்தில் மராட்டியர்கள் நயவஞ்சகத்தனமாக ஆங்கிலேயர்களுடன் இணந்துக்கொண்டதால் ஒப்பந்தம் செய்துக்கொள்ளும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டார். மைசூரின் பாதி நிலப்பரப்பும் எதிரிகள் வசம் சென்றது. அதன் பின்னரும் பதிலடிக்கொடுக்க வலிமையான முறையில் படையையும், பொருளாதாரத்தையும் கட்டமைத்தார்.
திப்பு சுல்தானை போரில் நேரில் சந்திக்க திராணியற்ற ஆங்கிலேயர்கள் குறுக்குவழியை கையாள ஆரம்பித்தனர். லஞ்சத்தை ஆயுதமாக பயன்படுத்தி திப்புவின் அமைச்சர்களையும் அதிகாரிகளையும் விலைக்குவாங்கினர். இதனைக்குறிப்பிட்டு வெல்லெஸ்லி ஆங்கிலத்தலைமைக்கு இவ்வாறு கடிதம் எழுதினான்,’இனி நாம் துணிச்சலாக திப்புவின் மீது போர்த்தொடுக்கலாம்” என்று.
ஆங்கிலேயனுக்கு எதிராக நடைபெற்ற இறுதிப்போரில் தன்னந்தனியாக களமிறங்கினார் திப்பு. துரோகிகள் ஒருபக்கம் கூட இருந்தவர்களின் குறிபறித்தல் ஒருபக்கம் என எதிர்ப்புகள் ஒன்றிணைந்து தம்மை சந்தித்தபொழுதும் உதவிக்கு வருவதாக வாக்களித்திருந்த நெப்போலியனுக்கு வர இயலாதபோதிலும்
கலங்காமல் தமது 11 ஆயிரம் படைவீரர்களுடன் தானும் ஒரு போர் வீரனாக தீரமுடன் போரிட்டார் திப்பு. எதிரிகள் உயிர் தியாகத்தின் வாசலை திப்புவுக்கு திறந்துக்கொடுத்தனர். குண்டுக் காயங்களுடன் கோட்டை வாயிலில் சரிந்து கிடக்கும் திப்புவிடம். ""அரசே! யாரேனும் ஒரு ஆங்கிலேய அதிகாரியை அழைக்கட்டுமா, சரணடைந்து விடலாம்'' என்று பதறுகிறான் அவருடைய பணியாள். ""முட்டாள்... வாயை மூடு'' என்று உறுமுகிறார் திப்பு. ஆம்! ""ஆடுகளைப் போல 200 ஆண்டுகள் பிழைப்பதை விடப் புலியைப் போல 2 நாட்கள் வாழ்ந்து மடியலாம்'' என்று பிரகடனம் செய்த அந்தப் வேங்கை போர்க் களத்திலேயே தன் கண்ணை மூடியது. எதிரிகள் உயிர் தியாகத்தின் வாசலை திப்புவுக்கு திறந்துக்கொடுத்தனர்.
திப்பு சுல்தான் நவீன தொழில் நுட்பத்தின் முன்னோடி
ஆங்கிலேய ஏகாதிபத்தியவாதிகளை எதிர்ப்பதற்கு தொழில் முறையில் பயிற்சிப்பெற்ற ராணுவமும், தொழில் நுட்பமும் தேவை என்பதை உணர்ந்தார் திப்பு சுல்தான். இதனால் ராணுவத்தில் ஏவுகணைத்தொழில் நுட்பத்தை புகுத்தியதில் முன்னாடியாக திகழ்ந்தார் அவர். முதன் முதலில் போர்களத்தில் ஏவுகனையை பயன்படுத்தியது திப்பு சுல்தான் தான். அவர் வீசிய ஏவுகனை ஆங்கிலேயனை புறமுதுகிட்டு ஓடச்செய்தது. டாக்டர் அப்துல்கலாம் தனது ‘அக்னி சிறகுகள்’ என்ற நூலில் தான் அமெரிக்காவின் ’நாசா’ விண்வெளி மையத்திற்கு சென்றபொழுது திப்புசுல்தான் பயன்படுத்திய ஏவுகணையின் புகைப்படத்தை அங்கே பார்த்ததாக ஆச்சரியத்துடன் கூறுகிறார். இதனை இந்திய பாதுகாப்புத்துறையின் ஆராய்ச்சி மற்றும் வளர்ச்சிப்பிரிவின் (Defence Research and Development Organisation - DRDO) தலைமை இயக்குனரும் இந்தியாவின் பிராமோஸ் ஏவுகணையின் வளர்ச்சியில் முக்கியப்பங்காற்றிய விஞ்ஞானியான திரு. சிவதாணு பிள்ளை,’இரு நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே திப்பு சுல்தான் பயன்படுத்திய ஏவுகணைகளுக்கான தொழில் நுட்ப அடிப்படைக்கோட்பாடுகளை விவரிக்கும் ஆதாரங்களுக்கான அனைத்து ஆவணங்களையும் தயார் செய்யும் பணியில் DRDO முழு மூச்சுடன் இறங்கும் என்றும் தெரிவித்துள்ளார். அத்துடன், ஏவுகணை வரலாற்றில் ஒரு மைல் கல்லான திப்பு சுல்தானின் படைகள் பயன்படுத்திய 2 கி.மீ தூரம் வரை சென்று இலக்கைத் துல்லியமாகத் தாக்கக்கூடிய ஏவுகணைகளுக்கான பகுப்பாராய்வு ஆவணங்கள் தற்போது இலண்டனில் உள்ள ஆர்ட்டிலரி பொருட்காட்சி மையத்தில் பார்வைக்காக வைக்கப்பட்டுள்ளன’ என்று கூறியிருந்தார்.
வணிகத்தில் திப்புசுல்தானின் சாதனை
திப்புசுல்தான் வெறும் ஒரு போர்வீரர் மட்டுமல்ல அவர் ஒரு சிறந்தநிர்வாகியாகவும், நாட்டின் பொருளாதார முன்னேற்றத்தை நோக்கமாகக்கொண்ட ஒரு பொருளாதார வல்லுநராகவும் திகழ்ந்தார். ஏகாதிபத்தியத்தை எதிர்ப்பதற்கு வெறும் போர்ப்படை மட்டுமல்ல வணிகத்திலும் முன்னேறவேண்டும் என்பதை உணர்ந்து அதற்காக உயிர்துடிப்புடன் செயல்பட்டார்.இந்தியா முழுவதும் 14 இடங்களில் வணிக மையங்கள், 20 வணிக கப்பல்கள், 20 போர்க்கப்பல்கள் கான்ஸ்டாண்டி நோபிள் என அழைக்கப்பட்ட இன்றைய துருக்கியின் தலைநகர் இஸ்தான்புல்லில் மைசூர் அரசின் கப்பல்துறை என பரந்து விரிந்தது திப்புவின் வணிகத்திட்டம். வணிகத்தில் பெருமளவில் ஈடுபட்டு ஆங்கிலேயன் நடத்திய போர்களுக்கு பொருளுதவிச்செய்துவந்தனர் பனியா, மார்வாடி, பார்ஸி வணிகர்கள். ஆனால் வணிகத்தையே ஏகாதிபத்திய அந்நிய எதிர்ப்பு ஆயுதமாக மாற்ற விளைந்தார் திப்புசுல்தான்.
நல்லொழுக்கத்தை போதித்த ஒழுக்க சீலர் திப்பு சுல்தான்
அரசிற்கு வருமானத்தை ஈட்ட மதுவிற்பனையை அனுமதித்த தமது அமைச்சரை கண்டித்த திப்பு இவ்வாறு கூறினார்:”மக்களின் உடல்நலனையும், ஒழுக்கத்தையும்,பொருளாதார நலனையும் காட்டிலும் நமது கருவூலத்தை நிரப்புவதுதான் முதன்மையானதா?’ என்றார். ஆங்கிலேயர்கள் விவசாயிகளை கஞ்சா பயிரிடுமாறு வற்புறுத்தி துன்புறுத்திய வேளையில் கஞ்சா உற்பத்தியை தடை செய்தார் திப்புசுல்தான். ஆங்கிலேயர்கள் விபச்சாரத்திலும் காசு பார்த்த வேளையில் விபச்சாரத்தை தடைச்செய்ததோடு அநாதைச்சிறுமிகளை கோயிலுக்கு தேவதாசியாக தானமளிப்பதையும் தடைச்செய்தார். அடிமை விற்பனையை தடைச்செய்த திப்பு ’எந்த அரசு வேலையானாலும் கூலி கொடுக்காமல் வேலை வாங்கக்கூடாது’ என ஆணை பிறப்பித்தார். கேரளாவில் மேல்ஜாதியினரால் கீழ் ஜாதி பெண்கள் மீது பாலியல் ஆதிக்கம் செய்து வந்ததை முடிவுக்கு கொண்டுவந்தார். சன்மார்க்க விதிமுறைகளை உறுதியாகப் பேணிய திப்பு, உடம்பை நிர்வாணமாகக் காண்பிப்பதைக் கடுமையாக வெறுத்திருந்தார். குளிக்கும் வேளையில்கூட உடம்பை மேலிருந்து கீழ்வரை மறைத்திருந்த அவரது வெட்க உணர்வு, மிகப் பிரபலமாக இருந்தது.
திப்புவின் மத நல்லிணக்கம்
திப்புசுல்தான் இஸ்லாத்தில் பிடிப்புள்ளவராக சிறந்த முஸ்லிமாக வாழ்ந்தவர். அவருக்கு இஸ்லாத்தின் மீதான பிடிப்பு பிறமதங்களின் மீது எவ்வித காழ்ப்புணர்வையும் ஏற்படுத்தவில்லை. இந்துக்கோயில்களுக்கும், மடங்களுக்கும் திப்பு அளித்த கொடைகள் ஏராளம். திப்புவின் நிர்வாகத்தில் அரசால் சமய நிறுவனங்களுக்காக செலவழிக்கப்பட்ட ஆண்டுத்தொகையான ரூ.2,33,959 வராகன்களில் இந்துக்கோயில்களுக்கும் மடங்களுக்கும் மட்டும் 2,13,959 வராகன்கள் அளிக்கப்பட்டது என்ற கணக்கு விபரமே திப்பு தனது ஆட்சியில் பெருவாரியாக இருந்த இந்துக்களுக்கு பெருமளவில் ஆதரவளித்தார் என்பது புலனாகிறது. இதனை சேலம் அரசு அருங்காட்சியக காப்பாட்சியராகயிருந்த க.இலக்குமிநாராயணன் தமது ’திப்புவின் சமயக்கொள்கை’ என்ற நூலில் குறிப்பிடுகிறார். நஞ்சங்கோட்டில் உள்ள ஸ்ரீகண்டிஸ்வரா கோயிலில் இன்றும் திப்பு அளித்த கலசம் மற்றும் வைர கற்கள், நஞ்சங்கோட்டில் நஞ்சுந்டிஸ்வரா கோவிலுக்கு கொடுக்க்பட்ட பச்சை லிங்கம், ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்தில் ரங்கநாதர் கோவிலுக்கு கொடுக்கப்பட்ட வெள்ளி கோப்பைகள் மற்றும் விளக்குகள், ஸ்ருங்கேரி சங்கராச்சாரியா மடத்திற்கு செய்த பொருள் உதவிகள், மெல்கோட்டே கோயிலில் உள்ள கலசங்கள், கலாலேயில் லகஷ்மிகாண்டே கோயில் வெள்ளி கோப்பைகள் திப்புவின் மதநல்லினக்க கொள்கைக்கு சான்றாக விளங்குகிறது.
திப்புவின் விவசாயக்கொள்கை
""எந்தச் சாதி மதத்தைச் சேர்ந்தவரானாலும் சரி, உழுபவர்களுக்குத் தான் நிலம் சொந்தமாக இருக்கவேண்டும்'' என்று திப்பு பிரகடனம் செய்கிறார். ரயத்வாரி முறையை அமல்படுத்தியதுடன், பிராமணர்களின் நிலங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட வரிவிலக்கையும் திப்பு ரத்து செய்திருக்கிறார். இராணுவம் மற்றும் துணை இராணுவப் படையினர் 3 லட்சம் பேருக்கு நிலம் வழங்கியிருக்கிறார். சென்னை மாகாணத்தைப் போல அல்லாமல் மைசூர் அரசில் தலித் சாதியினருக்குப் பல இடங்களில் நிலஉடைமை இருந்ததாக எட்கர் தர்ஸ்டன் என்ற ஆய்வாளர் கூறுகிறார்.
1792 போருக்குப்பின் திப்புவிடமிருந்து ஆங்கிலேயர்கள் கைப்பற்றிக் கொண்ட சேலம் மாவட்டம் வேலூர் தாலூக்காவிலிருந்து வரிக்கொடுமை தாளாமல் 4000 விவசாயிகள் திப்புவின் அரசுக்குக் குடி பெயர்ந்ததை 1796லேயே பதிவு செய்திருக்கிறான் ஆங்கிலேய அதிகாரி தாமஸ் மன்றோ.
1792 ஆம் ஆண்டு தோல்விக்கு பிறகும் கூட ஆங்கிலேயரை வர்த்தகம் செய்ய தமது எல்லைக்குள் அனுமதிக்கவில்லை திப்புசுல்தான். அதுமட்டுமல்லாமல், உள்ளூர் வர்த்தகர்களை ஊக்குவித்தார். பணப்பயிர் உற்பத்தி, பெங்களூர் லால் பாக் என்ற தாவரவியல் பூங்கா, பட்டுப் பூச்சி வளர்ப்பு என விவசாயத்தை பிற உற்பத்தித் துறைகளுடன் இணைப்பதிலும்பாசன வசதியைப்பெருக்கி விவசாயத்தை விரிவுப்படுத்துவதில் கவனம் செலுத்தியிருக்கிறார். 1911 இல் ஆங்கிலேய பொறியாளர்கள் கிருஷ்ணராஜ சாகர் அணையக்கட்ட பணிகளைத்துவக்கியபொழுது அதே இடத்தில் அணைக்கட்டு கட்டுவதற்கு 1798 ஆம் ஆண்டு திப்பு அடிக்கல்நாட்டப்பட்ட கல்லைக்கண்டனர். இந்த அணைநீரை பயன்படுத்தி உருவாக்கப்படும் விளைநிலங்களுக்கு வரிவிலக்கு அளிக்கவேண்டும் என்ற திப்புவின் ஆணையையும் கண்டனர்.
திப்புவின் ஜனநாயக பண்பு அவருடைய நிர்வாகம் தொடர்பான உத்தரவுகள் அனைத்திலும் வெளிப்பட்டது. "விவசாயிகள் மீது கசையடி போன்ற தண்டனைகளை நிறுத்திவிட்டு, 2 மல்பெரி மரங்களை நட்டு 4 அடி உயரம் வளர்க்க வேண்டும்'' என்று தண்டனை முறையையே மாற்றுமாறு அதிகாரிகளுக்கு உத்தரவிட்டார்.
போர்களத்தில் நேர்மை
""தோற்கடிக்கப்பட்ட எதிரி நாட்டின் சொத்துக்களைச் சூறையாடுவதன் மூலம் சிலர் பணக்காரர்கள் ஆகலாம். ஆனால் தேசத்தை அது ஏழ்மையாக்கும்; மொத்த இராணுவத்தின் கவுரவத்தையும் குலைக்கும். போர்களை போர்க்களத்தோடு முடித்துக் கொள்ளுங்கள். அப்பாவி மக்கள் மீது போர் தொடுக்காதீர்கள். பெண்களைக் கவுரவமாக நடத்துங்கள். அவர்களது மத நம்பிக்கைக்கு மதிப்புக் கொடுங்கள். குழந்தைகளுக்கும் முதியோருக்கும் பாதுகாப்பு கொடுங்கள்'' என்று தன் இராணுவத்துக்கு எழுத்து பூர்வமாக ஆணை பிறப்பிக்கிறார் திப்பு.
இத்தகைய மாவீரனது பெயர் வரலாற்றில் எங்கோ ஒரு மூலையிலே கிடக்கிறது. அதனை நாம் உலகத்திற்கு உரக்க சொல்வோம்
1799 ஆம் மே மாதம் 4ஆம் தேதி சாதாரண சிப்பாய்போல் ஆங்கிலேய அந்நிய படைக்கெதிராக களமிறங்கி தனது உடலில் கடைசி மூச்சு நிற்கும் வரை உறுதியுடன் போராடி உயிர்தியாகியானார் மாவீரன் திப்பு. அந்த வீரத்திருமகனின் வரலாற்றை மே 4ஆம் தேதியாகிய இன்று நினைவு கூறுவது மிகவும் பொருத்தமாகும்
"கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியின் குலை நடுக்கம்'- இது தான் திப்புசுல்தானின் மைசூர் அரசுக்கு அன்று லண்டன் பத்திரிகைகள் வைத்த பெயர். இந்தியாவில் ஆங்கிலேயர்களின் உள்ளங்களில் பீதியை விதைத்த தீரர் தான் திப்பு. அதனால்தான் திப்பு சுல்தான் தனது இன்னுயிரை தியாகம் செய்தவேளையில் அவரின் வீரமரணத்தை கேள்விப்பட்டு மனம் மகிழ்ந்த ஆங்கிலேய ஜெனரல் ஹேரிஸ் இவ்வாறு கூறினான்: ’’இன்று முதல் இந்தியா நம்முடையது’’ என்று. இந்தியாவின் முதல் பிரதமரான பண்டிட் ஜவஹர்லால் நேரு அவர்கள் தமது டிஸ்கவரி ஆஃப் இந்தியா என்ற நூலில் ”ஆங்கிலேயர்களுக்கு சிம்மசொப்பனமாகவும், பெரும் சவாலாகவும் இருந்தவர்கள் ஹைதர் அலியும், திப்புசுல்தானும். அவர்கள் பிரிட்டீஷாருக்கு கடுமையான தோல்வியின் மூலம் வேதனைமிக்க அனுபவத்தை ஏற்படுத்தினார்கள். கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் அதிகாரத்தை உடைத்தெறியும் அளவுக்கு அவர்கள் நெருங்கினார்கள்” எனக்குறிப்பிடுகிறார்.( The Discovery of India, (6th edn., London, 1956, pp.272-73)).
1750 நவம்பர் 20ல் ஹைதர் அலி - ஃபக்ருன்னிஸா தம்பதியருக்கு மகனாய்ப் பிறந்த திப்புசுல்தான், தனது 17ம் வயதிலேயே போர்ப்படைத்தளபதியாக மாறினார்.
1761ல் மைசூர் மன்னராக பொறுப்பேற்ற திப்பு சுல்தானின் தந்தை ஹைதர் அலி 1767 - 1769ல் முதலாம் மைசூர் யுத்தம், 1780ல் இரண்டாம் மைசூர் யுத்தம் உட்பட ஆங்கிலேயரை எதிர்த்து யுத்தம் செய்து வெற்றியும் பெற்றார்.
திப்பு கி.பி 1767 ல் தமது 17 ம் வயதில் ஜோசப் ஸ்மித் தலைமையில் போரிட்ட ஆங்கிலப்படையை எதிர்த்து வாணியம்பாடியில் தமது முதல் வெற்றிக்கனியை பறித்தார். கி.பி.1767 முதல் கி.பி.1769 வரை தமிழ்நாட்டில் பரவலாக பல இடங்களில் ஆங்கிலப்படைக்கும் மைசூர் படைக்கும் நடந்த போர்களில் வெற்றியே பெற்றார் திப்பு.
1782 டிசம்பர் 6ல் தந்தை ஹைதர் அலி மரணத்தைத்தொடர்ந்து 1782 டிசம்பர் 26ல் தமது 32ம் வயதில் திப்புசுல்தான் மைசூர் மன்னரானார். மேற்கு கடற்கரையிலிருந்து ஆங்கிலேயர்களை துரத்தவேண்டும் என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு பிரெஞ்சுப்படையினரையும் சேர்த்துக்கொண்டு ஆவேசத்துடன் போரைத்தொடர்ந்தார் திப்பு. ஆனால் பிரஞ்சு மன்னன் பதினாறாம் லூயி, பிரிட்டனுடன் சமரசம் செய்துக்கொண்டதால் திப்பு வேறுவழியில்லாமல் போரை நிறுத்தவேண்டியதாயிற்று.1784 ஆம் ஆண்டு முடிவுற்ற இப்போரில் ஆங்கிலேய தளபதி உள்ளிட்ட 4000 சிப்பாய்கள் திப்புவால் போர்க்கைதிகளாக பிடிக்கப்பட்டு பின்னர் விடுவிக்கப்பட்டனர். இந்த சம்பவம் ஆங்கிலேயர்களுக்கு திப்புவை நினைத்து குலை நடுங்கச்செய்தது.
கி.பி.1790 ஆம் ஆண்டு முதல் 1792 ஆம் ஆண்டுவரை நடைபெற்ற மூன்றாவது மைசூர்போர் ஆங்கிலேயனின் கைக்கூலியான திருவிதாங்கூர் மன்னனான தர்மராஜாவால் தூண்டிவிடப்பட்டது. திருவிதாங்கூர் எங்களது நட்பு நாடு . எனவே அதனை போரில் ஆதரிப்பது எமது கடமை எனக்கூறி ஜெனரல் கார்ன் வாலிஸ் திப்புசுல்தானுக்கெதிராக போர் புரிய தயாரானான். இச்சூழலில் திப்புவிற்கெதிராக போர்புரிய ஆற்காட்டு நவாபும், தொண்டைமான், ஹைதராபாத் நிஜாம், மைசூர் அரசின் முன்னாள் பாளையக்காரர்கள் அனைவரும் ஆங்கிலேயருடன் இணந்துக்கொண்டனர். இதில் சற்றும் கலங்காத திப்பு எதிரிகளை தன்னந்தனியாக துணிச்சலுடன் எதிர்கொண்டார். ஸ்ரீரங்கப்பட்டினம் 30 நாட்களுக்கு மேலாக முற்றுகையிடப்பட்டபோதிலும் எதிரிகளால் திப்புவின் கோட்டைக்குள் நுழைய இயலவில்லை. இதனைக்குறித்து ஆங்கிலேய தளபதி மன்றோ கூறுகையில்,’30 நாட்கள் முற்றுகையிட்டும் எங்களால் அந்தக்கோட்டையையும், தீவையும் தூரத்திலிருந்துக்கொண்டு தரிசிக்கத்தான் முடிந்தது’.என்று குறிப்பிட்டான். போரின் துவக்கத்தில் வெற்றிப்பெற்ற திப்பு போரின் இறுதிக்கட்டத்தில் மராட்டியர்கள் நயவஞ்சகத்தனமாக ஆங்கிலேயர்களுடன் இணந்துக்கொண்டதால் ஒப்பந்தம் செய்துக்கொள்ளும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டார். மைசூரின் பாதி நிலப்பரப்பும் எதிரிகள் வசம் சென்றது. அதன் பின்னரும் பதிலடிக்கொடுக்க வலிமையான முறையில் படையையும், பொருளாதாரத்தையும் கட்டமைத்தார்.
திப்பு சுல்தானை போரில் நேரில் சந்திக்க திராணியற்ற ஆங்கிலேயர்கள் குறுக்குவழியை கையாள ஆரம்பித்தனர். லஞ்சத்தை ஆயுதமாக பயன்படுத்தி திப்புவின் அமைச்சர்களையும் அதிகாரிகளையும் விலைக்குவாங்கினர். இதனைக்குறிப்பிட்டு வெல்லெஸ்லி ஆங்கிலத்தலைமைக்கு இவ்வாறு கடிதம் எழுதினான்,’இனி நாம் துணிச்சலாக திப்புவின் மீது போர்த்தொடுக்கலாம்” என்று.
ஆங்கிலேயனுக்கு எதிராக நடைபெற்ற இறுதிப்போரில் தன்னந்தனியாக களமிறங்கினார் திப்பு. துரோகிகள் ஒருபக்கம் கூட இருந்தவர்களின் குறிபறித்தல் ஒருபக்கம் என எதிர்ப்புகள் ஒன்றிணைந்து தம்மை சந்தித்தபொழுதும் உதவிக்கு வருவதாக வாக்களித்திருந்த நெப்போலியனுக்கு வர இயலாதபோதிலும்
கலங்காமல் தமது 11 ஆயிரம் படைவீரர்களுடன் தானும் ஒரு போர் வீரனாக தீரமுடன் போரிட்டார் திப்பு. எதிரிகள் உயிர் தியாகத்தின் வாசலை திப்புவுக்கு திறந்துக்கொடுத்தனர். குண்டுக் காயங்களுடன் கோட்டை வாயிலில் சரிந்து கிடக்கும் திப்புவிடம். ""அரசே! யாரேனும் ஒரு ஆங்கிலேய அதிகாரியை அழைக்கட்டுமா, சரணடைந்து விடலாம்'' என்று பதறுகிறான் அவருடைய பணியாள். ""முட்டாள்... வாயை மூடு'' என்று உறுமுகிறார் திப்பு. ஆம்! ""ஆடுகளைப் போல 200 ஆண்டுகள் பிழைப்பதை விடப் புலியைப் போல 2 நாட்கள் வாழ்ந்து மடியலாம்'' என்று பிரகடனம் செய்த அந்தப் வேங்கை போர்க் களத்திலேயே தன் கண்ணை மூடியது. எதிரிகள் உயிர் தியாகத்தின் வாசலை திப்புவுக்கு திறந்துக்கொடுத்தனர்.
திப்பு சுல்தான் நவீன தொழில் நுட்பத்தின் முன்னோடி
ஆங்கிலேய ஏகாதிபத்தியவாதிகளை எதிர்ப்பதற்கு தொழில் முறையில் பயிற்சிப்பெற்ற ராணுவமும், தொழில் நுட்பமும் தேவை என்பதை உணர்ந்தார் திப்பு சுல்தான். இதனால் ராணுவத்தில் ஏவுகணைத்தொழில் நுட்பத்தை புகுத்தியதில் முன்னாடியாக திகழ்ந்தார் அவர். முதன் முதலில் போர்களத்தில் ஏவுகனையை பயன்படுத்தியது திப்பு சுல்தான் தான். அவர் வீசிய ஏவுகனை ஆங்கிலேயனை புறமுதுகிட்டு ஓடச்செய்தது. டாக்டர் அப்துல்கலாம் தனது ‘அக்னி சிறகுகள்’ என்ற நூலில் தான் அமெரிக்காவின் ’நாசா’ விண்வெளி மையத்திற்கு சென்றபொழுது திப்புசுல்தான் பயன்படுத்திய ஏவுகணையின் புகைப்படத்தை அங்கே பார்த்ததாக ஆச்சரியத்துடன் கூறுகிறார். இதனை இந்திய பாதுகாப்புத்துறையின் ஆராய்ச்சி மற்றும் வளர்ச்சிப்பிரிவின் (Defence Research and Development Organisation - DRDO) தலைமை இயக்குனரும் இந்தியாவின் பிராமோஸ் ஏவுகணையின் வளர்ச்சியில் முக்கியப்பங்காற்றிய விஞ்ஞானியான திரு. சிவதாணு பிள்ளை,’இரு நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே திப்பு சுல்தான் பயன்படுத்திய ஏவுகணைகளுக்கான தொழில் நுட்ப அடிப்படைக்கோட்பாடுகளை விவரிக்கும் ஆதாரங்களுக்கான அனைத்து ஆவணங்களையும் தயார் செய்யும் பணியில் DRDO முழு மூச்சுடன் இறங்கும் என்றும் தெரிவித்துள்ளார். அத்துடன், ஏவுகணை வரலாற்றில் ஒரு மைல் கல்லான திப்பு சுல்தானின் படைகள் பயன்படுத்திய 2 கி.மீ தூரம் வரை சென்று இலக்கைத் துல்லியமாகத் தாக்கக்கூடிய ஏவுகணைகளுக்கான பகுப்பாராய்வு ஆவணங்கள் தற்போது இலண்டனில் உள்ள ஆர்ட்டிலரி பொருட்காட்சி மையத்தில் பார்வைக்காக வைக்கப்பட்டுள்ளன’ என்று கூறியிருந்தார்.
வணிகத்தில் திப்புசுல்தானின் சாதனை
திப்புசுல்தான் வெறும் ஒரு போர்வீரர் மட்டுமல்ல அவர் ஒரு சிறந்தநிர்வாகியாகவும், நாட்டின் பொருளாதார முன்னேற்றத்தை நோக்கமாகக்கொண்ட ஒரு பொருளாதார வல்லுநராகவும் திகழ்ந்தார். ஏகாதிபத்தியத்தை எதிர்ப்பதற்கு வெறும் போர்ப்படை மட்டுமல்ல வணிகத்திலும் முன்னேறவேண்டும் என்பதை உணர்ந்து அதற்காக உயிர்துடிப்புடன் செயல்பட்டார்.இந்தியா முழுவதும் 14 இடங்களில் வணிக மையங்கள், 20 வணிக கப்பல்கள், 20 போர்க்கப்பல்கள் கான்ஸ்டாண்டி நோபிள் என அழைக்கப்பட்ட இன்றைய துருக்கியின் தலைநகர் இஸ்தான்புல்லில் மைசூர் அரசின் கப்பல்துறை என பரந்து விரிந்தது திப்புவின் வணிகத்திட்டம். வணிகத்தில் பெருமளவில் ஈடுபட்டு ஆங்கிலேயன் நடத்திய போர்களுக்கு பொருளுதவிச்செய்துவந்தனர் பனியா, மார்வாடி, பார்ஸி வணிகர்கள். ஆனால் வணிகத்தையே ஏகாதிபத்திய அந்நிய எதிர்ப்பு ஆயுதமாக மாற்ற விளைந்தார் திப்புசுல்தான்.
நல்லொழுக்கத்தை போதித்த ஒழுக்க சீலர் திப்பு சுல்தான்
அரசிற்கு வருமானத்தை ஈட்ட மதுவிற்பனையை அனுமதித்த தமது அமைச்சரை கண்டித்த திப்பு இவ்வாறு கூறினார்:”மக்களின் உடல்நலனையும், ஒழுக்கத்தையும்,பொருளாதார நலனையும் காட்டிலும் நமது கருவூலத்தை நிரப்புவதுதான் முதன்மையானதா?’ என்றார். ஆங்கிலேயர்கள் விவசாயிகளை கஞ்சா பயிரிடுமாறு வற்புறுத்தி துன்புறுத்திய வேளையில் கஞ்சா உற்பத்தியை தடை செய்தார் திப்புசுல்தான். ஆங்கிலேயர்கள் விபச்சாரத்திலும் காசு பார்த்த வேளையில் விபச்சாரத்தை தடைச்செய்ததோடு அநாதைச்சிறுமிகளை கோயிலுக்கு தேவதாசியாக தானமளிப்பதையும் தடைச்செய்தார். அடிமை விற்பனையை தடைச்செய்த திப்பு ’எந்த அரசு வேலையானாலும் கூலி கொடுக்காமல் வேலை வாங்கக்கூடாது’ என ஆணை பிறப்பித்தார். கேரளாவில் மேல்ஜாதியினரால் கீழ் ஜாதி பெண்கள் மீது பாலியல் ஆதிக்கம் செய்து வந்ததை முடிவுக்கு கொண்டுவந்தார். சன்மார்க்க விதிமுறைகளை உறுதியாகப் பேணிய திப்பு, உடம்பை நிர்வாணமாகக் காண்பிப்பதைக் கடுமையாக வெறுத்திருந்தார். குளிக்கும் வேளையில்கூட உடம்பை மேலிருந்து கீழ்வரை மறைத்திருந்த அவரது வெட்க உணர்வு, மிகப் பிரபலமாக இருந்தது.
திப்புவின் மத நல்லிணக்கம்
திப்புசுல்தான் இஸ்லாத்தில் பிடிப்புள்ளவராக சிறந்த முஸ்லிமாக வாழ்ந்தவர். அவருக்கு இஸ்லாத்தின் மீதான பிடிப்பு பிறமதங்களின் மீது எவ்வித காழ்ப்புணர்வையும் ஏற்படுத்தவில்லை. இந்துக்கோயில்களுக்கும், மடங்களுக்கும் திப்பு அளித்த கொடைகள் ஏராளம். திப்புவின் நிர்வாகத்தில் அரசால் சமய நிறுவனங்களுக்காக செலவழிக்கப்பட்ட ஆண்டுத்தொகையான ரூ.2,33,959 வராகன்களில் இந்துக்கோயில்களுக்கும் மடங்களுக்கும் மட்டும் 2,13,959 வராகன்கள் அளிக்கப்பட்டது என்ற கணக்கு விபரமே திப்பு தனது ஆட்சியில் பெருவாரியாக இருந்த இந்துக்களுக்கு பெருமளவில் ஆதரவளித்தார் என்பது புலனாகிறது. இதனை சேலம் அரசு அருங்காட்சியக காப்பாட்சியராகயிருந்த க.இலக்குமிநாராயணன் தமது ’திப்புவின் சமயக்கொள்கை’ என்ற நூலில் குறிப்பிடுகிறார். நஞ்சங்கோட்டில் உள்ள ஸ்ரீகண்டிஸ்வரா கோயிலில் இன்றும் திப்பு அளித்த கலசம் மற்றும் வைர கற்கள், நஞ்சங்கோட்டில் நஞ்சுந்டிஸ்வரா கோவிலுக்கு கொடுக்க்பட்ட பச்சை லிங்கம், ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்தில் ரங்கநாதர் கோவிலுக்கு கொடுக்கப்பட்ட வெள்ளி கோப்பைகள் மற்றும் விளக்குகள், ஸ்ருங்கேரி சங்கராச்சாரியா மடத்திற்கு செய்த பொருள் உதவிகள், மெல்கோட்டே கோயிலில் உள்ள கலசங்கள், கலாலேயில் லகஷ்மிகாண்டே கோயில் வெள்ளி கோப்பைகள் திப்புவின் மதநல்லினக்க கொள்கைக்கு சான்றாக விளங்குகிறது.
திப்புவின் விவசாயக்கொள்கை
""எந்தச் சாதி மதத்தைச் சேர்ந்தவரானாலும் சரி, உழுபவர்களுக்குத் தான் நிலம் சொந்தமாக இருக்கவேண்டும்'' என்று திப்பு பிரகடனம் செய்கிறார். ரயத்வாரி முறையை அமல்படுத்தியதுடன், பிராமணர்களின் நிலங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட வரிவிலக்கையும் திப்பு ரத்து செய்திருக்கிறார். இராணுவம் மற்றும் துணை இராணுவப் படையினர் 3 லட்சம் பேருக்கு நிலம் வழங்கியிருக்கிறார். சென்னை மாகாணத்தைப் போல அல்லாமல் மைசூர் அரசில் தலித் சாதியினருக்குப் பல இடங்களில் நிலஉடைமை இருந்ததாக எட்கர் தர்ஸ்டன் என்ற ஆய்வாளர் கூறுகிறார்.
1792 போருக்குப்பின் திப்புவிடமிருந்து ஆங்கிலேயர்கள் கைப்பற்றிக் கொண்ட சேலம் மாவட்டம் வேலூர் தாலூக்காவிலிருந்து வரிக்கொடுமை தாளாமல் 4000 விவசாயிகள் திப்புவின் அரசுக்குக் குடி பெயர்ந்ததை 1796லேயே பதிவு செய்திருக்கிறான் ஆங்கிலேய அதிகாரி தாமஸ் மன்றோ.
1792 ஆம் ஆண்டு தோல்விக்கு பிறகும் கூட ஆங்கிலேயரை வர்த்தகம் செய்ய தமது எல்லைக்குள் அனுமதிக்கவில்லை திப்புசுல்தான். அதுமட்டுமல்லாமல், உள்ளூர் வர்த்தகர்களை ஊக்குவித்தார். பணப்பயிர் உற்பத்தி, பெங்களூர் லால் பாக் என்ற தாவரவியல் பூங்கா, பட்டுப் பூச்சி வளர்ப்பு என விவசாயத்தை பிற உற்பத்தித் துறைகளுடன் இணைப்பதிலும்பாசன வசதியைப்பெருக்கி விவசாயத்தை விரிவுப்படுத்துவதில் கவனம் செலுத்தியிருக்கிறார். 1911 இல் ஆங்கிலேய பொறியாளர்கள் கிருஷ்ணராஜ சாகர் அணையக்கட்ட பணிகளைத்துவக்கியபொழுது அதே இடத்தில் அணைக்கட்டு கட்டுவதற்கு 1798 ஆம் ஆண்டு திப்பு அடிக்கல்நாட்டப்பட்ட கல்லைக்கண்டனர். இந்த அணைநீரை பயன்படுத்தி உருவாக்கப்படும் விளைநிலங்களுக்கு வரிவிலக்கு அளிக்கவேண்டும் என்ற திப்புவின் ஆணையையும் கண்டனர்.
திப்புவின் ஜனநாயக பண்பு அவருடைய நிர்வாகம் தொடர்பான உத்தரவுகள் அனைத்திலும் வெளிப்பட்டது. "விவசாயிகள் மீது கசையடி போன்ற தண்டனைகளை நிறுத்திவிட்டு, 2 மல்பெரி மரங்களை நட்டு 4 அடி உயரம் வளர்க்க வேண்டும்'' என்று தண்டனை முறையையே மாற்றுமாறு அதிகாரிகளுக்கு உத்தரவிட்டார்.
போர்களத்தில் நேர்மை
""தோற்கடிக்கப்பட்ட எதிரி நாட்டின் சொத்துக்களைச் சூறையாடுவதன் மூலம் சிலர் பணக்காரர்கள் ஆகலாம். ஆனால் தேசத்தை அது ஏழ்மையாக்கும்; மொத்த இராணுவத்தின் கவுரவத்தையும் குலைக்கும். போர்களை போர்க்களத்தோடு முடித்துக் கொள்ளுங்கள். அப்பாவி மக்கள் மீது போர் தொடுக்காதீர்கள். பெண்களைக் கவுரவமாக நடத்துங்கள். அவர்களது மத நம்பிக்கைக்கு மதிப்புக் கொடுங்கள். குழந்தைகளுக்கும் முதியோருக்கும் பாதுகாப்பு கொடுங்கள்'' என்று தன் இராணுவத்துக்கு எழுத்து பூர்வமாக ஆணை பிறப்பிக்கிறார் திப்பு.
இத்தகைய மாவீரனது பெயர் வரலாற்றில் எங்கோ ஒரு மூலையிலே கிடக்கிறது. அதனை நாம் உலகத்திற்கு உரக்க சொல்வோம்
Wednesday, May 5, 2010
பெரு நகரங்களில் முஸ்லிம்களுக்கு வாடகை வீடு கொடுப்பதில்லை
இச்செய்தி சச்சார் கமிஷனும் பதிவு செய்துள்ளது. முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான மோசமான மனநிலையை மாற்ற முஸ்லிம்கள் ஏதேனும் முயற்சி செய்வார்களா?
http://www.mumbaimirror.com/article/15/2010050320100503034248152d1a655bb/Bombay-Blue.html
Society bars Muslim husband from living in newly rented flat
Businessman Majid Khan and his wife Gayatri had barely moved into their newly rented flat in Chembur when they were asked to vacate the apartment because the housing society did not welcome Muslims. Majid was told to leave immediately and barred from stepping inside the building premises.
The couple had rented a flat on the first floor of Chembur's Venkatesh Sadan from May 1. They had signed the agreement, gone through police verification, and had even shifted their belongings. But on Saturday morning, just minutes before guests were to arrive for a house-warming party starting at 10 am, the flat owner Jyoti Rege called Majid to say that he would have to move out.
"At around 9.30, I was told that some locals had a problem with me being a Muslim," Majid told Mumbai Mirror. "I was categorically asked to hand over the keys so that my belongings could be shifted out immediately. I was told that I shouldn't enter the building again or I would be hurt."
Majid tried pleading with the landlord, saying he would explain his position to the society. However, he was told that he couldn’t meet any of the office-bearers. “When I realised that I would have to move out, I sought a few days’ time. They said I could move my belongings later without entering the premises, but I couldn’t stay in the building for even one more day,” said Majid.
When contacted, the owner of the house, Jyoti Rege, tried to skirt the issue. “I do not wish to give my house on rent anymore,” he said, declining to comment further. But Deepak Jagasia, the real estate agent, who had brokered the deal, confirmed that the owner had backed out after locals objected to a Muslim tenant in the building.
“He had no option than to back out,” Jagasia said. “Apart from returning the deposit and rent money, the owner and I have jointly offered to compensate Majid the Rs 21,000 that he had spent on shifting.”
Meanwhile, office-bearers of the society claimed that some locals had barged into the housing society on Friday night and threatened them with dire consequences if a Muslim was allowed to live there. V Ramnathan, the chairman of the building, said, “We were warned that no Muslims should live here. In any case, all the flat-owners here have decided not to allow him (Majid).”
When contacted, High Court advocate Amit Sale described the incicent as a “gross violation” of fundamental rights. “The constitution guarantees no discrimination on the basis of caste, creed, religion or sex
http://www.mumbaimirror.com/article/15/2010050320100503034248152d1a655bb/Bombay-Blue.html
Society bars Muslim husband from living in newly rented flat
Businessman Majid Khan and his wife Gayatri had barely moved into their newly rented flat in Chembur when they were asked to vacate the apartment because the housing society did not welcome Muslims. Majid was told to leave immediately and barred from stepping inside the building premises.
The couple had rented a flat on the first floor of Chembur's Venkatesh Sadan from May 1. They had signed the agreement, gone through police verification, and had even shifted their belongings. But on Saturday morning, just minutes before guests were to arrive for a house-warming party starting at 10 am, the flat owner Jyoti Rege called Majid to say that he would have to move out.
"At around 9.30, I was told that some locals had a problem with me being a Muslim," Majid told Mumbai Mirror. "I was categorically asked to hand over the keys so that my belongings could be shifted out immediately. I was told that I shouldn't enter the building again or I would be hurt."
Majid tried pleading with the landlord, saying he would explain his position to the society. However, he was told that he couldn’t meet any of the office-bearers. “When I realised that I would have to move out, I sought a few days’ time. They said I could move my belongings later without entering the premises, but I couldn’t stay in the building for even one more day,” said Majid.
When contacted, the owner of the house, Jyoti Rege, tried to skirt the issue. “I do not wish to give my house on rent anymore,” he said, declining to comment further. But Deepak Jagasia, the real estate agent, who had brokered the deal, confirmed that the owner had backed out after locals objected to a Muslim tenant in the building.
“He had no option than to back out,” Jagasia said. “Apart from returning the deposit and rent money, the owner and I have jointly offered to compensate Majid the Rs 21,000 that he had spent on shifting.”
Meanwhile, office-bearers of the society claimed that some locals had barged into the housing society on Friday night and threatened them with dire consequences if a Muslim was allowed to live there. V Ramnathan, the chairman of the building, said, “We were warned that no Muslims should live here. In any case, all the flat-owners here have decided not to allow him (Majid).”
When contacted, High Court advocate Amit Sale described the incicent as a “gross violation” of fundamental rights. “The constitution guarantees no discrimination on the basis of caste, creed, religion or sex
Sunday, May 2, 2010
மீண்டும் ஒரு போலி என்கவுண்டர் - அப்பாவி முஸ்லிமை சுட்டுக்கொன்ற அஸ்ஸாம் ரைஃபிள்ஸின் பொய் அம்பலம்
http://www.twocircles.net/2010may01/manipur_muslim_picked_killed_fake_encounter_assam_rifles.html
இம்பால்:கடந்த ஜனவரி மாதம் மணிப்பூரைச் சார்ந்த அப்பாவியான ஃபஸீருத்தீன்(வயது 45) என்பவரை வீட்டிலிருந்து கடத்திச் சென்று பின்னர் கொடூரமாக சுட்டுக்கொன்று, தீவிரவாதி என பட்டம் சூட்டிய அஸ்ஸாம் ரைஃபிள்ஸ் ஜவான்களின் பொய் அம்பலமாகியுள்ளது.
மணிப்பூரில் கடந்த சில வருடங்களாக அப்பாவிகளை சுட்டுக் கொன்றுவிட்டு என்கவுண்டர் என்று பொய் நாடகமாடும் அரசுப் படையினரின் வெறித்தனமான போக்கு தொடர்ந்து வருகிறது.
ஃபஸீருத்தீன் அந்த அப்பாவிகளில் ஒருவராவார். கடந்த ஆண்டும் சாதரண நபர் ஒருவரை அரசு பாதுகாப்பு படை அநியாயமாக சுட்டு வீழ்த்தியதை டெஹல்கா புலனாய்வு இதழ் அம்பலப்படுத்தியது.
45 வயதான ஃபஸீருத்தீன் மணிப்பூர் மாநிலத் தலைநகரான இம்பாலிலுள்ள செக்கான் நகரில் உபயோகப்படுத்தப்பட்ட துணிகளை விற்கும் கடையை நடத்தி வந்தார். இவருக்கு மெம்சா என்ற மனைவியும், 4 குழந்தைகளும் உள்ளனர்.
கடந்த 2010 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 21 ஆம் தேதி இரவு 8 மணியளவில் தனது வீட்டில் தூங்கப் போனார். அப்பொழுது சிலர் வீட்டுக் கதவை வேகமாக தட்டும் சப்தம் கேட்டது. ஃபஸீருத்தீன் கதவை திறக்க செல்லும் முன்பே மாறுவேடத்தில் வந்திருந்த பாதுகாப்பு படையினர் கதவை உடைத்துக் கொண்டு வீட்டினுள் நுழைந்தனர். பின்னர் அவர்கள் ஃபஸீருத்தீன் மற்றும் அவருடைய மனைவியின் கண்களை துணியால் கட்டினர். ஃபஸீருத்தீனின் மனைவி மெம்சாவின் வாயில் துணியை அமுக்கி கத்தாமலிருக்க செய்தனர். வீட்டின் அலமாரியை உடைத்து ஃபஸீருத்தீன் சேமித்து வைத்திருந்த 25 ஆயிரம் ரூபாயையும், 40 ஆயிரம் ரூபாய் மதிப்பிலான நகைகள் மற்றும் ஒரு மொபைல் ஃபோனையும் அபகரித்துவிட்டு ஃபஸீருத்தீனை வெளியே இழுத்துச் சென்றுள்ளனர்.
பின்னர்தான் பாதுகாப்பு படையினரின் நாடகம் ஆரம்பித்தது. இரவு 11 மணியளவில் மீண்டும் திரும்பிவந்த பாதுகாப்பு படையினர் ஃபஸீருத்தீன் வீட்டின் சுவரை இடித்துத் தள்ளியுள்ளனர். ஃபஸீருத்தீனின் மனைவி பயந்து போய் தனது 4 குழந்தைகளுடன் உறவினரின் வீட்டிற்கு பாதுகாப்பிற்காக தஞ்சம் புகுந்துள்ளார். அப்பொழுது தனது வீட்டினுள் பல முறை துப்பாக்கியால் சுடும் சப்தத்தை கேட்டுள்ளார்.
மறுநாள் காலையில் மெம்சா தனது வீட்டிற்கு சென்று பார்க்கும் பொழுது தனது வீட்டு முற்றத்தில் இரத்தக்கறை படிந்துக் கிடந்ததைக் கண்டு திடுக்கிட்டுள்ளார். சற்று தைரியத்தை வரவழைத்தவாறு மெம்சா அஸ்ஸாம் ரைஃபிள்ஸின் க்வாக்டா முகாமிற்கு சென்று தனது கணவரைப் பற்றி விசாரித்துள்ளார். ஆனால் அங்கிருந்த அதிகாரிகள் ஃபஸீருத்தீனை கைதுச் செய்யவில்லை என்று மறுத்துள்ளனர். ஏதோ விபரீதம் நடந்துள்ளது என்பதை புரிந்துக் கொண்ட மெம்சா கிராமத் தலைவரான பிஸாக்கை அணுகியுள்ளார்.
அப்பொழுது உள்ளூர் போலீஸ் ஸ்டேசனிலிருந்து ஒரு போன்கால் வருகிறது. அதில் ஃபஸீருத்தீன் க்வாக்டா குமான் பகுதியில் வைத்து அஸ்ஸாம் 33 ரைஃபிள்ஸால் என்கவுண்டரில் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டதாகவும், அவரிடமிருந்து ஆயுதங்களும், வெடிப்பொருட்களும் கைப்பற்றப்பட்டதாகவும் தகவல் வருகிறது.
பின்னர் ஃபஸீருத்தீனின் உடல் அவருடைய குடும்பத்தாரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. அவருடைய உடலில் 15 துப்பாக்கிக் குண்டுகள் பாய்ந்த காயங்கள் இருந்தன. மேலும் அவர் ஏற்கனவே அணிந்திருந்த ஆடையல்லாத போராட்டத்தின் போது அணியக்கூடிய ஆடை அணிவிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால் அவருடைய சொந்த ஆடையில் எந்தவித துப்பாக்கிக் குண்டுகள் பாய்ந்த அடையாளமும் இல்லை. இதிலிருந்தே ஃபஸீருத்தீன் வேறொரு ஆடை அதாவது போராளிகளுக்கான ஆடை அணிவிக்கப்பட்டு பின்னர் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டுள்ளார் என்பது தெளிவாக விளங்கியது.
ஆனால் மணிப்பூர் முதல்வர் ஒக்ராம் இபோபியோ ஃபஸீருத்தீனின் குடும்பத்தினருக்கு ஒரு லட்சம் ரூபாய் நஷ்ட ஈடும் குடும்பத்தில் ஒருவருக்கு அரசு வேலையும் அளிப்பதாக வாக்குறுதியளித்து விட்டு கப்சிப்பாகி விட்டார். ஆனால் இந்த அநியாயமான கொடூர போலி என்கவுண்டர் கொலையைக் குறித்து விசாரணைக்கு அவர் உத்தரவிடவில்லை.
ஹெட்லி அமெரிக்க உளவாளிதான்: ஹெட்லியின் தாய்மாமன் பேட்டி
http://www.ndtv.com/news/world/headleys-uncle-to-ndtv-hes-part-armani-part-gilani-22117.php
புதுடெல்லி:மும்பை தீவிரவாதத் தாக்குதலுக்கு சூத்திரதாரியாக குற்றஞ்சுமத்தப்படும் டேவிட் கோல்மென் ஹெட்லி அமெரிக்க உளவாளியாக செயல்பட்டவர் என அவருடைய தாய்மாமன் வில்லியம் ஹெட்லி என்.டி.விக்கு அளித்த சிறப்பு பேட்டியில் தெரிவித்துள்ளார்.
அமெரிக்காவுக்கு எதிராக ஹெட்லி ஒருபோதும் செயல்படவில்லை என வில்லியம் கூறுகிறார். அமெரிக்காவுக்காக உளவு அறிந்தாரா என்ற கேள்விக்கு வில்லியம் பதிலளிக்கையில், முன்பு ஹெட்லி அமெரிக்காவுக்காகத்தான் செயல்பட்டார் எனக்கூறினார்.
போதை மருந்து வழக்கில் கைதாகி சாதாரண சிறைத் தண்டனையை பெற்றபிறகு ஹெட்லி அமெரிக்காவுக்காக வேண்டி உளவு வேலைப்பார்ப்பதை நிறுத்தியதாக வில்லியம் தெரிவித்தார். உளவு வேலைகளை குறித்து ஹெட்லி விவாதிப்பார். ஆனால் எல்லாவற்றையும் வெளிப்படையாக கூறாவிட்டாலும், விமர்சனம் செய்வதுண்டு என்றும் வில்லியம் கூறுகிறார்.
கடந்த ஆண்டுதான் ஹெட்லியை அமெரிக்க புலனாய்வு ஏஜன்சியான எஃப்.பி.ஐ கைதுச் செய்தது. மும்பை தீவிரவாதத் தாக்குதல் நடத்த திட்டமிட்டதாக விசாரணையின்போது தெரிவித்த ஹெட்லியை விசாரணைச் செய்ய இந்திய அரசு ஏராளமான முயற்சிகளை மேற்கொண்டது. அட்டர்னி ஜெனரல் எரிக் ஹோல்டர் உள்ளிட்ட அமெரிக்க உயர் அதிகாரிகள் இதுத்தொடர்பாக வாக்குறுதியளித்த போதிலும், இந்திய அதிகாரிகள் ஹெட்லியை விசாரணைச் செய்வது தொடர்பாக இதுவரை உறுதியான தீர்மானம் எடுக்கப்படவில்லை.
ஹெட்லி அமெரிக்க உளவாளியாக இருந்தார் என ஊடகங்கள் செய்தி வெளியிட்ட பிறகும் அதற்கு உறுதிச் செய்யப்படாமல் இருந்தது. இந்த குற்றச்சாட்டு இந்திய பாராளுமன்றத்திலும் எழுப்பப்பட்டது.
அமெரிக்காவில் சிகாகோவைச் சார்ந்தவர்தான் ஹெட்லியின் தாயார். பாகிஸ்தானைச் சார்ந்தவரை திருமணம் செய்த அவர் பின்னர் அவரை விவாகரத்துச் செய்துவிட்டு அமெரிக்காவிற்கு திரும்பிச் சென்றார். தன்னுடன் தனது மகன் ஹெட்லியையும் அழைத்துச் சென்றார். அமெரிக்காவிற்கு செல்லும் வரை ஹெட்லி வளர்ந்தது பாகிஸ்தானில். குடும்பத்தில் ஏற்பட்ட பாதிப்பு ஹெட்லியை முழுவதும் தளர்வடையச் செய்தது. அமெரிக்காகாரனாக இருக்கும்பொழுதே ஹெட்லி பாகிஸ்தானியாகவும் இருந்தார்.
அமெரிக்கர்கள் ஹெட்லியை பாகிஸ்தான் முஸ்லிமாக கருதினார்கள். பாகிஸ்தானிகளோ ஹெட்லியை அமெரிக்கக்காரனாக கருதினார்கள். இத்தகையதொரு எதிரெதிர் துருவங்களில் ஹெட்லியின் வாழ்க்கை அமைந்தது. இரண்டு உலகங்களில் ஹெட்லி ஒரே சமயத்தில் வாழ்க்கை நடத்தினார். இது அவரது இரட்டை குணத்திற்கு காரணமானது. அவரது தாயாருக்கும் பிரச்சனைகளிருந்தது. ஆனால் அவரிடம் அமெரிக்க கலாச்சாரம் ஆழமாக பதிந்திருந்தது. சொந்த விருப்பப்படி வாழும் பெண்மணியாக இருந்தார் அவர்.
மகனுக்கு 16 வயதாகும்பொழுது அவர் தனக்கு விருப்பமான ஆணைத் தேடத் துவங்கினார். இது ஹெட்லியின் வாழ்க்கையை ஸ்திரத்தன்மையற்றதாக மாற்றியது. மதுபானக் கடைகளில் அவரது வாழ்க்கை கழிந்தது. அங்கு சில முஸ்லிம்களையும் அவர் கண்டார். தனிப்பட்ட வாழ்க்கையின் குழப்பங்கள் ஹெட்லியை இரட்டைக்குணம் கொண்டவராக மாற்றியது. அவர் ஒரே நேரத்தில் பாகிஸ்தானியாகவும், அமெரிக்கக்காரனாகவும் வாழ்ந்தார்.
மேற்கத்திய கலாச்சாரங்களுடன் டேவிட் ஹெட்லியாக வாழ்ந்தார். மீசையும், தாடியும் மழித்திருந்த ஹெட்லியின் கைகளில் எப்பொழுதும் மதுபான புட்டிகள் இருந்தன. தாவூத் கீலானி என்ற பெயரில் ஹெட்லி முஸ்லிமானார். நீண்ட தாடியுடனான முஸ்லிம் வேடத்துடன் நடந்த ஹெட்லியின் கைகளில் குர்ஆன் இருந்தது. ஆனால் அவர் ஒரு பப்பில்(Pub) (அதாவது ஆல்கஹால் விற்பனைச் செய்யும் வியாபார ஸ்தலம்) மானேஜராக வேலைப் பார்த்தார்.
இவ்வாறு பேட்டியளித்த ஹெட்லியின் தாய்மாமன் வில்லியம் தற்பொழுதும் தான் கடும் பாதுகாப்பிலிருக்கும் ஹெட்லியிடம் தொடர்பில் இருப்பதாக தெரிவித்தார். விசாரணையைக் குறித்து ஹெட்லி ஏதாவது தெரிவிப்பாரா என்ற கேள்விக்கு ’ஆச்சரியங்களை எதிர்பார்க்கலாம் (we should expect many surprises) என்று ஹெட்லி கூறுவார் என வில்லியம் தெரிவித்தார்.
Friday, April 30, 2010
அஜ்மீர் குண்டு வெடிப்பில் ஹிந்து தீவிரவாதி கைது
http://www.ndtv.com/news/india/ajmer-blast-closing-in-on-radical-hindu-link-22094.php
The Rajasthan Anti-Terror Squad (ATS) have picked up one person named Devendra Gupta from Ajmer's Bihariganj area for his alleged involvement in the Ajmer Dargah blast in October 2007.
The ATS were watching him for the last six months. Gupta who is affiliated to a Hindu extremist group had allegedly purchased the SIM cards for the mobile hand set which triggered the blasts killing 2 people and injuring more than 15 people.
Earlier the ATS chief while speaking to NDTV in April last year had said that the man may have links to the Hindu extremist group.
"Ajmer blast investigation is still inconclusive, we haven't yet cracked the case. We are looking at various possibilities and the organization you have mentioned has been found involved in the Malegaon case and that is certainly under our scanner now," said Kapil Garg, Additional Director General of Police and ATS Chief, Rajasthan.
PTI adds:
The accused is expected to be produced before a local court today, police sources said.
Officials are also probing Gupta's alleged link with Sadhvi Pragya Singh Thakur, a key suspect in the Malegaon blast case.
They said Gupta was staying in Jharkhand and had come to Ajmer on Wednesday. A SIM card recovered from the blast site helped police trace him, they said.
நம்ம புலன் விசாரனை நிபுணர் பிரவீன்(வீண்) சாமி 2007ல விட்ட புருடா
http://www.hindu.com/2007/10/14/stories/2007101458220100.htm
New leads tie Ajmer blast to HUJI
Praveen Swami
SIM card reveals Hyderabad link
NEW DELHI: Investigators have discovered that the mobile phone cards used to build the unexploded bomb recovered from the shrine of Khwaja Moinuddin Chishti in Ajmer on Thursday were part of a set of Subscriber Identification Modules purchased to execute the Mecca Masjid bombings in Hyderabad.
Central Bureau of Investigation detectives found that the Harkat ul-Jihad-e-Islami terror cell, which executed the Mecca Masjid bombings, purchased seven mobile phone SIM cards from West Bengal and Jharkhand in the weeks before the May 2007 terror attacks.
Of these, five SIM cards — three for the Airtel network and two for Hutch — were purchased from a retailer in Malda.
Now, Rajasthan police officials have found that the SIM card recovered from the unexploded device found in the Ajmer shrine is one of the five purchased by the HUJI in Malda — the first conclusive evidence that the same terror cell carried out both bombings. The phone recovered in Ajmer is also of the same make as that used in the Mecca Masjid strike — a Nokia 3310 device.
Detectives from the CBI earlier established that several phones were purchased by the HUJI cell — which carried out the Mecca Masjid strike — from a retailer in Faridabad, Uttar Pradesh.
The HUJI operative who purchased the cards identified himself as Babu Lal Yadav, using a fake driving licence bearing a photograph scanned from a magazine article on a well-known Yoga teacher who lives in the Noida area.
In both the Mecca Masjid and Ajmer terror strikes, the bomb-maker who fabricated the explosive devices had the phone’s speaker connected to a detonator implanted in nitroglycerine-based industrial explosive.
As at the Mecca Masjid, the second explosive device in Ajmer failed to detonate because the phone’s battery failed to deliver an electrical charge needed to activate the detonator.
Andhra Pradesh police investigators believe that the Mecca Masjid strikes were carried out by two or more Bangladesh-based HUJI operatives, who planted the explosives in the mosque and left India soon after.
“A similar tactic is likely to have been used in Ajmer as well,” a senior Rajasthan police official told The Hindu. The head of the HUJI cell, one-time Hyderabad resident Abdul Mohammad Shahid, is believed to be hiding in Karachi.
Subscribe to:
Posts (Atom)